Mammal spermatozoa demonstrate a wide morphologic variety resulting from the different histories of their genetic development. Alongside a general sperm classification including a head and tail there are significant differences between shape and size of head and length of tail between particular species. Regarding species peculiarity, the differences in the sperm can be determined not only with the quantity of genetic material in testicles possessing a particular shape and different grade of flattening, but also with: size, grade of acrosom diversity and other morphometric features of the remaining gamete parts: the neck and midpiece. During sperm morphology estimation it is crucial to consider the breeding season of particular species, because the quality of semen in moderate and cool climate animals is strongly influenced by the length of the day. While studying semen characteristics for particular species of wild animals, on account of differences in processes of spermatogenesis determined by a variety of factors, in the majority of cases the useful spermiograms for domestic animals cannot be applied.
Badania przeprowadzono na dorosłych samcach przepiórki japońskiej. Oceniono wpływ stopnia rozrzedzenia nasienia rozcieńczalnikiem Lake'a na obraz morfologiczny plemników. Bez względu na stopnień, rozrzedzenie nasienia spowodowało istotne (p≤ 0,01) obniżenie ogólnej liczby plemników żywych z 76,3% (nasienie świeże) do 65,5% (rozrzedzenie 1:0,5) oraz do 63,09% (rozrzedzenie 1:2). Również, istotnemu (p≤ 0,01) obniżeniu uległa liczba plemników prawidłowo ukształtowanych, w stosunku do nasienia świeżego - 57,65%, w nasieniu rozrzedzonym stwierdzono 36,95%, (1:0,5) lub 34,04% (1:2). Między stopniem rozrzedzenia nasienia nie stwierdzono statystycznych różnic w morfologii plemników przepiórek.
Iniekcja plemnika do cytoplazmy oocytu (ICSI) jest jedną z metod wspomaganego rozrodu, która znalazła zastosowanie w pozaustrojowej produkcji zarodków u zwierząt oraz leczeniu niepłodności u ludzi. Metoda ICSI umożliwia eliminację zjawiska polispermii, wykorzystanie plemników jako wektorów egzogennego DNA w celu uzyskania zwierząt transgenicznych, wspomaga tworzenie programów zachowania bioróżnorodności oraz poznanie mechanizmów zachodzących w trakcie zapłodnienia i wczesnego rozwoju zarodkowego. Zapłodnieniu metodą ICSI poddaje się oocyty dojrzałe in vitro, in vivo i kriokonserwowane oraz nasienie ejakulowane bądź najądrzowe, świeże lub konserwowane. Iniekcję plemnika przeprowadza się w mikroskopie odwróconym z dołączonym mikromanipulatorem wyposażonym w pipetę podtrzymującą oraz iniekcyjną. Po wykonaniu iniekcji oocyty poddaje się sztucznej aktywacji i przeznacza do hodowli in vitro. Uzyskane zarodki poddaje się ocenie jakości. Pomimo potencjalnych możliwości związanych z ICSI wciąż istnieją problemy, które ograniczają wdrożenie tej metody zapłodnienia do pozaustrojowej produkcji zarodków na skalę komercyjną. Czynnikami mogącymi wpływać na efektywność ICSI są: jakość oocytów i plemników oraz ich przygotowanie do zapłodnienia, uszkodzenia oocytu powstałe w trakcie iniekcji, toksyczność związków wykorzystywanych do spowolnienia ruchu plemników i aktywacja oocytów po iniekcji. W wyniku zapłodnienia metodą ICSI liczba uzyskanych zarodków jest niska, a ich jakość często jest obniżona. Niezbędne są zatem dalsze badania optymalizujące nie tylko samą technikę zapłodnienia, ale również poszczególne jej etapy, tj. dojrzewanie in vitro oocytów oraz przygotowanie plemników.