Ocenę plonowania pszenicy ozimej wykonano w oparciu o trzydziestoletnie wyniki doświadczenia odmianowego przeprowadzonego w Stacji Doświadczalnej Oceny Odmian Seroczyn (szerokość geograficzna?= 52o 00’, długość geograficzna = 21o 56’) w latach 1970-2000. Podstawową jednostką analityczną był średni plon z wszystkich badanych odmian. Obserwacje klimatologiczne okresu badań pochodziły z tej samej miejscowości, w której było prowadzone doświadczenie. Analiza czynnika opadowego i energetycznego, jakim jest ewapotranspiracja potencjalna roślin, wykazała dużą ich zmienność w latach badań. Na zmienność plonu ziarna pszenicy ozimej dominujący wpływ mają ekstrema pogodowe, powodujące stresowe warunki w określonych fazach rozwoju roślin, w efekcie czego ograniczają ich potencjał plonotwórczy. Główną przyczyną spadku plonów są zarówno niedobory wodne powodowane długimi okresami bezopadowymi (ciągi około 20-dniowe), jak i silne opady dobowe (ponad 20 mm) lub opady typu burzowego występujące w końcowym okresie wegetacji.
The experiment was carried out in the years 1982-1985 on an arable field on leached brown soil and on a permanent meadow with proper deluvial soil. The studied species Dactylis glomerata cv. Brudzyńska and Phleum pratense cv. Skrzeszowicka were grown in monoculture and in mixtures. Content of each species in the mixture was 50%. There were three cuts in the vegetation period. Two times of the first growth were cutted at the full heading of cocksfoot and at the full heading of timothy. The influence of Dactylis glomerata on the Phleum pratense shoots weight was negative and increased in the following years. It was greater on arable land than on permanent meadow. There were observed more negative effect in autumn than in spring.
W latach 1997–2000 oceniano produkcyjność pszenżyta jarego uprawianego w płodozmianie i monokulturze w różnych fazach rozwojowych. Wykazano, że produkcyjność pszenżyta jarego (plon suchej masy części nadziemnych i korzeni) była w każdej fazie rozwojowej istotnie większa w płodozmianie niż w monokulturze. Udział korzeni w całkowitej suchej masie pszenżyta jarego był największy w fazach: pełnia krzewienia - otwieranie się pochwy liściowej. Uprawa pszenżyta jarego w monokulturze istotnie zwiększała porażenie roślin przez choroby podstawy źdźbła oraz powietrznie suchą masę chwastów, w stosunku do płodozmianu. Przyczyniło się to do zmniejszenia obsady roślin i produkcyjności łanu.