Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  potato crisp
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The objective of the study was to determine the content of acrylamide in randomly selected samples of potato crisps and French fries using GC/MS/MS. The mean content of acrylamide in tested crisps amounted to 998 µg/kg (range from 352 to 3647 µg/kg) and was almost three times higher than in French fries - 337 µg/kg (range from 88 to 799 µg/kg). Differences (even ten times) in the level of acrylamide in individual product samples, testifying the impact of raw materials and technological process running conditions on the content of acrylamide in the final product. The results of our study were close to those obtained in other countries.
Celem badań było oznaczenie zawartości akryloamidu w chipsach ziemniaczanych pobranych losowo na terenie Polski oraz porównanie pomiędzy produktami tego samego producenta, ale pochodzącymi z różnych partii produkcyjnych, a także pomiędzy chipsami pochodzącymi od różnych producentów. Przeciętna zawartość akryloamidu wynosiła 998 µg/kg produktu, wahając się od 352 do 3647 µg/kg w zależności od rodzaju chipsów. Stwierdzono, że zawartość badanego związku w produkcie zależała zarówno od producenta jak również partii produktu.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu dodatku błonnika i wilgotności półproduktów ekstrudowanych typu pelety (ang. pellets) na absorpcję tłuszczu i konsystencję otrzymanych z nich chrupek. W doświadczeniu zastosowano 5 i 10% dodatek błonnika do otrzymywanych w procesie niskotemperaturowej ekstruzji półproduktów (peletów), których wilgotność doprowadzano następnie do poziomu: 8, 10, 12, 14 i 16%. W usmażonych, w gorącym oleju, chrupkach oznaczono zawartość tłuszczu oraz określono ich teksturę zarówno metodą sensoryczną, jak i instrumentalną z użyciem teksturometru Instron. Zawartość tłuszczu w chrupkach i ich tekstura zależały jednocześnie od wilgotności peletów i od ilości dodanego błonnika. Wraz ze zwiększaniem dodatku błonnika zmniejszała się zawartość tłuszczu i zwiększała się twardość chrupek, szczególnie otrzymanych z peletów o wilgotności 8-12%. Wielkość dodatku błonnika nie miała istotnego wpływu na zawartość tłuszczu w chrupkach otrzymanych z peletów o dużej wilgotności, tj. 16%. Dodatek błonnika w ilościach 5 i 10% nie powodował istotnych zmian tekstury chrupek, jeśli otrzymano je z peletów o wilgotności 12 i 14%. Chrupki o najlepszej, kruchej teksturze uzyskano z peletów o wilgotności 12% bez względu na zawartość błonnika oraz z półproduktów o wilgotności 14% bez dodatku i z 5% dodatkiem błonnika.
The study evaluated the post-production microbiological status of potato products at various degree of processing. Tests included three hundred samples of potato products, divided into 3 categories: 1) chips, 2) French fried 3) dried potatoes. Total plate counts, the numbers of coliforms, coagulase-positive staphylococci, yeasts and moulds and the presence of Salmonella spp. were determined in the material analyzed. Frozen (chips) were additionally tested for Listeria monocytogenes. Total plate counts varied significantly among the groups. The lowest values of that parameter were found in chips, whereas the highest ones - in high cut-up degree products. Coliforms were detected in 18% and 8% samples of French fried and high cut-up degree products, respectively, whereas the yeasts and moulds were found in 58% and 32% samples, respectively. Neither coagulase-positive staphylococci nor Salmonella spp. were detected in any samples tested. Similarly, no Listeria monocytogenes were determined in any frozen French fried analyzed. The microbiological status of all assortments tested was in accordance with the compulsory standard. The level of post-production contamination of potato products was affected by the number of technological operations and the type of thermal treatment they were exposed to.
Stwierdzono, że czipsy wytworzone z zastosowaniem dosuszania charakteryzowały się niższą zawartością tłuszczu, wyższą zawartością akrylamidu, większą twardością i jaśniejszą barwą oraz odpowiednimi parametrami zawartego w nich tłuszczu. Podczas przechowywania następowało stopniowe pogorszenie jakości czipsów - zwiększała się wilgotność, pogarszała konsystencja oraz zachodziły zmiany we frakcji tłuszczowej. Zmianom nie ulegała jedynie barwa. We wszystkich analizowanych próbach czipsów po przechowywaniu nastąpiło obniżenie zawartości akrylamidu. Przemiany hydrolityczne i oksydacyjne zachodziły we wszystkich rodzajach przechowywanych czipsów w takim samym tempie. Po pięciu miesiącach przechowywania najlepszymi cechami organoleptycznymi charakteryzowały się czipsy dosuszane mikrofalowo.
Oceniono jakość frakcji lipidowej 15 rodzajów czipsów ziemniaczanych, znajdujących się na rynku warszawskim. W badanych produktach oznaczono zawartość tłuszczu, a we frakcji lipidowej oznaczono liczbę kwasową, liczbę nadtlenkową, oraz skład kwasów tłuszczowych. Zawartość tłuszczu w badanych próbach była zróżnicowana i wynosiła od 28,6% do 35,1%. Liczba nadtlenkowa we wszystkich badanych próbach wahała się w granicach 0,79-1,53 meq O2-2·kg-1 tłuszczu. Liczba kwasowa kształtuje się poniżej wartości określonej w normie (1 mg KOH·g-1 tłuszczu) i wynosi od 0,28 mg KOH·g-1 do 0,72 mg KOH·g-1. W przebadanych czipsach dominowały niekorzystne żywieniowo kwasy tłuszczowe nasycone (SFA). Poziom zawartości izomerów trans w badanych czipsach wahał się w granicach 1,36-2,98%, nie był więc wysoki.
Paper presents the study on the content of particular polysaccharide fractions in potatoes of ten different cultivars and on the influence of these components on the texture of cooked potatoes as well as on French fries and chips. Raw material used in experiment, included tuber samples of 10 cultivars: 7 of Polish and 3 of foreign origin (German and Dutch-German). From among all studied cultivars 6 were chosen for cooked potato processing (Aster, Orlik, Irga, Mila, Bryza, Arkadia), 6 for French fries preparation (Aster, Mila, Arkadia, Bryza, Ania, Saturna) and 5 for chips processing (Aster, Karlena, Ania, Saturna, Panda). The contents of dry matter, starch, total pectine, cellulose, hemicellulose and lignin, were determined in potato tubers. The consistence of products was measured’ using the Stevens QTS-25 apparatus with „Shear blade” attachment. Maximum force [N] to cut the French fries, chips and cooked potato (products in form of strips, 1 x 1 cm cross-section) was measured. Significant linear dependence was stated between the contents of nonstarch polysaccharides and starch and the consistence of tested potato products. The hardness of cooked tubers depended on lignin, pectin and hemicellulose contents in potatoes. French fries hardness was affected by starch, hemicellulose and pectine contents, while that of the chips by starch and pectine contents in raw material.
Kierowany do przemysłu spożywczego ziemniak powinien spełniać ściśle określone kryteria, zależne od kierunku przetwarzania. Dotyczą one jego cech morfologicznych, w tym wielkości, kształtu, zdrowotności i składu chemicznego. Pomimo tego, że odpowiednie cechy surowca są pierwszym i jednym z najważniejszych czynników determinujących właściwości produktów gotowych, to przebieg procesu produkcyjnego, prawidłowość przeprowadzonych zabiegów technologicznych na poszczególnych etapach produkcyjnych uważa się za kształtujące jakość przetworów i ich atrakcyjność dla coraz to bardziej wymagającego konsumenta. Niezależnie od rodzaju produkowanego wyrobu, przetwarzanie ziemniaka w przemyśle spożywczym wiąże się z zastosowaniem szeregu podobnych etapów technologicznych. Należą do nich: przyjęcie, selekcja i przechowywanie surowca, mycie i oddzielenie kamieni, sortowanie według wielkości i kształtu, ważenie i obieranie bulw, ręczne doczyszczanie, krojenie i sortowanie, blanszowanie, osączanie i osuszanie krajanki. Tak przygotowany ziemniak poddawany jest procesom charakterystycznym dla danej grupy produktów, tj. hartowaniu, parowaniu i suszeniu podczas produkcji płatków czy granulatu, suszeniu podczas wytwarzania kostki czy grysu, smażeniu, gdy produktem końcowym są czipsy oraz smażeniu i mrożeniu podczas produkcji frytek. Gotowe produkty są pakowane i kontrolowane na obecność metali.
Użycie wycierki ziemniaczanej jako składnika smażonych chrupek ziemniaczanych przyczyniło się niezależnie od zastosowanej receptury peletów, do polepszenia wszystkich cech fizycznych i organoleptycznych wyrobów gotowych. Oddziaływanie wycierki okazało się szczególnie korzystne w próbach z około 40% dodatkiem płatków ziemniaczanych. Chrupki ze znacznym (około 20%) dodatkiem wycierki ziemniaczanej, odznaczały się w porównaniu do pozostałych wyrobów bardziej chrupką i mniej twardą teksturą, większym stopniem ekspansji, mniejszą gęstością i masą nasypową, nieznacznie większą zawartością tłuszczu oraz jaśniejszą barwą z mniejszym udziałem barwy czerwonej i żółtej.
Przedstawiono wyniki oznaczeń magnezu, wapnia, żelaza w produktach zbożowych (Müsli, Nestle) i chipsach ziemniaczanych za pomocą sopektrometrii absorpcyjno atomowej oraz oszacowano w jakim stopniu produkty te pokrywają dobowe zapotrzebowanie w oznaczane makrobiopierwiastki u osób dorosłych i młodzieży w wieku rozwojowym.
Celem pracy było określenie zawartości akrylamidu i tłuszczu w czipsach ziemniaczanych w zależności od rodzaju oleju smażalniczego i temperatury smażenia. Czipsy, sporządzone z odmian ziemniaków typowych do produkcji czipsów ziemniaczanych, smażono w oleju rzepakowym, oliwie z oliwek oraz oleju palmowym, stosując dwie temperatury: 165°C i 175°C. W surowcu oznaczono podstawowy skład chemiczny, a w czipsach zawartość tłuszczu i akryloamidu. Stwierdzono, że rodzaj tłuszczu smażalniczego istotnie wpływał na ilość powstającego akrylamidu w czipsach ziemniaczanych. Większe ilości tego związku tworzyły się w czipsach smażonych w oleju palmowym, w porównaniu z oliwą z oliwek i olejem rzepakowym. Obniżenie temperatury smażenia do 165°C istotnie zmniejszyło zawartość akryloamidu w czipsach smażonych w oleju palmowym i rzepakowym. Wpływ temperatury smażenia na zawartość tłuszczu w czipsach był niejednoznaczny - podwyższenie temperatury smażenia zwiększyło absorpcję tłuszczu przez czipsy smażone w oleju palmowym, natomiast obniżyło - w oliwie z oliwek. Na zawartość tłuszczu w czipsach miał wpływ skład chemiczny ziemniaka i rodzaj oleju. Większe ilości tłuszczu zawierały czipsy uzyskane z ziemniaków odmiany Eldena, w porównaniu z odmianą Lady Rosetta, przy czym smażenie w oliwie z oliwek powodowało największą chłonność tłuszczu.
Celem przeprowadzonych badań było określenie wpływu wytłoków lnianych użytych do wytworzenia peletów na zawartość tłuszczu, konsystencję, barwę i cechy organoleptyczne smażonych chrupek ziemniaczanych. Materiałem użytym do badań były chrupki otrzymane poprzez smażenie peletów ziemniaczanych z dodatkiem 5, 10, 20 i 30% wytłoków lnianych (wysoko- i niskolinolenowych). Próbę odniesienia stanowiły chrupki bez dodatku wytłoków. W chrupkach oznaczano: wilgotność, zawartość tłuszczu, konsystencję – przy użyciu aparatu typu Instron 5544, barwę – przy użyciu kolorymetru Minolta CR-200 oraz cechy organoleptyczne: barwę, smak, zapach i konsystencję – według skali punktowej (1-5 pkt.) Stwierdzono, że dodatek wytłoków lnianych obniżał zawartość tłuszczu w gotowych chrupkach. Chrupki otrzymane z peletów z dodatkiem wytłoków lnianych charakteryzowały się ciemniejszą barwą, której intensywność wzrastała wraz ze zwiększaniem ilości wprowadzonych wytłoków. Dodatek wytłoków oddziaływał również na konsystencję, która stawała się twardsza. Wraz ze zwiększaniem ilości wprowadzonych wytłoków stopień ekspansji ulegał zmniejszeniu. Niezależnie od rodzaju dodatku, chrupki o dobrych właściwościach organoleptycznych uzyskano przy dodatku wytłoków lnianych do 10%.
Celem pracy było sprawdzenie przydatności technik GCQ-MS/MS i LC-MS/MS do oznaczania akryloamidu w żywności oraz oznaczenie zawartości akryloamidu w produktach ziemniaczanych, pobranych na terenie całego kraju w latach 2007- 2008. W wyniku przeprowadzonej walidacji stwierdzono, że obydwie stosowane metody charakteryzowały się niską granicą oznaczalności oraz dobrą precyzją i dokładnością. Najwyższą przeciętną zawartość akryloamidu stwierdzono w chipsach ziemniaczanych - 770 µg/kg (113 ÷ 1890 µg/kg), najniższą natomiast frytki smażone pobrane z zakładów gastronomicznych - 401 µg/kg (134 ÷ 679 µg/kg). W roku 2008 oznaczone zawartości akryloamidu w chipsach i frytkach gotowych do spożycia były wyższe w porównaniu z rokiem 2007, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie. W przypadku frytek smażonych w laboratorium z mrożonych półproduktów stwierdzono istotne (p < 0,05) obniżenie zawartości akryloamidu w 2008r. w porównaniu z rokiem 2007.
Potato production in Poland, similarly to other European countries, becomes closely dependent on the customer and potato quality must be closely adapted to the direction of its processing. Polish National List for 2004 includes in total 114 potato cultivars: 82 table cultivars and 32 starch cultivars. The Polish cultivars are processed by the starch industry and their selection depends on the part of Poland. Similarly, the food industry processing potatoes for dried products, mostly uses the Polish cultivars. Producers of fried potatoes, particularly of the French fries, prefer for processing verified western potato cultivars than the Polish ones. The requirements towards potato raw material in each industry are different, and particular potato properties and chemical components affect the technological process, output and product quality in different way.
Celem pracy było porównanie jakości czipsów ziemniaczanych smażonych w dwóch rodzajach tłuszczu, pakowanych w folię metalizowaną, przechowywanych standardowo (temp. 20°C, wilgotność 50%) i w szafie klimatyzacyjnej (temp. 45°C, wilgotność 80%). Stwierdzono, ze czipsy smażone w utwardzonym oleju palmowym zawierały więcej tłuszczu i charakteryzowały się twardszą konsystencją niż czipsy smażone w oleju płynnym. Podczas przechowywania wzrastała wilgotność czipsów niezależnie od ich rodzaju. Wilgotność czipsów przechowywanych w szafie klimatyzacyjnej wzrastała dwukrotnie szybciej niż czipsów przechowywanych w warunkach standardowych. Tłuszcz wyekstrahowany z czipsów smażonych w oleju płynnym charakteryzował się niższą liczbą kwasową i wyższą liczbą Lea niż tłuszcz z czipsów smażonych w oleju utwardzonym – w oznaczeniach wykonanych bezpośrednio po wyprodukowaniu. Wyższą stabilnością oksydacyjną charakteryzowały się czipsy smażone w tłuszczu utwardzonym. Podczas przechowywania czipsów w warunkach standardowych, niezależnie od użytego tłuszczu smażalniczego, nie stwierdzono w tłuszczu zmian liczby kwasowej, natomiast nastąpił wzrost liczby Lea i był on większy niż w czipsach przechowywanych w szafie klimatyzacyjnej. Czipsy przechowywane w warunkach standardowych (po 36 tygodniach) oraz w szafie klimatyzacyjnej (po 9 tygodniach) charakteryzowały się podobnym smakiem i zapachem. Różnice w konsystencji spowodowane były wyższą wilgotnością czipsów przechowywanych w szafie klimatyzacyjnej. Wyniki badań z przechowywania czipsów w trybie przyspieszonym pozwalają wyznaczyć tempo przemian produktów przechowywanych w warunkach standardowych. Stosowanie oleju utwardzonego w produkcji czipsów zwiększa ich stabilność oksydatywną, jednak czipsy te chłoną więcej tłuszczu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.