Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 18

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  pelargonium
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Pelargonium x hortorum L.H. Bailey cv. 'Ina' and 'Bargpalais' were grown in 10 cm pots. Growth retardants were applied as a spray, when plants were 5-10 cm high. Plants with a good habit were obtained using single application of flurprimidol at 15 mg l-1. Daminozide applied twice at concentrations of 3500 and 4500 was ineffective in growth retardation of geranium. Flurprimidol treatment at concentration of 15 mg 1-1 had no significant influence on the flower longevity of plants sprayed with etephon at concentrations of 10, 50 and 100 mg 1-1. Etephon was phytotoxic to geranium flowers depending on concentration and flower growth stage. The most sensitive to etephon application were fully open flowers and least sensitive were flower buds without visible petals.
The effectiveness of 7 fungicides (Amistar 250 SC, Bayleton 5 WP, Bumper 250 EC, Discus 500 WG, Folicur BT 225 EC, Folicur Multi 50 WG, Score 250 EC) and 2 bioproducts (Biochikol 020 PC and Biosept 33 SL) in the control of Puccinia pelargonii-zonalis was tested on pelargonium cv. Pulsar F1 Salmon. Additionally, their influence on plant growth, size of pustules, percentage of germinated spores and phytotoxicity were assessed. Plants were sprayed 4 times at weekly intervals. Among tested compounds the most effective in suppressing new uredia formation were Amistar 250 SC, Bayleton 5 WP, Biosept 33 SL, Bumper 250 EC, Folicur BT 225 EC and Score 250 EC. Furthermore, some fungicides inhibited germination of urediospores on PDA medium. Fourteen days after the last spraying more than 76% of germinating urediospores were found on control leaves. At the same time spores collected from plants protected with Amistar 250 SC, Bayleton 5 WP, Folicur BT 225 EC and Folicur Multi 50 WG germinated sporadically in 1.5 to 4.0%. In the next part of experiment, plants with visible sporulation of P. pelargonii-zonalis were sprayed with tested compounds. After 1, 7 and 14 days of incubation, total number of spores and number of germinating spores were counted. After 1 or 7 days, urediospores collected from untreated plants germinated in more than 80% whereas from plants sprayed with tested fungicides except Amistar 250 SC in 20-66.6%. Amistar 250 SC was the most effective in suppressing urediospore germination. All fungicides used in protection of young pelargonium plants, except Amistar 250 SC and Biochikol 020 PC, decreased plant growth. None of tested compounds showed phytotoxicity toward tested pelargonium cultivar.
Two inoculums: Effective Microorganisms (EM) specimen available on the market and microbiological BAF1 inoculum, were applied in the experiment. The plants were cultivated in the growth chamber equipped with shelves with fluorescent or LED lamps. The highest number of inflorescences was under the influence of white color of light emitted by fluorescent lamps and blue color of light emitted by LED lamps, especially after application of BAF1 inoculum. Irrespective of microbiological inoculum, no significant effect of the color of light and type of lamps on such traits as height of leaves layer, number of leaves, greening index of leaves (SPAD) and length of inflorescences, was found. The white color light emitted by fluorescent lamps stimulated actinobacteria multiplication, especially after EM application. Regardless of the inoculum application, it was the blue color light emitted by LED lamps that stimulated the multiplication of moldy fungi. After the use of fluorescent lamps, the increase in dehydrogenase activity was observed, especially after the application of BAF1 inoculum. The activity of acid phosphatase was stimulated by blue and white+blue light emitted by LED lamps. The increase in the activity of urease was observed under fluorescent lamps emitting the green, blue and white color of light, after the application of EM.
Przeprowadzono dwa równoległe doświadczenia, w których zbadano wpływ nawozów wieloskładnikowych na kwitnienie i wartość dekoracyjną pelargonii rabatowej ‘Diabolo’ i ‘Tango Pink’, z niemieckiej firmy Fischer. W doświadczeniu pierwszym jako podłoże do uprawy zastosowano substrat torfowy, w drugim włókno kokosowe. Nawozy o spowolnionym działaniu (Osmocote Plus 5-6M, Osmocote Exact 5-6M, Plantacote 5-6M, Polyon 6M) w dawce 5 g‧dm⁻³ i Azofoska w dawce 2,5 g‧dm⁻³ zastosowane do uprawy pelargonii, nie miały istotnego wpływu na średnicę kwiatostanów i kwiatów, a także na liczbę kwiatów w kwiatostanie. Największą wartość dekoracyjną w stadium kwitnienia zarówno w podłożu torfowym, jak i we włóknie kokosowym, miały pelargonie nawożone nawozem Plantacote. Pelargonie uprawiane w torfie wykształciły więcej kwiatostanów niż rośliny uprawiane we włóknie kokosowym. Odmiana ‘Diabolo’ charakteryzowała się większą wartością dekoracyjną niż odmiana ‘Tango Pink’, mimo że miała kwiatostany o mniejszej średnicy.
Several chemical activators of resistance were tested to evaluate their efficiency in restricting development caused by Botryotinia fuckeliana (Botrytis cinerea) on geranium and poinsettia leaves. The used signal pathway inducers of salicylic acid, such as DL-a-aminobutyric aeid (BABA), g-aminobutyric acid (GABA) and benzothiadiazole (BTH), at the applied rates markedly inhibited the development of grey mould in the both plant species. The mentioned inducers showed no toxic or restricting effect on the fungus growth and development under in vitro conditions. Only methyl jasmonate (Me-JA), a potential activator of independent signal transduction pathway, at the applied quantities (0.1-1.0 mg‧ml-1), noticeably enhanced the disease spot development probably through stimulation of ethylene synthesis in plant Me-JA added to medium with B. cinerea showed a strong antifungal action, whereas ethylene significantly stimulated mycelium growth in the in vitro cultures.
W związku z tendencją do starzenia się pędów pelargonii w kulturach in vitro, obserwowaną we wcześniejszych doświadczeniach, podjęto badania dotyczące roli etylenu w tym procesie. Badano wpływ prekursora biosyntezy etylenu (ACC) i cytokinin (BAP lub meta-topoliny), na tworzenie i jakość pędów u odmian pelargonii określonych jako szybko- i wolno starzejących się in vitro. U odmian szybko starzejących się obserwowano wzmożone żółknięcie i zasychanie liści pod wpływem samego ACC bądź podanego łącznie z BAP. Procesy starzenia nasilały się wraz ze wzrostem stężenia prekursora biosyntezy etylenu. U powyższych odmian, w obecności topoliny pędy wykazywały mniejszą wrażliwość na etylen, niższe stężenia ACC stymulowały tworzenie drobnych pędów, wyższe zaś tworzenie tkanki kalusowej u podstawy pędów i witryfikacje. U odmiany P. x hortoum Bargpalais, którą wcześniej uznano za wolno starzejącą się w warunkach in vitro, ACC nie stymulowało żółknięcia liści. Prekursor biosyntezy etylenu podany łącznie z BAP wpływał na tworzenie bardziej delikatnych, młodocianych pędów, typowych dla traktowań topoliną. Natomiast dodany do pożywki z mT podwyższał ilość tworzących się pędów, które wykazyły tendencję do redukcji blaszki liściowej i witryfikacji wraz ze wzrostem stężenia ACC.
Badania nad reakcją roślin rabatowych na stres suszy przeprowadzono w sezonie wegetacyjnym 2004 roku w szklarniach Katedry Roślin Ozdobnych SGGW. Materiałem doświadczalnym były dwa gatunki roślin: niecierpek Walleriana (Impatiens walleriana ‘Deep Rose’) i pelargonia rabatowa (Pelargonium X hortorum 'Deep Red’). Określono wpływ 3 poziomów SWC, 3 stężeń chlorku wapnia (0%, 0,1% i 1%) oraz 3 okresów suszy na zawartość chlorofilu i amoniaku w liściach badanych roślin. Pod wpływem suszy zwiększyła się zawartość amoniaku u niecierpka i pelargonii oraz zmniejszyła zawartość chlorofilu w liściach niecierpka. Niski poziom SWC nie miał wpływu na zawartość chlorofilu u pelargonii. Dolistne zastosowanie 1% roztworu CaCl₂ wpłynęło korzystnie na jakość roślin w warunkach stresu suszy, co wyraziło się zmniejszeniem strat chlorofilu i ograniczeniem wzrostu poziomu amoniaku.
W dwóch równoległych doświadczeniach szklarniowych oceniono wpływ nawozów wieloskładnikowych - Azofoski i czterech nawozów o spowolnionym działaniu (Osmocote Plus 5-6M, Osmocote Exact 5-6M, Plantacote 5-6M, Polyon 6M) - na wzrost i pokrój pelargonii rabatowej ‘Diabolo’ i ‘Tango Pink’ z firmy Fischer. W pierwszym doświadczeniu jako podłoże do uprawy zastosowano substrat torfowy, w drugim włókno kokosowe. W stadium wegetatywnym rodzaj zastosowanego nawożenia nie miał wpływu na wysokość roślin i liczbę rozgałęzień bocznych, a odmiany reagowały jednakowo na zastosowane nawożenie. W stadium kwitnienia wpływ nawożenie był istotny zarówno w uprawie w podłożu torfowym, jak i we włóknie kokosowym. Pelargonie o największych rozmiarach, wysokości, średnicy roślin, liczbie liści i rozgałęzień bocznych uzyskano, stosując do podłoży Azofoskę i Plantacote. Najbardziej intensywne zazielenienie miały liście pelargonii nawożonych Osmocote Exact i Polyonem. Odmiany różniły się między sobą siłą wzrostu i intensywnością zazielenienia liści. Odmiana ‘Diabolo’ miała większe rozmiary i była bardziej ulistniona niż odmiana ‘Tango Pink’, która wyróżniała się intensywną barwą liści.
Previcur Energy 8540 SL w stężeniu 0,25% zastosowano do podlania sadzonek cyprysika Lawsona i pelargonii w ilości 2 i 4 dm3 cieczy·m-2, bezpośrednio po ich sadzeniu do zakażonego podłoża. Obserwowano zdrowotność roślin, ich ukorzenianie i rozwój. Zastosowanie środka do podlania cyprysika Lawsona spowodowało ochronę ponad 80% roślin przed Phytophthora cinnamomi. Użycie środka do opryskiwania sadzonek chroniło ponad 90% roślin przed Pythium ultimum, podczas gdy przy zastosowaniu doglebowym ok. 80%. Środek stymulował wzrost i rozwój chronionych roślin.
Z obserwacji wstępnych wynikało, że prawie 65% roślin różnych odmian pelargonii, w mateczniku, wykazywało objawy szarą pleśni. Badania na 10 odmianach pelargonii, w tym 5 z grupy peltatum (balkonowe) i 5 z grupy zonale (rabatowe) wykazywały duże zróżnicowanie na porażenie przez B. cinerea. Ogólnie większą odpornością na szarą pleśń charakteryzowały się odmiany z grupy peltatum. Z przebadanych 4 preparatów, w warunkach in vitro, najkorzystniej hamował wzrost liniowy grzybni B. cinerea Biosept 33 SL, na nieco niższym poziomie Biochikol 020 PC i Amistar 250 SC, zaś najmniej skutecznym okazał się Bioczos BR.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.