Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  riverbed conveyance
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zadaniem przepustów jest zapewnienie bezpiecznego przepuszczenia cieków wodnych głównie przez liniowe obiekty drogowe i kolejowe. Obowiązującymi przepisami, według których należy projektować przepusty, jest Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie [Rozporzadzenie... 2000]. Zapisy powyższego aktu prawnego zachęcają do stosowania przepustów o wlotach niezatopionych na ciekach, na których przy wysokich stanach wód mogą pojawiać się przedmioty potrafiące zablokować przepust. Ponieważ takie zdarzenia są możliwe praktycznie w każdym cieku, dlatego w artykule przedstawiono podstawowe wytyczne dotyczące projektowania najbardziej popularnych przepustów kołowych o wlotach niezatopionych. W pracy porównano również wyniki badań i obliczeń przepustowości przepustów o różnych konstrukcjach wlotowych, przy zastosowaniu formuł wyznaczonych przez federalną administrację dróg szybkiego ruchu USA (Federal Highway Administration – FHWA) [Schall i in. 2012] oraz na podstawie rządowej publikacji USA (United States Geological Survey – USGS) [Bodhaine 1976]. W artykule pokazano, że w porównaniu z wytycznymi obowiązującymi w Polsce, metodyka obliczeń hydraulicznych wydana zarówno przez FHWA, jak i USGS, uwzględnia większy zakres możliwych sytuacji przepływu wody ze względu na warunki hydrauliczne na wlocie i wylocie z przepustu oraz sposób ruchu wody w przewodzie przepustu.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów geodezyjnych i hydrometrycznych oraz obliczeń wykonanych w celu weryfikacji krzywej natężenia przepływu przekroju wodowskazowego IMGW w km 8+400 rzeki Dłubni. Wodowskaz ten, znajdujący się ponad 300 m poniżej zapory zbiorników wodnych w Zesławicach, umożliwia rejestrację stanów wód, będących sumą odpływu ze zbiorników i dopływu wód potoku Baranówka. Natężenie przepływu obliczono metodą Harlachera na podstawie danych hydrometrycznych i za pomocą wzoru Chézy’ego. Opierając się na uzyskanych wynikach pomiarów i obliczeń, opracowano krzywą natężenia przepływu, którą porównano z krzywą opracowaną w 1993 roku przez IMGW Oddział Kraków. Określona maksymalna przepustowość koryta w przekroju wodowskazu według opracowania IMGW wynosi 95,6 m3 · s–1. Natomiast określona w wyniku obliczeń wykonanych na podstawie pomiarów zrealizowanych w 2011 roku, maksymalna przepustowość przekroju wodowskazowego jest równa 88,1 m3 · s–1. Skorygowana, niższa przepustowość koryta Dłubni poniżej zbiorników wodnych powinna zostać uwzględniona w instrukcji eksploatacji zbiorników w zapisie dotyczącym zrzutu wód w trakcie wezbrania.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Okreslenie przepustowosci koryta potoku Czarna Woda

67%
Potok Czarna Woda wielokrotnie powodował zatopienie terenów przyległych. Najbardziej dotkliwe w skutkach były powodzie z 1997 i 2001 roku. Potwierdziły istnienie dużego zagrożenia powodziowego, powodującego zatopienie doliny Czarnej Wody. Tereny te stanowią użytki zielone i orne oraz obszary wsi o linowej luźnej, zabudowie, zlokalizowanej wzdłuż górnego biegu koryta potoku i drogi. Wykazano, że w wydzielonych przekrojach poprzecznych koryta, na odcinku powyżej Łącka, przepływ brzegowy jest znacznie mniejszy od przepływu miarodajnego (Q1%), służącego wymiarowaniu koryt potoków. Przepływ miarodajny obliczono dla dwóch wydzielonych odcinków obliczeniowych. Podział ten został podyktowany silnie rozwiniętą siecią dopływów potoku Czarna Woda, wpływającą na znaczą zmianę wartości przepływów o określonym prawdopodobieństwie wzdłuż biegu potoku. W przeprowadzonej analizie przepustowości koryta potoku Czarna Woda uwzględniono istniejący stan koryta i wpływ zabudowy technicznej koryta oraz obiektów mostowych. W pierwszym wydzielonym odcinku przepływ miarodajny, wynoszący 41,1 m³·s⁻¹, mieści się w korycie potoku, a znajdujące się mosty nie wpływają na piętrzenie przepływu. Na drugim odcinku wyznaczono kilka przekrojów, których przepustowość jest mniejsza od przepływu miarodajnego tego odcinka, wynoszącego 60,3 m³·s⁻¹. Dodatkowo spiętrzenie wody miarodajnej trzema stopniami wodnymi wpływa na warunki przepływu wody w świetle dwóch mostów znajdujących się powyżej kaskady stopni. Mosty te, przepuszczając przepływ miarodajny 60,32 m³·s⁻¹ pod ciśnieniem, powodują spiętrzenie przepływu i wystąpienie wody z koryta. W dolnej części odcinka drugiego, powyżej Łącka, koryto na długości 450 m charakteryzuje się niskim prawym brzegiem, mieszcząc jedynie przepływ wynoszący zaledwie 19,28 m³·s⁻¹. Stwierdzono, że straty powodziowe w centrum Łącka spowodowane są nie tylko przez wody potoku, występujące ze żłobu biegnącego przez centrum miejscowości, ale także spływającymi wodami z zatopionych terenów doliny, położonych powyżej.
W pracy przedstawiono opis przebudowy fragmentu systemu hydrotechnicznego Łączany, mającego istotny wpływ na zagrożenie powodziowe miejscowości Zarzecze. Wykonane pomiary geodezyjne i obliczenia hydrauliczne wyznaczonych przekrojów poprzecznych odcinka głównego rowu R tego systemu hydrotechnicznego umożliwiły określenie przyczyny zagrożenia powodziowego terenów miejscowości Zarzecze, znajdujących się w strefie oddziaływania stopnia wodnego Łączany. Stwierdzono zmniejszenie przepustowości badanego odcinka rowu R, tj. od km 4+050 do km 4+113, z wartości 3,19 m3 ∙ s–1, podanej w Projekcie melioracji… [1957], do wartości 1,06 m3 ∙ s–1. Niższa przepustowość spowodowana została zmniejszeniem powierzchni przekroju i zmniejszeniem spadku dna, w wyniku przebudowy tej części rowu w trakcie wykonawstwa przejazdu z przepustem. Przepływy o natężeniu większym od 1,06 m3 ∙ s–1, występując z koryta rowu R, wpływają do kanału ulgi, obciążając pompownię Zarzecze. W przypadku przepływów o większym natężeniu woda gromadzi się w kanale ulgi, a po przekroczeniu jego pojemności następuje zatopienie terenów miejscowości Zarzecze.
W niniejszej pracy analizowane są zmiany przepustowości koryta rzeki Ner, które były wynikiem prac regulacyjnych, jakie wykonano w 2007 roku. Odmulenie rzeki Ner na odcinku około 20 km, od ujścia do Warty do granicy województwa wielkopolskiego, zostało zaproponowane przez Wojewódzki Zarząd Melioracji Wodnych w Koninie. Zwiększenie przepustowości rzeki ma istotny wpływ na warunki przepływu wód katastrofalnych w tym regionie. Zmiana przepustowości koryta rzeki jest również ważna ze względów przyrodniczych. W roku 2004 dolina Neru została zaliczona do terenów szczególnie chronionych w ramach programu Natura 2000. Wchodzi ona w skład Pradoliny Bzury i Neru. Są to najcenniejsze obszary bagienne w środkowej Polsce. Jakakolwiek techniczna ingerencja w system rzeczny może być przyczyną degradacji tych wyjątkowych ekosystemów. Problemy rzeki Ner i obszarów wokół niej mogą być rozważane z dwóch różnych punktów widzenia: technicznego i przyrodniczego. Teoretycznie może to być przyczyną konfliktów spowodowanych rozbieżnymi wymaganiami dotyczącymi funkcjonowania całej zlewni.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.