Celem artykułu jest przedstawienie głównych wyzwań rewitalizacyjnych, jakie aktualnie stoją przed miastami, które w nowym okresie programowania Unii Europejskiej chcą pozyskiwać środki na przedsięwzięcia rewitalizacyjne. Tło publikacji stanowią: odniesienie do dotychczasowych doświadczeń w tym zakresie oraz podejmowane od lat 90. próby legislacyjne i formułowane definicje rewitalizacji. Obecnie samorządy zostały zmuszone – poprzez krajowe dokumenty strategiczne, wytyczne nowego okresu programowania 2014–2020 oraz Ustawę o rewitalizacji – do znaczącej zmiany schematów postępowania w tej dziedzinie. „Wyuczone” jednak od 2004 r. pozyskiwania dostępnych funduszy unijnych, które w dużej mierze były przeznaczane na działania infrastrukturalne, potrzebują teraz czasu, aby przygotować nowe, jakościowo dobre programy rewitalizacji, wybrać zintegrowane, uspołecznione projekty oraz zbudować kompleksowy system stałej współpracy z mieszkańcami oraz interesariuszami, który faktycznie pozwoli na ich aktywne włączanie się w rewitalizację.