Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 9

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plant lodging
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono wyniki trzyletniego doświadczenia polowego z wiosennym stosowaniem Baronetu 70 WG w rzepaku ozimym. Określono wpływ różnych dawek tego preparatu na dynamikę wzrostu i rozwoju roślin, elementy struktury plonu oraz plonowanie rzepaku rosnącego w optymalnej i prowokacyjnie zwiększonej obsadzie. Wszystkie dawki Baronetu 70 WG znacząco zmniejszały wysokość roślin do fazy pełni kwitnienia. Bezpośrednio przed zbiorem różnica w wysokości roślin kontrolnych i traktowanych tym preparatem wynosiła tylko 5-8% (istotna), przyczyniając się jednak do korzystnego zmniejszenia (o 5-9%) ugięcia łanu. Nie wykazano różnicującego wpływu tego preparatu na elementy struktury plonu oraz na wysokość plonu nasion. Nie stwierdzono korzystniejszego działania triapentenolu w łanie prowokacyjnie zagęszczonym. Badane dawki Baronetu stosowanego wiosną nie różniły się skutecznością działania.
W pracy przedstawiono wyniki trzyletniego doświadczenia polowego z jesiennym stosowaniem Baronetu 70 WG na rzepak ozimy. Badano wpływ różnych dawek tego preparatu na rzepak rosnący w optymalnym i zwiększonym zagęszczeniu roślin. Triapentenol (wszystkie dawki) zastosowany jesienią w fazie 3 liści w rozecie korzystnie poprawiał pokrój roślin przed zimą oraz zwiększał zawartość suchej masy w nadziemnych częściach roślin. Nie wykazano jednak istotnej poprawy zimotrwałości roślin traktowanych tym preparatem. Baronet 70 WG stosowany jesienią nie wpływał na wysokość roślin przed zbiorem oraz nie ograniczał wylęgania. Nie wykazano wpływu tego preparatu na elementy struktury plonu oraz na wysokość plonu nasion. Nie stwierdzono korzystniejszego działania triapentenolu w łanie prowokacyjnie zagęszczonym. Nie wykazano zróżnicowanego działania dawek (0.50; 0.75 i 1.0 kg) regulatora.
W pracy przedstawiono wyniki badań z lat 2001-2003, mające na celu porównanie plonowania mieszanek grochu siewnego z pszenicą jarą w zależności od odmiany grochu siewnego (Kier i Wiato) i udziału grochu siewnego w mieszance (100, 80, 60, 40, 20, 0%). Otrzymane wyniki badań pozwalają stwierdzić, że największym plonem nasion wyróżniały się mieszanki grochu siewnego odmiany Wiato z pszenicą jarą o udziale grochu siewnego 60 i 80%. Najmniejsze zachwaszczenie odnotowano w mieszankach grochu siewnego odmiany Kier i Wiato z pszenicą jarą o udziale grochu siewnego 60 i 40%, a najmniejsze wyleganie w pszenicy jarej uprawianej w siewie czystym i w mieszankach z grochem siewnym o udziale grochu siewnego 20%.
W latach 2000-2002 przeprowadzono badania, w których określono poziom plonowania, stopień wylegania i porażenia przez patogeny grzybowe nieoplewionej i oplewionej formy jęczmienia jarego uprawianych w siewie czystym i mieszanym przy zróżnicowanym poziomie nawożenia azotem i ochrony przed chorobami. Wykazano, że uprawa oplewionej i nieoplewionej formy jęczmienia w mieszance zmniejszała stopień wylegania i porażenia roślin przez patogeny w stosunku do komponentu bardziej podatnego. Odmiany jęczmienia jarego uprawiane w siewie czystym i mieszanym najkorzystniej plonowały w latach, w których opady w okresie wegetacji przekraczały sumę opadów z wielolecia. Jęczmień nieoplewiony Rastik wykazywał niższy o 25% potencjał plonowania niż oplewiona odmiana Stratus. Opisana reakcja w plonie była skutkiem mniejszej liczby źdźbeł kłosonośnych i liczby ziaren w kłosie. W siewie mieszanym obu odmian plon ziarna kształtował się na poziomie średniego plonu komponentów z siewów czystych. Odmiany jęczmienia jarego uprawiane w siewie czystym i mieszanym wykazywały taką samą, korzystną reakcję w plonie na zwiększony poziom nawożenia azotem i pełną, dwuzabiegową ochronę przed chorobami.
W warunkach niedoboru opadów i na glebie o małej retencji wodnej uprawa mieszanek owsa z grochem okazała się zawodna. Ewidentnie dowodzi tego niemal całkowity brak nasion grochu w plonie mieszanek w posusznym 2000 roku przez co utraciły one cechy mieszanek. W pozostałych latach plony mieszanek układały się na poziomie około 4 t•ha⁻¹, a udział w nich nasion grochu wyniósł od 11 do 40% zależnie od czynników doświadczalnych. Spośród tych czynników istotne znaczenie dla wielkości plonu mieszanek, a także grochu w mieszankach, miały odmiany grochu i jego gęstość siewu. Na tle pozostałych względnie korzystniejsze efekty produkcyjne wykazały mieszanki z udziałem odmiany Dawo. Wraz z zagęszczeniem siewu grochu zdecydowanie zwiększał się plon jego nasion w mieszankach ale obniżał się plon całkowity mieszanek. Nie wykazano natomiast aby poszczególne odmiany grochu wymagały innej gęstości siewu w mieszankach z owsem.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.