Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plant maturation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W opracowaniach na temat ostropestu plamistego występuje szereg nieścisłości, które przede wszystkim dotyczą łacińskiej nazwy rośliny, składników sylimaryny, mylenia owoców z nasionami oraz używania określenia „bielmo”. W oparciu o naukową literaturę przedmiotu wskazano, że poprawną nazwą gatunkową jest Silybum marianum (L.) Gaertn., plonem ostropestu są owoce, a nasiona są bezbielmowe. Sylimaryna (kompleks flawonolignanów – sylibina, sylikrystyna i silidianina) skumulowana jest w owocni i łupinie nasiennej. W zależności od warunków wegetacji ostropest osiąga wysokość od około 0,7 do 1,7 m, a okres wegetacji na plantacjach surowcowych trwa 80-110 dni.
W latach 2005-2007 przeprowadzono badania nad wartością siewną nasion koniczyny czerwonej (łąkowej) odmiany Dajana. Eksperyment prowadzono metodą kompletnej randomizacji w czterech powtórzeniach. W badaniach uwzględniono dwa czynniki: 1. jakość materiału siewnego koniczyny czerwonej w latach badań; 2. naświetlanie nasion przed kiełkowaniem rozbieżną wiązką światła lasera He-Ne, o gęstości powierzchniowej mocy 0, 3 i 6 mW·cm-2. Nasiona poddano 1, 3 i 5-krotnemu naświetlaniu. Warunki pogodowe podczas dojrzewania koniczyny czerwonej wpływały istotnie na wartość siewną nasion. Najlepsze rezultaty otrzymano wówczas, gdy średnia dobowa temperatura powietrza wynosiła około 17oC, a opady mieściły się w przedziale 50,0-62,0 mm. Bardzo wysokie opady w tym okresie (275,9 mm) wpływały negatywnie na wartość siewną materiału nasiennego, podwyższając procent nasion kiełkujących nienormalnie i porażonych przez patogeny grzybowe. Stymulacja nasion światłem lasera podwyższała w stosunku do próby kontrolnej energię kiełkowania i udział nasion normalnie kiełkujących, obniżała zaś procent nasion nienormalnie kiełkujących i twardych. Wysoką zdolność kiełkowania zanotowano w latach 2005 i 2007, co kwalifikuje te nasiona jako materiał siewny. Nasiona zebrane w 2006 roku nie nadawały się do tego celu.
Właściwości fizyczne glutenu mokrego mogą się zmieniać w zależności od stadium dojrzałości ziarna pszenicy i terminu zbioru. Celem przeprowadzonych badań było poznanie zakresu tych zmian. Próbki ziarna pszenicy ozimej (Roma) i jarej (Igna), reprezentujące poszczególne stadia dojrzałości i terminy zbioru, przeanalizowano przy pomocy zestawu Glutomatic 2200 pod kątem ilości i jakości glutenu mokrego. W okresie przed dojrzałością mleczną, ilość glutenu mokrego, nie wirowanego, malała przy równoczesnym wzroście jego indeksu. Z kolei w okresie dojrzewania ziarna pszenicy, ilość wymywanego glutenu stopniowo zaczynała wzrastać, a jego jakość pogarszała się. Gdy ziarno pszenicy osiągnęło dojrzałość pełną, to w miarę opóźniania zbioru wymywano coraz mniej glutenu, a wartość jego indeksu wzrastała. Na obserwowane zmiany ilościowo-jakościowe decydujący wpływ miała wilgotność glutenu mokrego, a zwłaszcza skłonność do magazynowania wody nic związanej.
Twardość technologiczna ziarna pszenicy jest podstawowym wskaźnikiem przydatności przemiałowej tego surowca. Celem podjętych badań było określenie zmian twardości ziarna pszenicy w okresie dojrzewania oraz zbioru. Ziarno pszenicy ozimej (Roma) i jarej (Igna) wyłuskiwano ręcznie z kłosów wysuszonych powietrznie, które wcześniej pobierano z mikropoletek. Pomiary twardości pojedynczych ziarniaków przeprowadzono przy użyciu aparatu SKCS4100. U odmiany Roma, w okresie przed dojrzałością mleczną, wartości indeksu twardości (HI) szybko spadały z 78 do 45 [-]. Jednak w miarę dojrzewania pszenicy, obserwowano systematyczny wzrost wartości III. Następnie, w pierwszych dwóch tygodniach po dojrzałości pełnej, następował znaczny spadek HI z 63 do ok. 33 [-]. U odmiany Igna, w okresie przed dojrzałością mleczną nie występował spadek, tak jak u odmiany Roma, lecz stopniowy wzrost indeksu twardości, który trwał do momentu osiągnięcia przez ziarno dojrzałości mlecznej. Następnie w okresie dojrzewania ziarna, jak i również w optymalnym okresie dla zbioru występował sukcesywny spadek HI z 98 do 70 [-]. W okresie zbioru opóźnionego spadek ten był już nieznaczny, podobnie jak u odmiany Roma.
Karczoch to śródziemnomorskie warzywo zyskujące coraz większe zainteresowanie w krajach o klimacie umiarkowanym, ze względu na niepowtarzalne walory smakowe i nutraceutyczne. Pozwala na to powstała w niedawnych czasach duża różnorodność odmian przeznaczonych do uprawy z nasion. Celem pracy było określenie wczesności odmian oraz cech pąków i pokroju roślin. Materiał do badań stanowiły cztery odmiany ustalone (Emerald, Imperial Star, Northern Star i Purple Romagna). Doświadczenie przeprowadzono w warunkach polowych w latach 2006-2008 w miejscowości Lucim (północno-zachodnia część województwa kujawsko-pomorskiego). Badano następujące cechy: termin pojawienia się pąka kwiatostanowego w rozecie, wysokość pędu kwiatostanowego do szczytu pąka głównego, długość liści rozety po zbiorze pąka głównego oraz masa, średnica i długość pąków: głównych, pachwinowych, I-, II- i III-rzędu. Zbiór pierwszych pąków kwiatostanowych przeprowadzano najwcześniej u odmian Emerald i Imperial Star (średnio po 71 dniach od wysadzenia roślin na miejsce stałe), a najpóźniej u odmiany Purple Romagna (średnio po 107 dniach). Późne wchodzenie w fazę generatywną odmiany Purple Romagna uniemożliwiało zbiór wszystkich pąków z roślin w każdym roku. Korzystny przebieg pogody w okresie maj - lipiec 2007 roku spowodował wykształcanie dłuższych liści, wyższych pędów kwiatostanowych i większych pąków głównych u wszystkich odmian. Najlepsze rezultaty ze względu na masę pąków otrzymano dla odmian Emerald i Imperial Star - od 183 g do 48 g, zależnie od kategorii na kwiatostanie. Największą zmiennością charakteryzowały się pąki III-rzędowe, które dla masy u odmian Imperial Star i Northern Star osiągnęły współczynnik równy 91 i 92%. Wszystkie badane odmiany tworzyły zadowalającą liczbę pąków o dobrej jakości handlowej (średnica pąka większa od 6,0 cm). Pąki główne i większość pąków I-rzędowych przekraczała masę 100 g, która decyduje o najlepszej przydatności na rynek świeżych warzyw i do przetwórstwa.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.