Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plecha
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W Puszczy Białowieskiej, ponownie po 72 latach od czasu obserwacji Krawca w 1938 roku, stwierdzono owocnikujące plechy granicznika płucnika Lobaria pulmonaria (L.) Hoffm. Jest to trzeci współcześnie znany przypadek tworzenia apotecjów przez ten gatunek porostu w naszym kraju. Pojawienie się generatywnych form rozmnażania oraz zwiększenie rozmiarów plech granicznika świadczy o poprawie kondycji tego gatunku w Puszczy Białowieskiej i zróżnicowaniu genetycznym populacji, co zwiększa szanse przetrwania tego zagrożonego taksonu
Zbadano zawartość rtęci w piesze 13 gatunków porostów z terenu Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego zebranych w październiku 1994 r. Wyniki badań uzyskane dla plechy porostu pustułka pęcherzykowatego Hypogymnia physodes wskazują na brak zdecydowanych różnic w rozmieszczeniu przestrzennym tego metalu na obszarze parku.
Granicznik płucnik jest listkowatym makroporostem zagrożonym wymarciem w skali europejskiej. W Polsce zachował się współcześnie tylko w dużych kompleksach leśnych na północy, wschodzie i południowym wschodzie Polski. Obecnie opisywany gatunek występuje najczęściej na klonie, jaworze, jesionie, dębie, buku i wiązie rzadziej na grabie i lipie w wieku powyżej 80 lat. W latach przedwojennych wytwarzał jeszcze owocniki, a współcześnie na terenie Polski rozmnaża się tylko wegetatywnie przez urwistki. W połowie XVIII wieku występował obficie na terenie całego kraju, ale rozwój przemysłu w połowie XIX wieku zapoczątkował jego wymieranie na szeroką skalę. Drugim istotnym czynnikiem powodującym wymieranie Lobaria pulmonaria było wycinanie lasów liściastych i zastępowanie ich monokulturami iglastymi. W celu ochrony tego porostu podjęto działania zmierzające do jej ratowania. W latach 1999-2005 przeprowadzono inwentaryzację stanowisk Lobaria pulmonaria na obszarach potencjalnego występowania. W wyniku przeprowadzonych poszukiwań odkryto bardzo dużo nowych stanowisk oraz potwierdzono niektóre historyczne. Na wszystkich odnalezionych stanowiskach utworzono strefy ochronne. Lokalizację wszystkich stanowisk ochronnych uzgodniono z nadleśnictwami. Najwięcej stanowisk ochronnych utworzono na terenie rdLP Krosno – 236,32 ha i Białystok – 189,49 ha. Ponadto stanowiska ochronne utworzono na terenie rdLP Olsztyn, Szczecinek i Gdańsk. Dodatkowo w ramach aktywnej ochrony dokonano implantacji plech Lobaria pulmonaria na 290 drzewach na terenie 10 nadleśnictw w rdLP Olsztyn i Białystok. Na podkreślenie zasługuje fakt, że jest to pierwsza w Polsce i 3 w Europie udana próba implantacji plech granicznika płucnika.
Plechę porostu pustułka pęcherzykowata mineralizowano metodą mokrą ze stężonym kwasem azotowym trzema sposobami: w zestawie szklanym (1), w otwartych probówkach w bloku grzejnym (2) i w pojemnikach teflonowych w kuchence mikrofalowej (3). Rtęć oznaczano techniką zimnych par bezpłomieniowej absorpcyjnej spektroskopii atomowej (1 i 2) oraz wysokorozdzielczej spektrometrii mas ze wzbudzaniem w źródłach (HR-ICP- MS) (3).
Metodą ekstrakcji dimetylosulfotlenkiem (DMSO) oznaczano stopień feofitynizacji chlorofilu w plechach Hypogymnia physodes transplantowanej z lasu do środowiska miejskiego. Stwierdzono, że stosunki OD435/OD415 i OD665/ OD665a są efektywnymi wskaźnikami stopnia degradacji chlorofilu w plechach, zachodzącej pod wpływem zakwaszenia środowiska. Obciążenie metalami ciężkimi, nieznacznie przekraczające wartości tła, nie wpływa na obniżenie zawartości chlorofilu w plechach porostów. Jedynie dla miedzi i ołowiu daje się zauważyć taką zależność.
Oznaczono stężenie rtęci ogółem w próbkach epifitycznego porostu pustułka pęcherzykowata zebranego z sosny, jałowca, lipy, olszy, leszczyny, dębu, brzozy i świerka koło miejscowości Łuby w Borach Tucholskich w lipcu 1994 r. Zbadano zbieżność stężeń rtęci w piesze porostu w zależności od gatunku forofitu. Rtęć oznaczono techniką zimnych par bezpłomieniowej spektrometrii absorpcji atomowej (CV-AAS) po zmineralizowaniu próbek metodą mokrą ze stężonym roztworem kwasu azotowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.