Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rejon Bydgoszczy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań była agroklimatologiczna ocena wysokości opadów w skali lokalnej, zmierzająca głównie do określenia trendów ich zmian oraz ewentualnego narastania zmienności wraz z upływem czasu. W badaniach chodziło także o wykazanie wpływu wysokości opadów atmosferycznych na plonowanie wybranych roślin uprawnych w rejonie Bydgoszczy. Materiał stanowiły wyniki pomiarów opadów atmosferycznych, wykonywanych w sposób standardowy w Stacji Badawczej Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, zlokalizowanej w miejscowości Mochle, położonej około 20 km od centrum miasta (φ =53013’ N, λ=17051’E, h=98,5 m n.p.m.) na obszarze słabo zurbanizowanym i uprzemysłowionym, w latach 1981-2010. Wykorzystano także wyniki plonowania wybranych roślin uprawnych (ziemniak, jęczmień, kukurydza na ziarno, strączkowe), pochodzące z produkcji na terenie województwa kujawsko-pomorskiego i własnych doświadczeń polowych. Wykazano, że średnie wieloletnie opady atmosferyczne w okresie wegetacyjnym pozwalają zaliczyć rejon Bydgoszczy do obszarów o najniższych opadach w Polsce. Opady te cechowała bardzo duża zmienność czasowa, powodująca klimatyczne ryzyko uprawy roślin. Największa zmienność czasowa dotyczyła miesiąca sierpnia. Nie stwierdzono natomiast poszerzenia zmienności czasowej sum opadów w latach 1996-2010, w porównaniu do okresu 1981-1995. Istotny trend wzrostu sum opadów w okresie od 1981 do 2010 stwierdzono tylko w miesiącu maju. Zarysowała się tendencja do spadku udziału opadów letnich (VI-VIII) w sumie rocznej, zgodna z projekcjami IPCC. Sumy opadów atmosferycznych wysoce istotnie wpływały na wysokość plonów wybranych upraw rolniczych. Najwyższe współczynniki korelacji uzyskano uzależniając plon od sumy opadów w miesiącach wzmożonych potrzeb wodnych roślin. Lepsze zależności opady-plon uzyskano wykorzystując wyniki plonowania w skali produkcyjnej, w porównaniu ze skalą doświadczeń polowych.
Doświadczenie przeprowadzono w latach 2005-2007 na glebie bardzo lekkiej w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy. Badano w nim wpływ deszczowania i zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie ziemniaka wczesnego odmiany ‘Dorota’. Założono je jako dwuczynnikowe. Czynnikiem pierwszego rzędu było deszczowanie w wariantach: W0 - bez nawadniania (kontrola), W1 - deszczowanie, a drugiego rzędu zróżnicowane nawożenie azotem: N0 = 0, N1 = 40, N2 = 80 i N3 = 120 kg N·ha-1. Ziemniaki uprawiano na pełnej dawce obornika (40 Mg·ha-1), nawożenie fosforowo-potasowe było stosowane zależnie od zasobności gleby, jednakowo na wszystkich poletkach. Średni plon zebrany na poletkach kontrolnych (bez nawadniania) wyniósł 14,41 t·ha-1. Niższe plony, w zakresie 8,75-11,83 t·ha-1, zanotowano w pierwszych dwóch latach badań o opadach 161-230 mm, wyższe natomiast (22,66 t·ha-1) - w roku 2007, cechującym się największymi w okresie wegetacji ziemniaka opadami (323 mm). Zastosowanie deszczowania wpłynęło na istotny wzrost plonów, średnio do 28 t·ha-1. Uzyskany dzięki nawadnianiu przyrost wynosił 13,59 t·ha-1, co stanowiło 94 %. Wyższe przyrosty plonów (rzędu 15,03-17,99 t·ha-1 - tj. 127- 171%) zanotowano w pierwszych dwóch latach badań o niższych opadach w okresie wegetacji, a niższe efekty produkcyjne (7,78 t·ha-1, tj. 34,3%) przyniosło deszczowanie w roku o największych opadach. Nawożenie azotem na poletkach kontrolnych było efektywne jedynie w ostatnim, wilgotnym roku badań. Wystąpiło natomiast istotne współdziałanie pomiędzy deszczowaniem i nawożeniem azotem w kształtowaniu plonu handlowego ziemniaka. Wzrastające dawki azotu powodowały w warunkach deszczowania istotny wzrost plonu, tj. średnio dla trzech lat 32,17 t·ha-1. Najwyższy plon w warunkach nawadniania zanotowano przy nawożeniu 120 kg N·ha –1 (N3. Średni z trzech lat przyrost plonu uzyskany dzięki deszczowaniu wyniósł 11,61 t·ha-1 przy dawce 40 kg N·ha-1, 16,01t·ha-1 przy 80 kg N·ha-1 i 16,69 t·ha-1 przy 120 kg N·ha-1. Produktywność 1 mm rozdeszczowanej wody zwiększała się wraz z rosnącym nawożeniem azotem (do dawki 80 N·ha –1), i średnio dla trzech lat oraz dawki 40, 80 i 120 kg N·ha-1 wynosiła: 113,4; 127,2 i 126,5 kg·ha-1·mm-1.
Celem podjętych badań było poznanie wpływu nawadniania kroplowego na plonowanie dyni olbrzymiej odmiany ‘Rouge vif d'Etampes' na glebie bardzo lek-kiej, w rejonie o obniżonych opadach atmosferycznych w okresie wegetacji. Ścisłe doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2007 - 2008 w Kruszynie Kra-jeńskim k. Bydgoszczy na glebie zaliczanej do V-VI klasy bonitacyjnej (kompleks żytni słaby i żytniego bardzo słaby). Polowa pojemność wodna gleby (PPW) w warstwie 0-50 cm wynosiła zaledwie 57,5 mm, zaś efektywna retencja użyteczna (ERU) 29,3 mm. Doświadczenie polowe założono i przeprowadzono - w czterech powtórzeniach - jako jednoczynnikowe w układzie losowanych bloków. Pojedyncze poletko miało powierzchnię 11,2 m2. Nawadnianie zastosowano w dwóch wa-riantach: W0 - bez nawadniania (kontrola), W1 - nawadnianie kroplowe. Terminy nawodnień ustalano w oparciu o wskazania tensjometrów. Nawadnianie rozpoczy-nano przy potencjale wody w glebie wynoszącym - 0,04 MPa. Nawadnianie kro-plowe w sposób statystycznie udowodniony zwiększyło plony dyni olbrzymiej odmiany ‘Rouge vif d'Etampes' z 34,2 t.ha-1 do 75 t.ha-1 (wzrost o 40,8 t•ha-1, czyli o 119 %). Otrzymana zwyżka plonu wynikała przede wszystkim z istotnego zwiększenia masy owocu oraz jego rozmiarów (średnicy poziomej i pionowej) a także liczebności owoców.
Celem badań była charakterystyka zmienności średnich dobowych, miesięcznych i rocznych wartości temperatury powietrza w rejonie Bydgoszczy w latach 1951-2010, na przykładzie pomiarów z reprezentatywnej stacji meteorologicznej zlokalizowanej w obrębie Lotniska Bydgoszcz-Szwederowo. Pomiary temperatury powietrza prowadzone były na wysoczyźnie, w odległości około 3,5 km od centrum miasta. W pracy zbadano wielkość zmian średniej temperatury powietrza obliczając wybrane elementy statystyki opisowej. Przeprowadzono analizę regresji i na podstawie liniowej funkcji określono kierunek zmian badanych wskaźników w czasie. Ponadto warunki termiczne panujące w Bydgoszczy poddano klasyfikacji zaproponowanej przez Lorenc [1994]. Średnia temperatura powietrza w rejonie Bydgoszczy, zwłaszcza w miesiącach zimowych, charakteryzowała się dużą zmiennością czasową, właściwą dla umiarkowanego i przejściowego klimatu Polski. Średnią roczną temperaturę powietrza charakteryzował statystycznie istotny wzrost wraz z upływem czasu, na poziomie 0,17°C/10 lat. W trzydziestoleciu 1981-2010 w stosunku do poprzedniego wielolecia 1951-1980 nastąpiło zwiększenie zmienności czasowej średniej temperatury powietrza w 9 na 13 analizowanych przypadków. Miesiące mieszczące się w normie termicznej stanowiły 40,8% wszystkich analizowanych okresów miesięcznych w całym okresie badawczym 1951-2010.
Celem podjętych badań było poznanie wpływu nawadniania kroplowego i zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie cebuli odmiany ‘Kutnowska' uprawianej na bardzo lekkiej glebie, w rejonie o obniżonych opadach atmosfe-rycznych w okresie wegetacji. Ścisłe doświadczenie polowe przeprowadzono w la-tach 2003 - 2004 w Kruszynie Krajeńskim k. Bydgoszczy na glebie zaliczanej do VI klasy bonitacyjnej (czarna ziemia zdegradowana zaliczana do kompleksu żytniego słabego i żytniego bardzo słabego). Polowa pojemność wodna gleby (PPW) w warstwie 0-50 cm wynosiła zaledwie 57,5 mm, zaś efektywna retencja użyteczna (ERU) 29,3 mm. Doświadczenie polowe założono i przeprowadzono - w trzech powtórzeniach - jako dwuczynnikowe w zależnym układzie losowanych podbloków „split-plot". Nawadnianie zastosowane w dwóch wariantach było czynnikiem pierwszego rzędu: W0 - bez nawadniania (kontrola), W1 - nawadnianie kroplowe. Czynnikiem drugiego rzędu było nawożenie azotem, zróżnicowane na 4 poziomach: N0 - 0 kg N.•ha-1 (kontrola), N1 -70 kg N.•ha-1, N2 - 140 kg N.•ha-1, N3 - 210 kg N.•ha-1. Doświadczenie obejmowało łącznie 24 poletka (2 x 4 x 3), każde o po-wierzchni 2,16 m2. Terminy nawodnień ustalano w oparciu o wskazania tensjome-trów. Nawadnianie rozpoczynano przy potencjale wody w glebie wynoszącym - 30 kPa. Nawadnianie kroplowe okazało się zabiegiem umożliwiającym uprawę cebuli na luźnej glebie piaszczystej. Plon handlowy na poletkach nawadnianych - średnio dla lat i dawek azotu - wyniósł 33,2 t•ha-1. W warunkach optymalnego uwilgotnie-nia gleby zapewnianego przez nawadnianie kroplowe wzrastała efektywność na-wożenia azotowego. Plon handlowy nawadnianej cebuli wzrastał, aż do poziomu 51,1 t•ha-1 przy najwyższej (210 kg N.•ha-1) dawce azotu, jednak różnica w plonach pomiędzy dawką 140 a 210 N.•ha-1nie była istotna statystycznie, dlatego za optymalną - dla badanych warunków wilgotnościowo-glebowych - należy uznać dawkę 140 N.•ha-1. Nawadnianie kroplowe - średnio dla lat i dawek nawożenia azotem - zwiększyło masę pojedynczej cebuli z 10,6 g do 61,9 g. Najwyższą poje-dynczą masę cebuli (w zakresie 82,9 g - 88,8 g) stwierdzono w wariancie z na-wadnianiem kroplowym połączonym z najwyższą dawką azotu. Cebula uprawiana w warunkach nawadniania kroplowego charakteryzowała się niższym poziomem azotanów. Prawidłowość ta wystąpiła dla każdej z testowanych dawek nawożenia azotem.
Celem badań była ocena poziomu niedoborów opadów atmosferycznych we wczesnej i późnej uprawie kapusty głowiastej białej i marchwi, w latach 1981-2010 w rejonie Bydgoszczy. W pracy wykorzystano wyniki standardowych pomiarów meteorologicznych, prowadzonych w stacji badawczej Wydziału Rolnictwa i Biotechnologii UTP Bydgoszcz w Mochełku. Opady optymalne dla gleb średnich obliczono według wskaźników Klatta, a wielkość niedoborów opadów w kolejnych miesiącach uprawy i w okresach krytycznych pod względem zaopatrzenia w wodę obliczono z różnicy między opadami rzeczywistymi, a optymalnymi. Określono też linie trendu niedoborów opadów w badanym okresie. Badania nie wykazały istotnych zmian w przebiegu średnich temperatur powietrza i sum opadów atmosferycznych okresu wegetacji (IV-IX). Wykazano niedobory opadów w całym okresie wegetacji i w okresach krytycznych badanych roślin, które potwierdzają konieczność stosowania nawodnień w uprawie kapusty i marchwi. Niedobory opadów w latach 1981-2010 nie wykazywały tendencji wzrostowej. Większe ryzyko klimatyczne uprawy, ze względu na niedobory opadów wykazano w uprawie badanych gatunków na zbiór późny.
W latach 2005 - 2007 badano, w ścisłym doświadczeniu polowym na glebie bardzo lekkiej w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy, wpływ deszczowania i zróżnicowanego nawożenia azotowego na plonowanie ziemniaka wczesnego odmiany Gracja. Czynnikiem zmiennym pierwszego rzędu było deszczowanie stosowane w dwu wariantach: W₀ - bez nawadniania (kontrola) i W₁- deszczowanie, czynnikiem drugiego rzędu - zróżnicowane nawożenie azotowe: N₀- kontrola, N₁=40 kg N·ha⁻¹, N₂=80 kg N·ha⁻¹, N₃=120 kg N·ha⁻¹. Ziemniaki uprawiano na pełnej dawce obornika wynoszącej 40 Mg·ha⁻¹, nawożenie fosforowo-potasowe było stosowane w jednolitych dawkach na wszystkich poletkach. Średni plon z poletek nienawadnianych wyniósł 16,3 Mg·ha⁻¹. Mniejsze plony, od 10,4 do 14,5 Mg·ha⁻¹ zanotowano w pierwszych dwóch latach badań charakteryzujących się niższymi opadami (161 - 230 mm), plony wyższe natomiast (23,9 Mg·ha⁻¹) - w roku 2007 cechującym się opadami największymi w okresie wegetacji (323 mm). Deszczowanie spowodowało istotny wzrost plonów, średnio do poziomu 30,0 Mg·ha⁻¹. Przyrost plonu wynosił średnio 13,8 Mg·ha⁻¹, co stanowiło 84,8% w stosunku do poletek niedeszczowanych. Relatywnie wyższe przyrosty, rzędu 13,7 - 18,8 Mg·ha⁻¹ (94 - 180%), zanotowano w dwu pierwszych latach badań o stosunkowo niskich opadach, a przyrosty mniejsze - 8,9 Mg·ha⁻¹ (37%) deszczowanie przyniosło w roku o opadach największych w sezonie wegetacyjnym trzyletniego okresu badań. Nawożenie azotowe na poletkach nienawadnianych było efektywne jedynie w ostatnim, wilgotnym roku badań. Natomiast we wszystkich latach wystąpiło istotne współdziałanie deszczowania z nawożeniem azotowym. Wzrastające dawki azotu w warunkach deszczowania powodowały istotny wzrost plonu, średnio w doświadczeniu do 35,6 Mg·ha⁻¹ przy nawożeniu 120 kg N·ha⁻¹ (N₃). Średni z trzech lat przyrost plonu, dzięki deszczowaniu i dawce azotu 40 kg·ha⁻¹ wyniósł 14,6 Mg·ha⁻¹; przy dawce 80 kg·ha⁻¹ - 16,2 Mg·ha⁻¹ oraz 17,0 Mg·ha⁻¹ przy dawce 120 kg·ha⁻¹. Średnia z 3 lat produktywność 1 mm wody z deszczowni zwiększała się wraz ze wzrastającym nawożeniem azotowym. Dla dawek 40, 80 i 120 kg N·ha⁻¹ wynosiła ona odpowiednio: 122, 135 i 142 kg·ha⁻¹·mm⁻¹.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.