Zmodyfikowano model I okresu suszenia poprzez wprowadzenie do jego struktury funkcji zmiany powierzchni trzonów i kapeluszy pieczarek, wynikających z analizy skurczu tych obiektów. Otrzymane modele zweryfikowano empirycznie. Stwierdzono zgodność ich przebiegu z wynikami eksperymentów naturalnych, prowadzonych w temperaturach 60, 70 i 81°C.
Matematyczny teoretyczny model stałej szybkości suszenia w pierwszym okresie suszenia ciał stałych rozszerzono o uogólniony model zmian powierzchni suszonego ciała w zależności od jego zawartości wody. Zarówno model stałej szybkości suszenia jak i model uogólniony, uwzględniający zmiany powierzchni suszonych produktów, zostały pozytywnie zweryfikowane w zakresie różnych zmian średnich zawartości wody tych produktów.
Kinetykę procesu suszenia warzyw i owoców opisuje się często modelami formułowanymi na bazie równań wyłącznie drugiego okresu suszenia, co nie jest teoretycznie uzasadnione i błędne metodologicznie.