Zróżnicowana reakcja odmian róż w stosunku do rodzaju regulatora wzrostu, a także jego stężenia, nie pozwala na stworzenie jednolitego schematu mnożenia in vitro i wymusza konieczność prowadzenia indywidualnych badań nad każdą z odmian. W niniejszej pracy podjęto próbę indukcji kalusa u odmiany róży pnącej ‛New Dawn’. Określono wpływ pożywek o składzie podstawowym QL (1977) zawierających różne stężenia 2,4-D lub Picloramu (5-90 µM), a także wzbogaconych oprócz badanych auksyn w cytokininę BA w stężeniu 0,5 µM, na indukcję kalusa. Do zainicjowania kultur pobrano z roślin kultywowanych in vitro pędy, blaszki liściowe i ogonki liściowe. Na wszystkich testowanych pożywkach formował się kalus. Najwięcej kalusa powstawało na eksplantatach pędowych. Ponadto w obecności wyłącznie auksyn (2,4-D lub Picloramu), zwłaszcza na kalusie uformowanym na eksplantatach pędowych, rozwijały się korzenie przybyszowe. Kalus indukowany na pożywkach wzbogaconych w 5 lub 15 µM 2,4-D i 0,5 µM BA namnażał się słabo, ale różnicował się tworząc owalne struktury przypominające stadia globularne zarodków somatycznych, na pożywkach zawierających BA (10 µM BA) lub tidiazuron (2,5; 10 µM).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.