Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 33

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  procesy biotechnologiczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Artykuł zawiera przegląd literatury na temat biosyntezy związków zapachowych przez mikroorganizmy (bakterie, grzyby, drożdże) i izolowane z nich enzymy ze szczególnym podkreśleniem procesów skomercjalizowanych.
Drożdże stanowią bogate źródło enzymów wykorzystywanych w procesach biotechnologicznych przemysłu spożywczego. Działanie enzymów polega na katalizowaniu reakcji chemicznych nie tylko w organizmach żywych, ale także i poza nimi, zatem drożdże mogą również spełniać ważną rolę w syntezach chemicznych. Z punktu widzenia przetwarzania produktów spożywczych szczególnie istotne są reakcje estryfikacji i hydrolizy estrów. Celem pracy było określenie wpływu składu pożywki na aktywność katalityczną trzech gatunków drożdży Rhodotorula glutinis, Pichia jadinii i Saccharomyces cerevisiae, na przykładzie reakcji modelowej, jaką jest hydroliza laurynianu fenylu. Badane gatunki drożdży, celem porównania, hodowano w standardowych warunkach (podłoże YPD) oraz na pożywkach wzbogacanych w różne źródła azotu oraz węgla. Najskuteczniejsze w hydrolizie estru, przy udziale w pożywce hodowlanej oliwy z oliwek, były drożdże z gatunku Pichia jadinii, (ok. 50 % przereagowania laurynianu fenylu po 10 h, w porównaniu z 8 % przereagowaniem przy standardowej pożywce YPD), natomiast gatunek Rhodotorula glutinis najskuteczniej hydrolizował badany ester podczas hodowli w obecności mocznika (powyżej 50 % po 5 h w porównaniu z 8 % przy zastosowaniu YPD). W przypadku Saccharomyces cerevisiae, hodowanego w obecności oliwy z oliwek, przereagowanie rzędu 50 % osiągnięto dopiero po 40 h. Można zatem wnioskować, że właściwe modyfikacje pożywki pozwalają na stymulowanie lipolitycznych zdolności poszczególnych gatunków drożdży.
Nowe, biodegradowalne materiały opakowaniowe należą do grupy polimerów zaprojektowanych w celu degradacji przez enzymatyczne działanie mikroorganizmów. Polimery biodegradowalne mogą być produkowane przy użyciu technologii korzystających zarówno z surowców odnawialnych, jak i petrochemicznych. Przykładem polimeru wytwarzanego całkowicie ze źródeł odnawialnych jest polilaktyd (PLA) produkowany ze skrobi kukurydzianej. Dzięki swoim właściwościom - dobrej wytrzymałości i sztywności, przezroczystości, odporności na działanie tłuszczów, dobrej barierowości dla tlenu i aromatów, dużej przepuszczalności pary wodnej - można go stosować przy pakowaniu żywności. Polilaktyd ulega kompostowaniu w warunkach przemysłowych. Wszystkie opakowania uzyskały certyfikat zgodnie z normą EN 13432 wydany przez DINCERTCO, uprawniający do znakowania znakiem przydatności do kompostowania.
Erytrytol, czterowęglowy alkohol wielowodorotlenowy, jest substancją sło­dzącą coraz częściej stosowanąjako zamiennik sacharozy. Jego produkcja na skalę przemy­słową odbywa się wyłącznie w procesach biotechnologicznych. Celem pracy było porównanie wydajności i dynamiki produkcji erytrytolu z glicerolu odpa­dowego, pochodzącego z produkcji biodiesla, przez szczep Yarrowia lipolytica Wratislavia K1-UV21 w hodowli okresowej, okresowej zasilanej i powtórzeniowej hodowli okresowej. Hodowle prowadzono w bioreaktorze Biostat B Plus. Całkowite stężenie glicerolu wynosiło 150 i 250 g-dm-3, odpowiednio w hodowli okresowej i okresowej zasilanej. Powtórzeniową hodowlę okresową rozpoczęto jako hodowlę okresową zasilaną, a po wyczerpaniu glicero­lu, z bioreaktora usunięto 40% jego zawartości i uzupełniono taką samą objętością świeże­go podłoża. Po każdej wymianie stężenie glicerolu wynosiło 100 g-dm"3. Przeprowadzono 4 takie cykle. W hodowli okresowej i okresowej zasilanej drożdże produkowały odpo­wiednio 84,1 i 136 g-dm-3 erytrytolu. Wydajność produkcji tego związku była zbliżona (0,53 g^g-1) w obu systemach hodowlanych, natomiast szybkość objętościowa, jak i wła­ściwa syntezy erytrytolu była wyższa w hodowli okresowej. Podczas powtórzeniowej ho­dowli okresowej wysoką wydajność (0,51-0,55 g^g-1), jak i dynamikę produkcji erytrytolu (0,80-1,05 g-dm^h-1) uzyskano podczas trzech pierwszych cykli.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.