Badano intensywność wytwarzania anionorodnika ponadtlenkowego (O2.-) przez starzejące się i młode liście pomidora (Lycopersicon esculentum Mill.) oraz potencjał antyoksydacyjny liści: aktywność przeciwrodnikową (metodą FRSA) i redukcyjną (metodą FRAP), a także stopień przepuszczalności błon komórkowych, parametrów fluorescencji chlorofilu a, oraz zawartość barwników fotosyntetycznych i ochronnych (chlorofili, karotenoidów i antocyjanów). Świeża masa tkanek liści obu badanych grup była zbliżona, lecz stan błon komórkowych starzejących się liści pogorszył się, gdyż ich wartości wypływu elektrolitów były prawie trzykrotnie wyższe niż liści młodych. Sprawność aparatu fotosyntetycznego oceniona poprzez pomiar fluorescencji chlorofilu a była obniżona, gdyż wyraźnemu spadkowi uległy wartości parametrów FV/Fm, F’V/F’m, φ PS II, qP i ETR, natomiast wzrosła wartość NPQ. Zawartość chlorofili i karotenoidów w starzejących się liściach zmniejszyła się do poziomu 70% analogicznej zawartości w liściach młodych. Przeciwstawną relację zanotowano natomiast w przypadku antocyjanów, których ilość wzrosła. O2.- był bardziej intensywnie generowany w młodych niż w starzejących się liściach, co może wynikać z szybszego tempa metabolizmu które panuje w młodych tkankach. Wyniki te są sprzeczne z danymi literaturowymi, lecz może to być efektem odmiennych procedur przy wybarwianiu liści przy użyciu błękitu nitrotetrazoliowego. Tymczasem aktywność przeciwrodnikowa wyznaczona jako wydajność zmiatania DPPH była ponaddwukrotnie wyższa w starzejących się liściach, co było związane ze zwiększoną zawartością antocyjanów, lecz nie zostało potwierdzone metodą FRAP. Zwiększona zawartość antocyjanów w liściach może zatem zawyżać aktywność przeciwrodnikową.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.