Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pobranie magnezu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Doświadczenia prowadzono w hali wegetacyjnej metodą kultur wazonowych. Glin do podłoża wprowadzano w formie Al2(S04)3 lub A1C13 w następujących ilościach na wazon: 0, 5, 10, 20 mg ■ L-1. Pozostałe składniki mineralne podano według wymagań pokarmowych sałaty. Rośliny zbierano po 2, 4 i 6 tygodniach wegetacji. Po zbiorze roślin określono suchą masę części nadziemnych i korzeni, w której oznaczono zawartość magnezu. Na podstawie uzyskanych wyników obliczono zmiany w tempie akumulacji magnezu w sałacie. Występujące w czasie wegetacji roślin zależności między dawką i formą glinu wpłynęły istotnie nie tylko na akumulację magnezu w sałacie, ale także na jej produktywność. Po zastosowaniu glinu w formie chlorku nastąpił wyraźny spadek plonu we wszystkich kombinacjach. W przypadku zaś stosowania glinu w formie siarczanu obniżkę plonu zaobserwowano przy stosowaniu dwóch najwyższych dawek (10 i 20 mg • L-1). Natmiast na glebie z 5 mg ■ L-1 glinu wystąpił wzrost plonu sałaty w stosunku do obiektu kontrolnego. W tych warunkach stwierdzono także korzystny wpływ glinu na pobieranie magnezu przez korzenie sałaty, o czym świadczy wartość wskaźnika Rr. Najwyższą jego wartość uzyskano u 4-tygodniowych roślin rosnących na glebie z najniższą dawką glinu podanego w formie A12(S04)3. W pozostałych zaś seriach żywieniowych wartości tego wskaźnika były niższe w porównaniu z obiektem kontrolnym.
Badania wykonano na podstawie dwuletnich doświadczeń wazonowych założonych na materiale glebowym pobranym z warstwy ornej gleby płowej o składzie granulometrycznym gliny lekkiej silnie spiaszczonej pylastej. Obejmowały one dwa zmienne czynniki (dawka siarki, dawka wapna) na trzech poziomach. Nawożenie siarką w formie Na2S04 i wapnowanie w postaci CaC03 zastosowano jednorazowo przed założeniem doświadczenia. W I serii doświadczalnej rośliną testową był rzepak jary, a rośliną następczą jęczmień jary. W II serii uprawiano gorczycę białą, a po niej owies. Zastosowane czynniki doświadczalne wywarły wyraźny wpływ na zawartość magnezu w roślinach. Największe zmiany w koncentracji analizowanego składnika stwierdzono w s.ra. roślin krzyżowych zbieranych w fazie kwitnienia. Zastosowanie Na2S04 spowodowało spadek koncentracji jonów Mg2+ w roślinach testowych. Wapnowanie natomiast spowodowało wzrost zawartości magnezu, zarówno w roślinach zbieranych w fazie kwitnienia, jak również w okresie pełnej dojrzałości. Nawożenie siarką, zwłaszcza w obiektach wapnowanych, przyczyniło się również do wzrostu pobrania jonów Mg2+. Wzrost ten wynikał głównie z plonotwórczego działania obydwu czynników doświadczalnych.
Celem przeprowadzonych badań, które o- parto na doświadczeniu wazonowym, było wyjaśnienie wpływu skażenia gleby ołowiem (150, 300 i 450 mg Pb/kg gleby) na plonowanie, zawartość magnezu i stosunki ilościowe pomiędzy poszczególnymi składnikami w kapuście pekińskiej. Działanie skażenia gleby ołowiem rozpatrywano przy zróżnicowanym nawożeniu NPK i Ca. Wysokie skażenie gleby ołowiem (450 mg Pb/kg gleby) spowodowało obniżkę plonu zielonej masy kapusty pekińskiej w obu seriach doświadczenia. Dodatek wapnia do gleby, w odróżnieniu od nawożenia NPK, wyraźnie ograniczył spadek plonu zielonej masy tej rośliny. Spadek plonu w obiektach o maksymalnym skażeniu gleby ołowiem i z najniższą dawką NPK został całkowicie zahamowany, a w wazonach z najwyższym nawożeniem mineralnym ograniczony do 14%. W serii z wapnowaniem wykazano tendencję do spadku koncentracji magnezu w wazonach z wysokimi dawkami NPK i do rozszerzenia stosunku K:(Ca+Mg) niezależnie od dawki nawozów mineralnych w miarę wzrostu skażenia gleby ołowiem. Wapnowanie miało negatywny wpływ na zawartość magnezu i wartość stosunku K:(Ca+Mg) w kapuście pekińskiej. Stosunek ten pozostawał jednak na niskim poziomie i nie przekroczył wartości uznawanych za dopuszczalne w żywieniu zwierząt.
Przebadano zawartość magnezu w próbkach wody pitnej pobranej w 259 domach mieszkańców Krakowa i Dynowa (woj. podkarpackie) oraz przedszkolach w 200J roku. Średnie stężenie Mg w wodzie pitnej w Krakowie wynosiło 10.6 mg/L, na peryferiach Nowej Huty 23.5 mg/L, zaś w Dynowie 21.9 mg/L. Na pobranie Mg z wodą pitną wpływa zawartość tego pierwiastka w wodzie oraz wiek ludzi. Składniki mineralne wody pitnej mają szczególnie znaczący udział w przewidywanym pobraniu magnezu w grupie wiekowej dzieci i młodzieży.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.