Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sarna europejska
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of the study was to verify the hypothesis that the quality of male roe deer hunted in the Kielce region depends on the selected characteristics of the place of their earlier habitat (forest cover, soil) and the age of the individuals. As a criteria to verify that hypothesis we chose carcass weight, weight and height of the antlers and skull dimensions. Material consisted of carcasses and antlers of 1349 bucks harvested in 169 hunting districts in the Kielce region (central Poland). We found that the individual quality of male roe deer was diverse. Significant impact was found for the forest cover, diversity of soil types and age of the individuals. Roe deer with the smallest carcass weight, having significantly lighter antlers occurred in areas with the forest cover of over 40% (tab. 1). In turn, in the filed−type circuits, where the forest cover does not exceed 20%, bucks were much heavier and imposed massive antlers (fig. 1). There was also evidence that in areas where the fertile soil dominated (rendzina and chernozems) individual quality of deer was significantly better than in districts where poor fawn and rust soils predominated (fig. 2). The examined environmental factors had the greatest impact on carcass or antlers weight, as well as the dimensions of deer skulls in case of the youngest bucks and their impact decreased with age. Optimum of the individual's development in terms of carcass weight and antler falls at the age of seven. Bucks harvested in the Kielce region, in comparison to the other populations in Poland, were characterized by good individual quality and slightly subsided only to individuals from the Lublin Upland (tab. 2).
Celem przeprowadzonych badań było porównanie jakości mięsa pochodzącego z różnych elementów tuszy kozłów sarny europejskiej (Capreolus capreolus L.) pozyskanych przez myśliwych w lasach północno-wschodniej (10 szt.) i południowo-wschodniej (10 szt.) Polski. Badaniami objęto cztery podstawowe elementy tuszy kozłów, tj. karkówkę, łopatkę, comber i udziec. Mięso uzyskane z każdego z elementów krojono na drobne kawałki, z których po wymieszaniu pobierano próbkę średnią dla danego elementu (ok. 300 g). W mięsie oznaczono podstawowy skład chemiczny oraz właściwości fizykochemiczne. Stwierdzono, że mięso kozłów z Polski płn.-wsch. charakteryzowało się większą (p ≤ 0,01) zawartością suchej masy, białka i składników mineralnych oznaczonych w postaci popiołu oraz wyższą (p ≤ 0,05) średnią wartością pH. Ponadto ich mięso było jaśniejsze (L*) (p ≤ 0,01) oraz charakteryzowało się większym (p ≤ 0,01) udziałem barwy żółtej (b*) i mniejszym (p ≤ 0,01) barwy czerwonej (a*). Mięso z łopatki zawierało najmniej (p ≤ 0,01) suchej masy. Największą zawartością białka charakteryzowało się mięso z combra, a najmniejszą – mięso z łopatki (różnice między średnimi grup doświadczalnych potwierdzono statystycznie ). Mięso z karkówki odznaczało się największą zawartością tłuszczu oraz najmniejszą składników mineralnych oznaczonych w postaci popiołu, a także najwyższą wartością pH (różnice między średnimi grup doświadczalnych potwierdzono statystycznie). Barwa mięsa z karkówki była jaśniejsza (L*) (p ≤ 0,01) w porównaniu z barwą mięsa z combra i udźca oraz charakteryzowała się największym (p ≤ 0,01) udziałem barwy czerwonej (a*), a także większym (p ≤ 0,05) udziałem barwy żółtej (b*) w porównaniu z mięsem z udźca. Mięso z udźca i combra odznaczało się mniejszym udziałem barwy czerwonej w porównaniu z mięsem z łopatki (p ≤ 0,01). Ponadto stwierdzono mniejszy (p ≤ 0,05) udział barwy żółtej (b*) w mięsie z udźca niż w mięsie z łopatki.
Celem pracy było określenie stężenia selenu w glebie oraz wybranych narządach saren (Capreolus capreolus) pochodzących z województwa wielkopolskiego. Materiał do badań stanowiły wątroby i nerki saren (Capreolus capreolus) (n = 23), odstrzelonych w 2009 roku (okres letni) na obszarze województwa wielkopolskiego oraz próby gleby, pobrane w tym samym okresie z 18 punktów badawczych z głębokości 0–20 cm, zlokalizowanych na obszarze bytowania saren. Zawartość selenu oznaczano metodą spetrofluorymetryczną z wykorzystaniem 2,3-diaminonaftalenu (DAN). Stężenie selenu w glebie wahało się od 0,00 do 0,57 μg · g–1 s.m, średnio 0,19 ± 0,11 μg · g–1 s.m. Średnia koncentracja selenu w wątrobie sarenwynosiła 0,06 μg · g–1m.m., natomiast w nerkach 0,33 μg · g–1 m.m. Zaobserwowano dodatnią statystycznie istotną korelację (r = 0,7583, P = 0,00003) między tymi narządami. Niska zawartość selenu zarówno w narządach saren, jak i w glebie wskazują, że obszar objęty badaniami jest niedoborowy w selen.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.