Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  przydatnosc kulinarna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie przydatności kryteriów (pH, R1, EC) diagnozujących podstawowe klasy jakości mięsa wieprzowego (RFN, PSE, DFD, AM) do szacowania podstawowych cech przydatności kulinarnej mięsa. Badania przeprowadzono w sezonie wiosenno-jesiennym na 320 tucznikach pogłowia masowego. Zapewniono jednakowe warunki odchowu, obrotu przedubojowego i uboju zwierząt oraz postępowania poubojowego z tuszami. Analizowany materiał badawczy był wyrównany w zakresie masy tuszy ciepłej (87,09 ±4,05 kg) i procentowej zawartości mięsa w tuszy (56,68 ±3,01%). Udowodnione statystycznie istotne korelacje podstawowych kryteriów jakości mięsa wieprzowego z wybranymi (istotnymi z punktu widzenia konsumenta) cechami decydującymi o jego wartości kulinarnej, potwierdzają ich przydatność do szacowania podstawowych cech przydatności kulinarnej. Dla bardziej precyzyjnego wnioskowania dotyczącego przydatności podstawowych kryteriów diagnozujących klasy jakości mięsa wieprzowego (pH1, pH24, pH48, R1, EC2, EC24) do szacowania cech przydatności kulinarnej mięsa wieprzowego należałoby zastosować do wyliczeń statystycznych analizę kanoniczną, umożliwiającą określenie powiązań dwóch zbiorów zmiennych: objaśnianych (charakteryzujących przydatność kulinarną) i objaśniających (stanowiących podstawowe kryteria diagnozowania jakości mięsa).
Właściwości mięsa wieprzowego, zarówno kulinarne jak i przetwórcze, są stale doskonalone. Dzięki rozwojowi nauk dotyczących żywienia może to pozwolić w przyszłości na bardziej precyzyjne kształtowanie naszej diety, uwzględniające wszelkie za i przeciw związane ze spożywaniem mięsa i produktów mięsnych. Odpowiednie postępowanie może sprzyjać lepszemu wykorzystaniu mięsa, zwiększając liczbę produktów o prozdrowotnym charakterze i mniejszym stopniu chemizacji. Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu zwiększającego się czasu peklowania schabu wieprzowego na ilość zaabsorbowanych azotanów(III) oraz wybrane cechy fizykochemiczne mięsa. Przeprowadzono jednoczynnikowe doświadczenie laboratoryjne – czynnikiem zmiennym był rosnący czas peklowania: 1, 2, 3, 4 dni. Mięso poddano peklowaniu na sucho. Po każdym dniu peklowania mięso gotowano, studzono i wykonywano następujące oznaczenia: pH, podstawowy skład chemiczny (procentowa zawartość białka, tłuszczu, wody i kolagenu), pozostałość azotanów(III) oraz wybrane parametry tekstury (TPA). Otrzymane wyniki wskazują, że peklowanie schabu wieprzowego w ciągu trzech pierwszych dni spowodowało absorpcję niewielkiej ilości wprowadzonych azotanów(III), a w czwartym dniu peklowania ilość ta istotnie zwiększyła się. Wraz z rosnącym czasem peklowania schabu, zmniejszyła się wartość pH mięsa oraz zawartość wody i białka. Ponadto proces peklowania spowodował zmiany w teksturze mięsa, które stało się twardsze, nieco bardziej gumowate i zwięzłe, mniej sprężyste.
Celem badań była analiza wartości rzeźnej i właściwości fizykochemicznych koźląt ubijanych w wieku 150 dni. Po odsadzeniu w wieku 60 dni, w tuczu zastosowano mieszankę pełnoporcjową z 10 % udziałem nasion lnu. Stwierdzono statystycznie istotne (p ≤ 0,05) zwiększenie wydajności rzeźnej (45,80 %) oraz wyrębów cennych (udziec, comber) uzyskanych w grupie doświadczalnej. W tej grupie stwierdzono statystycznie istotnie (p ≤ 0,05) mniej tłuszczu w tuszy (o 1 %). Natomiast procentowa zawartość mięsa w udźcu (70,60 %) i w tuszy (60,71 %), choć nieco wyższa w grupie doświadczalnej, okazała się statystycznie nieistotna. Mięso koziołków żywionych nasionami lnu było ciemniejsze (L* 42,60) – p ≤ 0,0. Ponadto zawierało więcej (p ≤ 0,01) suchej masy (24,32 %) i białka (20,97 %) oraz mniej (p ≤ 0,05) tłuszczu (1,92 %). Pod względem sensorycznym wykazano zbliżoną przydatność kulinarną mięsa koziołków karmionych paszą z dodatkiem nasion lnu i mięsa koziołków grupy kontrolnej, co zostało potwierdzone brakiem statystycznie istotnych różnic.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.