Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 1

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rezerwat Rannametsa-Soometsa Looduskaitseala
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wybrane przykłady torfowisk Estonii

100%
Estońskie torfowiska, dobrze mi znane z piśmiennictwa i licznych ustnych relacji – zwiedziłem dopiero w 2004 roku, dzięki uczestnictwu w międzynarodowym sympozjum szwajcarskiej Moorexkursion z Uniwersytetu w Bernie. Przeprowadzenie 28 edycji tego terenowego sympozjum powierzono Instytutowi Ekologii Uniwersytetu w Tallinie. Sympozjum trwało od 21 do 28 sierpnia 2004 r. i objęło najważniejsze obiekty torfowiskowe Estonii. Dwadzieścia dziewięć zdjęć, zamieszczonych w tym komunikacie, pragnę dedykować pamięci prof. dra Viktora Masinga (1925-2001) z Uniwersytetu w Tartu. Był znamienitym badaczem torfowisk,jednocześnie wybitnym biogeografem i ekologiem, autorem 539 publikacji (do 1994 roku, por. Trass 1995) o szerokim spektrum tematycznym i zasługującej na uznanie wiedzy encyklopedycznej. Torfowiska zajmują 1/5 terytorium Estonii, czyli 22% całego obszaru (45 226 km2, 1,36 miliona mieszkańców, gęstość zaludnienia 31,9 osób/km2). Kraj ten posiada 143 torfowisk o powierzchni przekraczającej 1000 ha. Znaczną liczbę torfowisk objęto różnymi formami ochrony przyrody (aż 10% terytorium Estonii podlega ochronie). Połowę Estonii pokrywa szata leśna, lecz jednocześnie jest krajem tysiąca jezior oraz tysiąca wysp. Fotografie obrazują niektóre przykłady, głównie szaty roślinnej, pięciu torfowisk rozmieszczonych w regionach o różnej frekwencji obszarów mokradłowych (ryc. 1). Informacje o powierzchni poszczególnych torfowisk i ich statusie ochronnym podaję głównie za Kallas (1995).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.