Zjawisko uwsteczniania potasu nawozowego oraz uwalnianie potasu zapasowego utrudnia ocenę potrzeb nawożenia tym składnikiem. Niemniej na podstawie licznych badań stwierdzono, że ilość potasu uruchomiona z gleby powinna być uwzględniona przy ustalaniu dawek nawozowych. Dlatego podjęto próbę oceny możliwości zaopatrywania roślin w potas, na drodze wymiany K z Ca i porównania ich do wyników pobrania potasu przez życicę uzyskanych w trzyletnich doświadczeniach przeprowadzonych na 4 górskich glebach łąkowych wytworzonych z fliszu karpackiego. Gleby użyte do badań różniły się wieloma właściwościami chemicznymi takimi jak skład granulometryczny (35-68%), pojemność sorpcyjna gleb (9-30 mmol+1OOg-1 gleby), pH (4,1-6,6), natomiast wykazywały duże ilości potasu całkowitego (1,82-2,25%). Pomimo podobnych zawartości różnych form potasu w poszczególnych glebach użytych do doświadczeń postępujące poprzez uprawę życicy wielokwiatowej wyczerpywanie gleb z potasu dostępnego dla roślin zachodziło bardzo różnie. Uzyskane różnice w pobraniu potasu z plonem życicy trudno było uzasadnić zarówno przy użyciu statycznych jak i dynamicznych wskaźników zaopatrzenia roślin w potas oraz istotnych różnic w składzie mineralogicznym gleb, dlatego podjęto próbę oceny siły sorpcji potasu w poszczególnych glebach użytych do doświadczeń, wykorzystując do tego celu zależności między rónoważnikowym stosunkiem kationów w kompleksie sorpcyjnym a stosunkiem aktywności tych kationów w roztworze glebowym z wykorzystaniem równania Gapona. Gleby kwaśne (Jaworki I i Czary Potok) znacznie słabiej sorbowały dodany do gleby potas niż pozostałe gleby o znacznie wyższym odczynie.