Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plant waste
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie najkorzystniejszych parametrów procesu zagęszczania mieszaniny roślinnych odpadów otrębów owsianych i wycierki ziemniaczanej, co pozwoliłoby na opracowanie technologii wytwarzania granulatu opałowego z tych odpadów. Badania przeprowadzono na stanowisku SS-3, z układem roboczym „otwarta komora zagęszczania-tłok zagęszczający”, używając komory otwartej o średnicy 8 mm i długości lo = 47 mm. Określono wpływ zawartości wycierki ziemniaczanej (zw = 10%, 20% i 30%) w mieszaninie z otrębami owsianymi i temperatury procesu zagęszczania (tp = 50, 70 i 90oC) na przebieg procesu (maksymalne naciski zagęszczające uzyskane w trakcie procesu zagęszczania) i gęstość uzyskanego granulatu. Uzyskane wyniki badań pozwoliły stwierdzić, że najkorzystniejszym z punktu widzenia jakości granulatu dodatkiem wycierki do otrębów owsianych jest dodatek 20%, który pozwala na uzyskanie zadowalającej gęstości granulatu (powyżej 900 kg·m-3). Taka gęstość otrzymanego granulatu czyni go pełnowartościowym paliwem stałym. Wyniki tych badań pozwoliły na wstępne określenie parametrów realizacji procesu zagęszczania w układzie roboczym granulatora z układem „płaska matryca – rolki zagęszczające”. Przeprowadzone badania pozwoliły na opracowanie szczegółowych wytycznych technologii wytwarzania granulatu opałowego i paszowego, czego owocem było zgłoszenia patentowe autora.
Jednym z roślinnych odpadów poprodukcyjnych, generowanych przez zakłady Herbapol w Białymstoku, są drobnoziarniste odpady pokrzywy powstające podczas ich segregowania i pakowania. W artykule przedstawiono wyniki badań wpływu parametrów technologicznych procesu granulowania bezciśnieniowego na kształt granulatu z odpadów pokrzywy. Proces granulowania przeprowadzono z wykorzystaniem nowatorskiego układu mieszająco-granulująco-dozującego stosowanego jako układ podający materiał roślinny do układu zagęszczającego urządzenia granulująco-brykietującego z matrycą płaską. Budowa układu pozwala na jednoczesną realizację zarówno operacji mieszania, jak i bezciśnieniowego granulowania pylistych frakcji przetwarzanego materiału. W badaniach określono wpływ prędkości obrotowej cylindra wewnętrznego układu mieszająco- granulująco-dozującego (25, 40, 55 obr·minˉ¹), wpływ ilości lepiszcza dodawanego do odpadów pokrzywy (10, 20, 30%) oraz wpływu zawartość skrobi w wodnym roztworze lepiszcza (0, 10, 20%) na kształt uzyskanego granulatu (wartość współczynników kształtu cząstek). Badania przeprowadzono przy masowym natężeniu przepływu zagęszczanego surowca 8 kg·hˉ¹. Uzyskane wyniki badań pozwoliły stwierdzić, że zwiększenie prędkości obrotowej cylindra granulacyjnego wpływa na zwiększenie jednorodności granulatu określonego za pomocą współczynnika kształtu. Wraz ze wzrostem ilości lepiszcza dodawanego w procesie granulacji zmniejsza się zróżnicowanie współczynnika kształtu cząstek. Natomiast zwiększenie zawartości skrobi w lepiszczu nie wpływa znacząco na rozkład granulometryczny pod względem współczynnika kształtu. Różnice w udziałach ilościowych wynoszą jedynie 2 do 5%.
Jednym z roślinnych odpadów poprodukcyjnych, generowanych przez zakłady pozyskujące surowce zielarskie, są drobnoziarniste odpady powstające podczas pakowania ziół. W zakładach Herbapol Białystok S.A., takich odpadów powstaje w skali roku około 30 ton, a najczęstszym sposobem ich zagospodarowania jest stosowanie jako dodatku do pasz. W pracy przed-stawiono wyniki badań aktywności wody (jako krytycznego parametru kontroli jakości) drobnoziarnistych odpadów poprodukcyjnych melisy, w zależność od wilgotności odpadów i wielkości cząstek, oraz dokonano analizy morfologii cząstek melisy pod względem współczynników kształtu, przy wykorzystaniu metod stereologicznych i komputerowej analizy obrazu. Do analizy morfologicznej cząstek odpadów melisy wykorzystano: ułamek obszaru cząstki i obszaru jego części wypukłych, współczynnik wydłużenia oraz współczynnik kształtu. Uzyskane wyniki badań pokazują, że zwiększenie wilgotności odpadów od 7,60 do 15,33% powoduje wzrost aktywności wody od wartości 0,341 do poziomu 0,798. Aby nie dopuścić do rozwoju pleśni w odpadach melisy, należy przechowywać je w warunkach gwarantujących utrzymanie wilgotności mniejszej niż 10%. Zwiększenie cząstek odpadów od d < 0,063 mm do cząstek o wielkości 0,25 mm < d < 0,5 mm (przy wilgotności 10,33%) powoduje wzrost aktywności wody od wartości 0,562 do 0,598. Wpływ wilgotności i wielkości cząstki odpadów melisy na aktywność wody można opisać równaniem funkcji logarytmicznej. Przeprowadzone obserwacje mikroskopowe i ich analiza pokazały, że najwięcej cząstek opadów melisy (oprócz cząstek największych, o średnicy d > 0,5 mm) charakteryzuje się kształtem zbliżonym do kuli.
W artykule przedstawiono wyniki badań dwóch wariantów kompostowania osadu ściekowego z sianem i słomą w pierwszym wariancie oraz sianem, trocinami i torfem w drugim wariancie. W każdym wariancie kompostowania mieszano materiał do kompostowania w trzech kompostownikach w różnych stosunkach węgla do azotu (C : N odpowiednio 28 : 1; 23 : 1; 18 : 1). W obu przypadkach otrzymano kompost spełniający pod względem wartości nawozowej wymagania dotyczące jakości kompostu przeznaczonego do rolniczego wykorzystania. Pod względem sanitarnym także spełniał te wymagania. Ze względu na otrzymaną maksymalną temperaturę kompostowania można stwierdzić, że proces kompostowania najszybciej zachodził w kompostowniku dla którego stosunek C : N wynosił 23 : 1 i ta wartość stosunku węgla do azotu jest optymalna dla procesu kompostowania.
W badaniach zastosowano do kompostowania odwodniony osad ściekowy z mechaniczno-biologicznej oczyszczalni ścieków wiejskich. Osad kompostowano z dodatkiem trocin drzewnych i zielonej masy traw, w proporcjach dających początkowy stosunek C : N = 20 : 1 w kompostowanej masie. Podczas kompostowania maksymalne temperatury w pryzmie dochodziły do 66°C pomiędzy 10-16 dniem, a średnie temperatury w tym czasie wahały się od 55 do 58°C. Później temperatury stopniowo obniżały się i po 120 dniach kompostowania zbliżyły się do temperatury powietrza atmosferycznego, co oznaczało koniec kompostowania. Materiał pryzmy osiągnął wygląd i strukturę podobną do tzw. ziemi ogrodniczej. Kompostowanie, jako proces egzotermiczny, spowodowało bardzo duże ubytki suchej masy, węgla i substancji organicznej. W procesie pryzmowego kompostowania osadu ściekowego z odpadami roślinnymi, trwającym 120 dni, ubytek suchej masy wyniósł 47%, a ubytki C org. i substancji organicznej stanowiły 56-58% ich ilości początkowej. W okresie przetrzymywania (dojrzewania) kompostu przez dalsze 8 miesięcy, czyli do roku od rozpoczęcia kompostowania, ubytki wyżej wymienionych składników zwiększyły się do ok. 65%, czyli przeciętnie wynosiły 1% miesięcznie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.