W agrofitocenozach zbóż Krasnobrodzkiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny wyróżniono 2 zespoły chwastów segetalnych. Arnoserido-Scleranthetum na badanym terenie rozwijał się głównie na glebach bielicowych wytworzonych z piasków, należących do kompleksu żytniego bardzo słabego. Według wyliczonych wskaźników Ellenberga były to siedliska ciepłe (T = 2,1), silnie zakwaszone (R = 1,9), o niskiej zawartości azotu (N = 2,9) oraz małej aktywności biologicznej. Zespół obfitował w gatunki acidofilne takie jak: Scleranthus annuus, Arnoseris minima, Rumex acetosella, Spergula arvensis. Najbardziej rozpowszechnionym zespołem upraw zbożowych na obszarze badań był zespół Vicietum tetraspermae, rozwijający się w różnych siedliskach, czego wynikiem jest jego wewnętrzne zróżnicowanie na niższe jednostki syntaksonomiczne. Najbogatszy pod względem różnorodności gatunkowej był podzespół Vicietum tetraspermae papaveretosum. Według wyliczonych średnich wskaźników ekologicznych zajmował siedliska aktywne biologicznie (G = 2,8) o zasadowym odczynie gleby (R = 3,9). Zespół ten wyróżniał się obecnością gatunków kalcyfilnych, m.in. Papaver rhoeas, Avena fatua, Consolida regalis, w tym wielu gatunków zagrożonych (np. Fumaria vailantii, Lamium amplexicaule). Podzespół Vicietum tetraspermae sperguletosum rozwijał się w uprawach żyta na glebach bielicowych i brunatnych kompleksu żytniego bardzo słabego i słabego. Według średnich wskaźników ekologicznych były to gleby chłodne (T = 1,8), bardzo kwaśne (R = 2,2) i o małej aktywności biologicznej (G = 1,9).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.