Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 19

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  prolina
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Scenedesmus obliquus cultures were subjected for 7 days to increasing levels of Cu+2 (1-60 μM). The cell number, dry weight, and chlorophyll content were reduced as the level of Cu+2 was raised. Photosynthetic oxygen evolution and respiratory oxygen uptake in the dark were also reduced, however, soluble protein contents were negatively affected by Cu+2. However, soluble carbohydrates and free amino acid content were variously increased by increased Cu+2 level. Free proline content was increased by up to 148% of that of the control, this being an indication of heavy metal stress.
Celem pracy było określenie zawartości aminokwasów, w tym kwasu glutaminowego i proliny, w wybranych odmianach roślin w aspekcie ich wpływu na toksyczność białek w celiakii. Stwierdzono znacznie wyższą zawartość kwasu glutaminowego i proliny w białku pszenicy w porównaniu z białkiem roślin uważanych za względnie bezglutenowe lub bezglutenowe. W pracy przedstawiono najnowsze hipotezy dotyczące mechanizmu powstawania celiakii. Opisano zagadnienia związane z wykrywaniem i identyfikacją peptydów toksycznych występujących w białku roślin uprawnych. Przedyskutowano metody eliminacji lub obniżenia toksyczności szkodliwych peptydów.
W doświadczeniach określono wpływ pożywki standardowo stosowanej do przedłużania trwałości kwiatów ciętych cytrynian 8-hydroksychinoliny + 2% sacharoza (8HQC + 2% S) oraz benzyloadeniny (BA) i kwasu giberelinowego (GA₃) na zawartość amoniaku i proliny w czasie starzenia ciętych liści funkii ‘Undulata Erromena’. Wykazano, iż w czasie starzenia ciętych liści tego gatunku, przetrzymywanych w wodzie destylowanej, następuje prawie 2,5-krotny wzrost zawartości amoniaku, który pociąga za sobą prawie proporcjonalny, bo 2,4-krotny wzrost poziomu proliny. Poziom obu komponentów w liściach funkii uzależniony był jednak od rodzaju zastosowanej substancji chemicznej. Wstawienie liści bezpośrednio po zbiorze do pożywki standardowej spowodowało 4-krotny wzrost poziomu amoniaku i prawie 3-krotny proliny w stosunku do stanu wyjściowego. Zastosowanie BA w formie 24-godzinnego kondycjonowania powstrzymało wzrost zawartości obu komponentów w ciętych liściach funkii, utrzymując ich zawartość na poziomie zbliżonym do wyjściowego. Zawartość amoniaku i proliny była istotnie wyższa przy zastosowaniu GA₃ niż BA.
18
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Sklad aminokwasowy wybranych odmian jeczmienia

51%
W pracy oceniano masę 1000 ziaren, zawartość białka i skład aminokwasowy w 9 próbach jęczmienia: 8 odmian jęczmienia oplewionego i 1 ród jęczmienia nieoplewionego. Ziarno jęczmienia oplewionego cechowało się mniejszą masą 1000 ziaren i mniejszą zawartością białka w porównaniu z ziarnem nieoplewionym. Badane próby jęczmienia wykazują podobny skład aminokwasowy. Jęczmień nieoplewiony zawierał więcej kwasu glutaminowego i proliny oraz mniejsze ilości pozostałych aminokwasów w porównaniu z ziarnem oplewionym. Białka jęczmienia oplewionego cechowały się wyższą wartością odżywczą niż białka jęczmienia nieoplewionego.
Celem przeprowadzonych badań było określenie reakcji biochemicznej i fizjologicznej grochu zwyczajnego na nadmiar miedzi w glebie. Materiał do badań stanowił groch zwyczajny (Pisum sativum), którego nasiona wysadzono do gleby z dodatkiem różnych ilości miedzi (2.5, 5 i 10 mmol∙kg-1 gleby). Oznaczenie aktywności katalazy, peroksydazy, zawartości MDA, proliny, chlorofilu a, b, karotenoidów, intensywności asymilacji CO2 i transpiracji oraz bilansu wodnego przeprowadzono w 14, 21 i 28 dniu wegetacji badanej rośliny. W miarę wzrostu zawartości miedzi w podłożu wzrastała zawartość dialdehydu malonowego i proliny u grochu siewnego. Najwyraźniejszy wzrost aktywności enzymów (CAT i POX) odnotowano w roślinach uprawianych w glebie z dodatkiem 5 mmol miedzi. Wzrastające dawki miedzi istotnie zmniejszyły u grochu intensywność asymilacji CO2, transpiracji oraz spowodowały wzrost wskaźnika WSD. Stwierdzono spadek zawartości chlorofilu a i b oraz istotny wzrost karotenoidów w liściach grochu w 28 dniu badań po zastosowaniu najwyższej dawki Cu (10 mmol∙kg-1 gleby).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.