Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  siedliska podmokle
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przeanalizowano kształtowanie się stanów wód gruntowych w różnowiekowych drzewostanach leśnych siedlisk bagiennych na tle warunków meteorologicznych (temperatury powietrza i opadów atmosferycznych). Badania przeprowadzono w latach hydrologicznych 2002–2005 na 7 powierzchniach doświadczalnych, zlokalizowanych na terenie Puszczy Zielonka oddalonej o około 6 km na północny wschód od granic miasta Poznania. W toku prowadzonych badań stwierdzono, że największą dynamiką zwierciadła wód gruntowych charakteryzują się powierzchnie badawcze z drzewostanami średnich klas wieku, zaś najmniejszą drzewostany najstarsze (V klasy wieku) i w mniejszym zakresie – I klasy wieku. Uzyskane wyniki badań, przez swoją niejednoznaczność, jak również ze względu na krótki ciąg pomiarowy, nie pozwalają przyjąć ani całkowicie odrzucić tezy o istnieniu zależności pomiędzy wiekiem drzewostanu a stanami wód gruntowych w leśnych siedliskach bagiennych.
11
72%
W okolicach Czeszewa i Orzechowa po 1870 r. dokonano regulacji rzeki Warty. W 1907 r. powstaje tu pierwszy rezerwat, a po II wojnie światowej w roku 1959 utworzono dwa rezerwaty: Czeszewo i Lutynia. Przełomową dla uroczyska była data oddania do użytku (1988) zbiornika retencyjnego w Jeziorsku, który zmienił reżim wezbrań rzeki Warty i pozbawił tych uroczysk życiodajnych wylewów. W 2002 r. przedstawienia koncepcji działań czynnej ochrony i dokonania waloryzacji przyrodniczej podjął się Klub Przyrodników ze Świebodzina. Następnie dzięki dofinansowaniu fundacji EkoFundusz wybudowano wiele urządzeń urządzeń polepszających warunki wodne wnętrza uroczyska Czeszewski Las.
Istnieje wyraźna zależność między zróżnicowaniem geomorfologicznym Poj. Mazurskiego i Równiny Sępopolskiego a ilością i iodzajami występujących siedlisk hydrogenicznych i związanych z nimi gleb. W wyróżnionych na badanym terenie 9 typach krajobrazu zróżnicowanie w procentowym udziale powierzchni siedlisk hydrogenicznych w ogólnej powierzchni terenu wynosiło od 3,3 do 26,2%. Najwięcej siedlisk hydrogenicznych występuje na piaszczystych terenach sandrowych równin, najmniej na płaskich, gliniastych równinach zastoiskowych. W siedliskach hydrogenicznych dominują torfowiska, 64.1% na Poj. Mazurskim, 98.5% na Równinie Sępopolskiej. W zależności od stopnia rozkładu torfu oraz jego miąższości różnicują się rodzaje gleb hydrogenicznych. W krajobrazie morenowych wzgórz i pagórków gliniastych dominują gleby zaliczane do kompleksów potencjalnie mokrego lub okresowo mokrego. Gleby te występują w siedliskach o soligenicznym typie zasilania i mają wyraźną tendencję do powtórnego zabagniania się. W krajobrazie sandrowych równin przeważają gleby kompleksów potencjalnie posusznego i okresowo suchego. Związane są z siedliskami o topogenicznym typie zasilania nie podlegającymi wtórnemu zabagnieniu przy braku konserwacji melioracyjnej sieci odwadniającej. W warunkach ekstensywnego użytkowania zaznacza się degradacja organicznej masy glebowej nabierającej cech hydrofobowości. W badaniach wyróżniono odrębny typ hydrologicznego zasilania, określany jako spływowy, swym charakterem zbliżony do fluwiogenicznego, ale związany z wodami powierzchniowymi spływającymi do siedlisk hydrogenicznych z przyległych terenów. Wyniki badań wykazują, że w młodoglacjalnym krajobrazie siedliska hydrogeniczne intensywnie zasilane, soligeniczne, odporne na przesuszenie stanowią 26,8%, siedliska powiązane głównie z zasilaniem podsiąkowym, topogeniczne, podatne na przesuszenie - 47,8%, a siedliska z dopływem powierzchniowym (spływowe i fluwiogeniczne) - 25,4 % ogólnej powierzchni terenów hydrogenicznych. Rozpoznanie zróżnicowania siedlisk hydrogenicznych, powodowanego geomorfologią ułatwia ustalenie zasad ich zrównoważonego rozwoju.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.