Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 46

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  siedliska hydrogeniczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Paludologia jako nauka o mokradlach

100%
W ostatnich latach pojawił się w literaturze naukowej termin paludologia rozumiany jako nauka o mokradłach. Na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego w Olsztynie wykładany jest przedmiot Paludologia. Przyjęto, że mokradła określane też jako siedliska hydrogeniczne są to miejsca silnie uwodnione ze specyficzną florą i fauną przystosowaną do nadmiaru wody. Wynikiem dużego uwilgotnienia jest akumulacja utworów hydrogenicznych głównie w postaci torfu, ale również mułu i gytii. Najważniejszymi mokradłami są torfowiska, mułowiska i gytiowiska. Uznano za celowe zaliczanie do mokradeł także odwodnionych i przeobrażonych siedlisk hydrogenicznych użytkowanych rolniczo, występujących pod lasami lub będących nieużytkami. Uzasadnieniem jest mokradłowa geneza tych siedlisk oraz możliwość ich renaturyzacji czyli odtwarzania pierwotnych warunków siedliskowych. Paludologia uznaje za konieczne odejście od traktowania mokradeł głównie jako obszarów ważnych gospodarczo. Wskazuje na szczególną rolę tych terenów w środowisku przyrodniczym polegającą na gromadzeniu materii organicznej i kształtowaniu stosunków wodnych. Mokradła będące miejscem bytowania specyficznych gatunków roślin i zwierząt istotnie zwiększają różnorodność biologiczną. Podkreśla się jednocześnie małą odporność mokradeł na zmiany w środowisku. Dlatego dużego znaczenia nabiera zachowanie mokradeł w krajobrazie, ochrona ich cennych walorów przyrodniczych oraz zrównoważone, proekologiczne użytkowanie. Tak rozumiane zadania wychodzące naprzeciw trendom nauki światowej są obszarem działania paludologii.
The main objectives of the article are connections between geomorphologic conditions and hydrogenous sites in the Kurpie-Mazurian outwash. The analysis of different kinds of connections allows to specify four hydroecologic systems referring to hydrological feeding types. The first system is connected with topogenous type of hydrological feeding widespread in outwash plains. Wetland areas mostly of the post lacustrine origin are situated in geomorphologically diversified, shallow melt-out depressions. The second system is connected with river valleys and with fluviogenous type of hydrological feeding. Fluvial processes significantly modify water conditions in the outwash. As a consequence of modification the movement of ground water increases and also hydrogenous sites diversify. The third system is connected with soligenous type of feeding. It is situated in the neighbourhood of dune areas. The last system of the hydrogenic sites is formed by ombrogenic type of hydrologic feeding. Those peatlands are usually situated in drainless depressions in dune areas and watersheds. The analysis of diversity of hydrogenous sites in the outwash area with relatively homogenous lithologic conditions indicates that prevailing topogenous type of hydrological feeding is transformed locally by the presence of dunes and rivers. Geomorphologie and hydrographic factors are very important in modification of water conditions as well as in formation of hydroecologic systems.
Woda odgrywa istotną rolę w różnicowaniu środowiska przyrodniczego i rolniczego, zarówno w różnych strefach klimatycznych kształtowanych przez różnicę między opadem a ewapotranspiracją, jak też w poszczególnych strefach. Zróżnicowanie wewnątrzstrefowe jest związane z rozrządem wody kształtowanym przez geomorfologię terenu. Zasadnicze zróżnicowanie warunków wodnych wyraża się powstawaniem siedlisk autogenicznych i hydrogenicznych. Szczególnie istotna jest działalność w zakresie gospodarki wodnej w siedliskach hydrogenicznych. Gospodarka ta musi być dostosowana do zróżnicowań, określanych mianem warunków hydroekologicznych, występujących w tych siedliskach. Warunki te mają ścisły związek z typami hydrologicznego zasilania, zależnymi od geomorfologii terenu, co odzwierciedla się w prawidłowościach widocznych w krajobrazie. Siedliska hydrogeniczne wpływają na środowisko rolnicze przez czynniki abiotyczne (warunki mikroklimatyczne) i biotyczne (elementy flory i fauny). Przyczyniają się do zwiększenia bioróżnorodności środowiska, a tym samym zachowania w nim równowagi ekologicznej. Są istotnym elementem waloryzacji środowiska prowadzonej pod kątem gospodarczym oraz jego ochrony. W siedliskach hydrogenicznych istotne znaczenie ma bilans glebowej masy organicznej, na podstawie którego wyróżnia się fazy akumulacji i decesji w rozwoju tych siedlisk. Rodzaje powstających utworów hydrogenicznych są podstawą podziału siedlisk na torfowe, mułowe i madowe. Ich geneza ma ścisły związek z dynamiką wód gruntowych i powierzchniowych w środowisku. Zadania gospodarki wodnej w siedliskach hydrogenicznych muszą być ściśle dostosowane do ich zróżnicowań, kształtowanych przez warunki hydroekologiczne i typy hydrologicznego zasilania. Łączenie hydrologicznych charakterystyk siedlisk z charakterystykami glebowymi, wyrażanymi pojęciem prognostycznych kompleksów wilgotnościowo-glebowych, prowadzi do różnicowania siedliska na potencjalnie hydrogeniczne siedliska wilgotnościowe, którym na podstawie wyników badań są przypisane określone wartości liczbowe, pozwalające na planowanie i projektowanie gospodarki wodnej na zasadzie modelowania matematycznego.
Torfowiska są jednymi z najbardziej interesujących ekosystemów na granicy lądu i wody. W zależności od reżimu wodnego, można wyróżnić torfowiska wysokie i niskie, jak również mieszane (przejściowe). Torfowiska zajmują około 3% powierzchni Polski; wśród nich najmniej liczne są torfowiska wysokie. Torfowiska wysokie są uformowane na nieprzepuszczalnym podłożu, są zasilane wyłącznie wodą opadową i przez to ubogie w pierwiastki biogenne. Tereny podmokłe są niezwykle ważne w globalnym obiegu węgla, gdyż stanowią miejsce depozycji węgla, szczególnie obszary położone na północnej półkuli. Tereny podmokłe stanowią rezerwuar wody słodkiej i miejsce występowania wielu rzadkich gatunków roślin i zwierząt. Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi fascynującego tematu torfowisk, ich znaczenia w przyrodzie Polski, a także głównych zagrożeń dla ich istnienia oraz metod renaturalizacji, czyli przywracania kondycji terenom podmokłym zagrożonym antropopresją.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.