Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  post-harvest residue
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The importance of humus in the environment is related to its quantity and quality, and hence there is a constant search for parameters that define the properties of humus. One of the indicators determining sorption capacity and solubility of humic substances, and so their susceptibility to biodegradation, is the share of hydrophilic and hydrophobic fractions. The hydrophilic and hydrophobic properties were determined for humic acids formed in the process of post-harvest residue decomposition under soil conditions and outside the soil. It was demonstrated that the share of hydrophilic and hydrophobic fractions in the molecules of humic acids depends on the plant species of incubated plant residue and the incubation time. The changes in the share of hydrophilic, and thus also the hydrophobic fractions, result in a change in the value of the HIL/HOB ratio. This ratio can be used as an indicator of the degree of transformation of organic matter of soils.
Analiza wyników licznych badań, głównie przeprowadzonych w ośrodku lubelskim, nad masą, strukturą i składem chemicznym resztek pożniwnych ważniejszych roślin uprawianych w różnych warunkach edaficznych doprowadziła do wniosku, że stanowią one podstawową pozycje bilansu substancji organicznej gleby, umożliwiającą utrzymanie jej potencjału bioenergetycznego na właściwym poziomie. W razie niskiego nawożenia mineralnego, makro- i mikroelementy zawarte w resztkach są ważnym elementem bilansu składników pokarmowych gleby i roślin. Z tych względów oraz z powodu spełniania przez resztki innych funkcji, trzeba je traktować na równi z pozostałymi czynnikami zmianowania roślin.
W badaniach przeprowadzonych w latach 1992-1996 określono wpływ nawożenia organicznego (obornikiem, resztkami pożniwnymi i całą masą międzyplonów wsiewek) oraz mineralnego (0, 400, 600 kg NPK·ha-1) na wschody, obsadę, plony i jakość korzeni buraka cukrowego. Największy plon korzeni i liści otrzymano z kombinacji nawożonej całą masą lucerny chmielowej, a także mieszanką lucerny chmielowej z życicą wielokwiatową, natomiast cukru technologicznego – z obiektu nawożonego całą masą mieszanki lucerny chmielowej z życicą wielokwiatową, jak i obornikiem. Zwiększone nawożenie NPK powodowało wzrost plonu korzeni i liści oraz spadek obsady buraka i jakości korzeni. Nawożenie buraka cukrowego 400 kg NPK·ha-1 oddziaływało najkorzystniej na jego wschody i plon cukru technologicznego.
W doświadczeniu polowym badano wpływ przedplonu i sposobu zagospodarowania resztek pozbiorowych na aktywność dehydrogenaz glebowych, ureazy, fosfatazy kwaśnej i fosfatazy alkalicznej. Oznaczenia wykonano czterokrotnie w 3 roku trwania doświadczenia. Rośliną doświadczalną była pszenica ozima (odm. Olivin), a przedplonami; rzepak ozimy, rzepak jary i gorczyca biała. Czynnikami zmiennymi obok rodzaju przedplonu i terminu analiz był sposób zagospodarowania resztek pożniwnych, tj.: przyoranie ścierniska; przyoranie ścierniska i słomy; przyoranie ścierniska, słomy i wytłoków z nasion roślin oleistych. W wyniku badań stwierdzono, że aktywność dehydrogenaz była największa w glebie z gorczycą białą, jako przedplonem pszenicy ozimej, a najmniejsza w glebie, w której rośliną przedplonową był rzepak jary. Pośrednio na te enzymy oddziaływały resztki pozbiorowe rzepaku ozimego. Stymulująco na dehydrogenazy wpływało nawożenie słomą, natomiast inhibicyjnie - nawożenie wytłokami. Aktywność ureazy była najwyższa w glebie, w której przedplonem był rzepak ozimy, a najniższa - w glebie z gorczycą białą, jako przedplonem. Nawożenie słomą nie miało żadnego znaczenia dla aktywności ureazy, a dodanie do słomy wytłoków istotnie hamowało aktywność tego enzymu. Na aktywność fosfatazy alkalicznej najkorzystniej oddziaływał rzepak ozimy, jako przedplon, nieco słabiej - gorczyca biała, a najsłabiej - rzepak jary. Nawożenie słomą oraz słomą i wytłokami nie zmieniały poziomu aktywności fosfatazy alkalicznej, ale słoma zastosowana wraz z wytłokami, stymulowała aktywność fosfatazy kwaśnej. Na ten ostatni enzym najkorzystniej oddziaływała gorczyca biała jako przedplon.
Celem pracy było określenie wartości przedplonowej dla pszenicy ozimej następujących roślin: pszenicy jarej, pszenżyta jarego, grochu siewnego i mieszanek pszenicy jarej z grochem siewnym oraz pszenżyta jarego z grochem siewnym o udziale komponentów 80 + 20% i 40 + 60%. Oceniano masę resztek pożniwnych, nagromadzenie azotu ogółem, fosforu i potasu. Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2001- -2004 w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Zawadach na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego. Największą masę resztek pożniwnych pozostawiło pszenżyto jare, a najmniejszą groch siewny. Masa resztek pożniwnych mieszanek pszenżyta jarego z grochem siewnym była istotnie większa i zgromadziła więcej azotu ogółem, fosforu i potasu niż masa resztek pożniwnych mieszanek pszenicy jarej z grochem siewnym. Plon ziarna pszenicy ozimej, elementy struktury plonu i zawartość białka ogólnego w ziarnie były istotnie różnicowane przez warunki pogodowe i przedplon. Groch siewny oraz mieszanki pszenicy jarej lub pszenżyta jarego z grochem siewnym korzystniej oddziaływały na poziom plonowania pszenicy ozimej niż zboża będące komponentami mieszanek. Zwiększenie udziału grochu siewnego w mieszankach z pszenicą jarą i pszenżytem jarym z 20 do 60% istotnie zwiększało plon ziarna i zawartość białka ogólnego w ziarnie pszenicy ozimej. Przyjmując za kryterium oceny plon ziarna, najlepszym przedplonem dla pszenicy ozimej w warunkach glebowo-klimatycznych środkowowschodniej Polski okazał się groch siewny i mieszanka pszenżyta jarego z 60-procentowym udziałem grochu siewnego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.