Badano zawartość metali, wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oraz siedmiu wskaźnikowych kongenerów polichlorowanych bifenyli (PCB - 28, 52, 101, 118, 138, 153, 180) w dwóch rdzeniach osadów dennych Jeziora Dąbie. Dodatkowo oznaczono odczyn (pHKCl), straty przy wyżarzaniu w temperaturze 550°C oraz ekstrakt eterowy. Analizy wykonano za pomocą AAS, ICP-AES, GC MS oraz innych przyjętych metod. Badania wykazały, że zawartości mieściły się w następującym przedziale (min-max): rtęci - 0,100-1,695; kadmu - 0,13-8,04; ołowiu - 1,6-122,6; chromu - 70-156; cynku - 62-1325; miedzi - 14-107; niklu - 23-49 mg∙kg-1 suchej masy osadu oraz benzo(a)antracenu (BaA) - 1-923, benzo(b)fluorantenu (BbF) - 0-964, benzo(k)fluorantenu (BkF) - 0-545, benzo(a)pirenu (BaP) - 0-1171, indeno(1,2,3-c,d)pirenu (IndP) - 0-761, dibenzo(a,h)antracenu (DahA) - 0-219, benzo(ghi)perylenu (BPer) - 0-775, a sumy siedmiu kongenerów wskaźnikowych PCB - 0,23-16,77 μg∙kg-1 s.m. Generalnie, poza kilkoma wyjątkami, zawartość zanieczyszczeń w najmłodszych warstwach osadów (0-10-20 cm) była wielokrotnie wyższa niż w starszych. Stopień zanieczyszczenia osadów dennych Jeziora Dąbie nie jest duży i dotyczy głównie warstwy powierzchniowej (max. do 20 cm). Występowanie w wodach jeziora licznych gatunków flory i fauny świadczy, że pomimo przekroczenia zawartości naturalnych metali (za wyjątkiem niklu) i WWA oraz obecności PCB substancje te nie stwarzały zagrożenia dla życia hydrobiontów. W świetle przepisów polskich stężenie rtęci, kadmu, cynku oraz BaP w powierzchniowej warstwie osadów (0-10-20 cm ) wskazuje, że w razie ich wydobycia stanowiłyby one urobek zanieczyszczony.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.