Zainteresowanie kobiet jazdą konną sięgało najdawniejszych czasów, kiedy spełniała ona wyłącznie funkcję utylitarną. Dość szybko jednak dostrzeżono i wykorzystano także jej walory hedonistyczne – w starożytnych Chinach kobiety grały w konne polo, w Grecji były właścicielkami zwycięskich rydwanów, w średniowieczu i kolejnych epokach uczestniczyły w polowaniach oraz zabawach konnych – karuzelach i kadrylach, a w czasach nowożytnych włączyły się do rywalizacji sportowej. W Polsce z zamiłowania do jazdy konnej słynęły królowe, żony i córki arystokratów. Prekursorką sportowej jazdy konnej na przełomie XIX i XX w. była Maria Wodzińska i jej córka Maria Zandbang. W okresie dwudziestolecia międzywojennego w cywilnych klubach jeździeckich liczba młodych kobiet jeżdżących konno była zdecydowanie większa niż mężczyzn. Na wzrost zainteresowania jeździectwem niewątpliwie wpływ miały także osiągnięcia polskich jeźdźców na arenie międzynarodowej. Mimo że do końca tego okresu amazonki nie mogły uczestniczyć w oficjalnych zawodach międzynarodowych (Puchar Narodów, igrzyska olimpijskie), jednak na stałe znalazły swoje miejsce w rywalizacji krajowej. Ewolucji uległo także określenie amazonka.