Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  przyrost biomasy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było określenie przydatności pozostałości z procesu fermentacji metanowej odpadów organicznych, powstających przy produkcji cukru, do rolniczego wykorzystania na plantacji kukurydzy. Materiał do badań stanowiły pozostałości po fermentacji wysłodków buraczanych i kukurydza energetyczna (odmiana Zea mays Cannavaro). W przeprowadzonych doświadczeniach polowych stosowano jako kontrolę nawożenie mineralne odpowiadające potrzebom pokarmowym kukurydzy oraz nawożenie z wykorzystaniem pozostałości po fermentacji w dawkach zawierających ilość azotu taką, jak przy nawożeniu mineralnym. Badania wykazały, że pozostałość po fermentacji wysłodków buraczanych (odciek po oddzieleniu osadu pofermentacyjnego, odciek z osadem i osad) może być wykorzystywana w rolnictwie. Zawartość metali ciężkich i drobnoustrojów w tych materiałach nie przekraczała obowiązujących norm. Świeża masa pędów kukurydzy po zbiorze z poletek nawożonych mineralnie i odpływem z komory fermentacyjnej (odciek i osad) była porównywalna, a z poletek nawożonych odciekiem i osadem pofermentacyjnym niższa o ok. 7%. W biomasie przekazywanej do spalarni w stanie roboczym (z uwzględnieniem wilgoci i popiołu) najwyższą wartość energetyczną wykazywały rośliny zebrane z poletek nawożonych mineralnie i odpływem z komory fermentacyjnej (odciek i osad): ciepło spalania było rzędu 13 MJ/kg i wartość opałowa rzędu 11 MJ/kg. W biomasie dla stanu suchego i bezpopiołowego najwyższą wartość energetyczną wykazywały rośliny zebrane z poletek nawożonych odciekiem: ciepło spalania było rzędu 20 MJ/kg i wartość opałowa rzędu 19 MJ/kg. Ciepło spalania i wartość opałowa samych łodyg były wyższe przy nawożeniu mineralnym niż przy nawożeniu pozostałościami z procesu fermentacji, a wskaźniki te w kolbach były korzystniejsze przy plonie zebranym z poletek nawożonych pozostałościami z procesu fermentacji niż nawozami mineralnymi.
Osady ściekowe, w zależności od przygotowania oraz warunków lokalnych, będą nadal stanowić odpad do składowania, albo produkt do wykorzystania przyrodniczego. Ze względu na swoją wartość nawozową osady pochodzące z procesu oczyszczania ścieków i stanowiące produkt uboczny, mogą być wykorzystane do nawożenia lub do rekultywacji terenów zielonych. Oczywiście, aby osad mógł być wykorzystany przyrodniczo musi być odpowiednio przygotowany w procesach pozwalających na usunięcie toksycznych związków, które mogłyby negatywnie wpłynąć na jakość uprawianych na nim roślin. Racjonalna produkcja roślinna w rolnictwie opiera się na przestrzeganiu zasad mających na celu poprawę żyzności gleby oraz jej produkcyjności poprzez zastosowanie właściwej agrotechniki, w tym również nawożenia mineralnego i organicznego. Gleby Polski są na ogół ubogie w materię organiczną i przy uprawie na nich roślin bardziej wymagających ulegają one odpróchnicznieniu i zubożeniu w składniki pokarmowe. Najpopularniejszym nawozem organicznym stosowanym w rolnictwie jest obornik. Po roku 1990 produkcja obornika znacznie się obniżyła ze względu na ograniczenie produkcji zwierzęcej i stosowane obecnie dawki są niewystarczające do uzyskania dobrych polonów. Z tej przyczyny niezbędne jest poszukiwanie innych alternatywnych źródeł materii organicznej możliwej do bezpiecznego stosowania jako nawozu alternatywnego. Jednym ze sposobów alternatywnego do obornika jest stosowanie różnego rodzaju substancji organicznych, takich jak: odpady roślinne, komposty lub osady ściekowe pochodzące z oczyszczalni ścieków. Wyraźny wzrost świadomości ekologicznej wśród społeczeństwa sprzyja idei stosowania alternatywnych źródeł materii organicznej poprzez przyrodnicze wykorzystanie a tym samym ograniczenie składowania odpadów na wypiskach śmieci. Tej idei mają służyć mają nowe, proekologiczne rozwiązania produkcyjne zakładające minimalizację odpadów i nowe zasady ich przetwarzania i utylizacji. Najbardziej naturalnym kierunkiem zagospodarowania już istniejących i aktualnie powstających produktów odpadowych i osadów ściekowych, zwłaszcza tych, które zawierają materię organiczną, jest przyrodnicze wykorzystanie. Przyrodnicza utylizacja osadu ściekowego może być w szerokim zakresie realizowana w rolniczej gospodarce, a także w organizacji i utrzymaniu terenów zielonych w miastach i na obiektach rekreacyjnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.