Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 14

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  plant biochemistry
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przebadane odmiany traw z rodzaju Festuca i Lolium wykazały znaczne zróżnicowanie pod względem zawartości perloliny. Najmniejszą zawartość perloliny stwierdzono u Lolium perenne, odmiany Argone (125 ug.g-1 s.m.), największą u Festuca pratensis, odmiany Westa (9700 ug.g-1 s.m.). Wszystkie odmiany Festuca odznaczały się większą zawartością alkaloidu niż Lolium. Stosowane w badaniach nawożenie azotowe nie wpływało w istotny sposób na zawartość perloliny w trawach.
W pracy przedstawiono podsumowanie wyników badań z ostatnich 25 lat dotyczących rybosomów i procesu formowania polirybosomów w starzejących się nasionach roślin uprawnych. Wynika z nich, że podstawowy składnik aparatu biosyntezy białka - rybosom - w trakcie przechowywania nasion ulega licznym, niekorzystnym modyfikacjom. Polegają one na utracie od kilku do kilkunastu białek rybosomowych, zmianie właściwości rybonukleolitycznych rybosomu oraz obniżeniu jego zdolności do łączenia się z informacyjnym RNA. Pomimo tych zmian, część rybosomów występujących w zarodkach starych nasion zachowuje zdolność do formowania polirybosomów i bierze udział w procesie translacji informacji genetycznej.
Calcium ions as second messengers play an essential role in many important cellular processes. In plants, transient changes in calcium content in the cytosol (calcium signatures) have been observed during growth, development and under stress conditions. Such diverse functions require many different calcium sensors. One of the largest and most differentiated group of calcium sensors are protein kinases, among them calcium-dependent protein kinases (CDPKs) which were identified only in plants and protists. CDPKs have a regulatory domain which is able to bind calcium ions. For regulation of CDPKs activities not only calcium ions but also specific phospholipids and autophosphorylation are responsible. CDPKs have many different substrates, which reflects the diversity of their functions. Potential protein substrates of CDPK are involved in carbon and nitrogen metabolism, phospholipid synthesis, defense responses, ion and water transport, cytoskeleton organization, transcription and hormone responses. Presently, participation of CDPKs in stress signal transduction pathways (e.g., cold, drought, high salinity, wounding) is intensively studied in many laboratories. An intriguing, but still not fully clarified problem is the cross-talk via CDPKs among different signaling pathways that enables signal integration at different levels and ensure appropriate downstream responses.
11
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Bialka transportujace wapn w roslinie

51%
Wobec znacznego postępu badań, w artykule przedstawiono najnowsze osiągnięcia w zakresie struktury i właściwości podjednostek uczestniczących w tworzeniu kompleksu glutenowego białek zapasowych ziarniaków zbóż, na przykładzie pszenicy. Główną uwagę zwrócono na elastomeryczny charakter tych białek, występowanie charakterystycznych sekwencji powtarzalnych aminokwasów odpowiedzialnych za tworzenie struktur lewoskrętnych — β oraz na typy i lokalizację wiązań sieciujących, uczestniczących w tworzeniu wielkocząsteczkowych kompleksów (disulfidowych, wodorowych, sił hydrofobowych). Starano się również, w miarę możliwości, powiązać strukturę podjednostek uczestniczących w tworzeniu kompleksów z właściwościami i wartością wypiekową glutenu i ciasta, jakkolwiek w tym zakresie istnieje nadal wiele wątpliwości. Przedstawiono wreszcie mechanizm toksycznego oddziaływania prolamin na osoby cierpiące na chorobę pochodzenia genetycznego — celiakię, a także zastosowanie metod inżynieryjno-genetycznych dla uzyskiwania naturalnych podjednostek w stanie czystym i wbudowywanie ich do kompleksów, co stanowi ważny krok na drodze poznania cech jakościowych wnoszonych przez poszczególne podjednostki.
Celem przeprowadzonych badań było określenie reakcji biochemicznej i fizjologicznej grochu zwyczajnego na nadmiar miedzi w glebie. Materiał do badań stanowił groch zwyczajny (Pisum sativum), którego nasiona wysadzono do gleby z dodatkiem różnych ilości miedzi (2.5, 5 i 10 mmol∙kg-1 gleby). Oznaczenie aktywności katalazy, peroksydazy, zawartości MDA, proliny, chlorofilu a, b, karotenoidów, intensywności asymilacji CO2 i transpiracji oraz bilansu wodnego przeprowadzono w 14, 21 i 28 dniu wegetacji badanej rośliny. W miarę wzrostu zawartości miedzi w podłożu wzrastała zawartość dialdehydu malonowego i proliny u grochu siewnego. Najwyraźniejszy wzrost aktywności enzymów (CAT i POX) odnotowano w roślinach uprawianych w glebie z dodatkiem 5 mmol miedzi. Wzrastające dawki miedzi istotnie zmniejszyły u grochu intensywność asymilacji CO2, transpiracji oraz spowodowały wzrost wskaźnika WSD. Stwierdzono spadek zawartości chlorofilu a i b oraz istotny wzrost karotenoidów w liściach grochu w 28 dniu badań po zastosowaniu najwyższej dawki Cu (10 mmol∙kg-1 gleby).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.