Dokonano oceny stosowanych modeli przenikalności dielektrycznej gleby mineralnej: 3-fazowego α 4-fazowego α, 4-fazowego α z przenikalnością dielektryczną wody związanej zależną od wilgotności gleby, 4-fazowego de Loor'a oraz regresyjnego. Znaleziono, że model 4-fazowy α z przenikalnością dielektryczną wody związanej zależną od wilgotności gleby funkcjonuje porównywalnie z modelem regresyjnym, co pozwala uniknąć indywidualnej kalibracji dielektrycznych pomiarów wilgotności gleby.
Rozważano wpływ temperatury na przenikalność dielektryczną gleby oraz na powiązany z nim błąd pomiaru wilgotności objętościowej gleby oznaczony metodą reflektometryczną. Badania przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych na próbkach gleby piaszczystej, pylastej i ilastej oraz w warunkach polowych na nasyconej wodą glebie torfowej. Stwierdzono, że wpływ temperatury na przenikalność dielektryczną gleby, a więc również na refiektometryczny pomiar wilgotności gleby, jest zależny zarówno od wilgotności jak i uziarnienia (gatunku) gleby, To, czy wpływ temperatury powinien być uwzględniony i korygowany, zależy od wymaganej dokładności pomiarów. W ekstremalnych warunkach, tzn. dla nasyconej gleby piaszczystej, ten błąd jest na tyle duży, że powinien być uwzględniony, W oparciu o trójfazowy model gleby zaproponowano korektę wpływu temperatury na odczyt miernika TDR wilgotności objętościowej gleby.