W artykule omówiono problem rozwoju miast w trzech popularnych ostatnio kontekstach: polityki spójności, zarządzania i planowania zintegrowanego oraz rewitalizacji. We wstępie zwrócono uwagę na istotną rolę miast w procesach rozwoju całej cywilizacji, stawiając tezę, że gospodarowanie przestrzenią miast staje się kluczową dla rozwoju cywilizacji dyscypliną wiedzy. W pierwszej części artykułu omówiono ideę spójności, która jest ważną przesłanką formułowania celów rozwoju miast – standardów do osiągnięcia, zarówno w kontekście wewnętrznym (spójność w przestrzeni miasta), jak i zewnętrznym (spójność miast w przestrzeni regionu, kraju, kontynentu, świata), przy czym idea spójności nie jest sprzeczna z ideą rozwoju – prowadzi do zrównoważenia procesów rozwoju. Drugą część poświęcono problemowi zintegrowanego planowania i zarządzania miastami. Zwracając uwagę na złożoność przedmiotową, podmiotową i proceduralną zarządzania miastami, postawiono tezę, że rozwój miasta należy utożsamiać ze wspólnotą celów. Kluczowym zagadnieniem jest wzajemne porozumienie zainteresowanych rozwojem miasta podmiotów, traktujących rozwój miasta jako wspólną szansę. Istotnym elementem jest także finansowy i ekonomiczny bilans zmian. Trzecią część poświęcono rewitalizacji, będącej przykładem realizacji polityki rozwoju miasta. Sumując wskazano, że dobrym wzorcem podejścia do rozwoju miast zgodnie z polityką spójności oraz w sposób zintegrowany jest rewitalizacja rozumiana zgodnie z jej definicją (co nie zawsze jest stosowane we wdrożonych w Polsce programach rewitalizacji).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.