Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 45

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  porosty epifityczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Aglomerację szczecińską zalicza się do obszarów ekologicznie zagrożonych dwutlenkiem siarki. Prowadząc monitoring powietrza przy pomocy porostów uzyskujemy informacje o kompleksowym oddziaływaniu mieszaniny szkodliwych związków. W pracy zbadano rozmieszczenie i aktualny stanu porostów epifitycznych w Szczecinie oraz określono na tej podstawie stopień zanieczyszczenia powietrza związkami siarki w mieście. Z 10 powierzchni badawczych zebrano porosty z różnych gatunków drzew. Zidentyfikowano 36 gatunków porostów. Porównanie zebranych w terenie porostów z gatunkami wymienionymi w skali Hawskworth, Rose i Kiszki wykazało, że w Szczecinie występują epifity charakterystyczne nawet dla 6 stopnia tej skali. Stwierdzono, że w centrum miasta występuje stężenie SO₂ wynoszące ok. 150 µg·m⁻³ powietrza, na peryferiach około 70 µg·m⁻³, miejscami zaś wartości te maleją do 50 µg·m⁻³ powietrza.
Przedstawiono zróżnicowanie taksonomiczne i ekologiczne porostów epifitycznych parku przypałacowego w Opinogórze Górnej. W wyniku przeprowadzonych badań odnotowano 59 gatunków, wśród których 7 objętych jest w Polsce ochroną, a 17 ma status zagrożonych wymarciem. Największe zróżnicowanie taksonów stwierdzono na korze klonów, jesionów, jabłoni, dębów i grabów. Biota porostów parku charakteryzuje się znacznym udziałem gatunków notowanych zazwyczaj na obszarach leśnych, z których najbardziej interesującymi są: rzędnica pospolita Acrocordia gemmata, kropnica żółtawa Bacidia rubella, trzonecznica zielonawa Chaenotheca phaeocephala, ochrost pyszny Ochrolechia bahusiensis i pismaczek zmienny Opegrapha varia. Na terenie parku stwierdzono ponadto kilka dość rzadkich i wymierających w skali kraju gatunków, charakterystycznych dla drzew przydrożnych: obrostnicę rzęsowatą Anaptychia ciliaris, soreńca dachówkowatego Physconia perisidiosa, wabnicę kielichowatą Pleurosticta acetabulum i odnożycę jesionową Ramalina fraxinea. Uzyskane wyniki stanowią przyczynek do poznania rozmieszczenia porostów na obszarze północnego Mazowsza oraz źródło danych o warunkach bioekologicznych gminy Opinogóra Górna.
Praca prezentuje wyniki badań nad porostami rezerwatu „Gołobórz” na Wysoczyźnie Siedleckiej. Na terenie rezerwatu stwierdzono 60 gatunków porostów z 27 rodzajów. Dominują gatunki epifityczne (35 taksonów), które zasiedlają głównie korę sosny zwyczajnej Pinus sylvestris, brzozy brodawkowatej Betula pubescens i topoli osiki Populus tremula. Nieco mniej jest epigeitów (22 taksony), wśród których przeważają chrobotki (Cladonia). Najmniej liczna jest grupa epiksylitów (12 gatunków). Odnotowano 7 gatunków (włostka brązowa Bryoria fuscescens, płucnica islandzka Cetraria islandica, brodaczka kępkowa Usnea hirta, mąkla tarniowa Evernia prunastri, plamiec jasny Arthothelium ruanum, otwornica szkarłatna Pertusaria coccodes, złotlinka jaskrawa Vulpicida pinastri) znajdujących się na Czerwonej liście porostów w Polsce oraz 16 taksonów prawnie chronionych.
Głównym celem badań prowadzonych w wybranych miejscowościach gminy Sławno było przedstawienie zróżnicowania składu gatunkowego porostów i grzybów naporostowych występujących na korze drzew owocowych (jabłonie, grusze, śliwy i wiśnie) rosnących w sadach oraz wzdłuż dróg wiejskich. Stwierdzono 47 gatunków porostów oraz 8 grzybów naporostowych. Są wśród nich gatunki nowe dla Polski Środkowej: kropnica sadzona Bacidia adastra, przyprószka ochrowa Piccola ochrophora oraz trzy grzyby naporostowe – Cornutispora lichenicola, Lichenochora obscuroides i Xanthoriicola physciae. Stwierdzono bogatszą biotę porostów i grzybów naprostowych na drzewach owocowych rosnących w sadach, a uboższą na drzewach owocowych rosnących wzdłuż dróg. Jabłonie i grusze wyróżniają się bogatszą biotą w stosunku do śliw i wiśn
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.