Przejawem wykluczenia społecznego jest pozbawienie kogokolwiek prawa do udziału w życiu lokalnej społeczności, w tym prawa do decydowania o jej losie. Z tych względów przyjęto tezę, że proces odnowy przestrzeni miejskiej bez udziału zamieszkujących tę przestrzeń ludzi, bez ich akceptacji dla prowadzonych przekształceń oraz bez planu działania na rzecz grup nieuprzywilejowanych nie może się udać. Porozumienie w sprawie percepcji przestrzeni, zarówno w stanie poprzedzającym działania, jak i co do jej przyszłej wizji, umożliwia uzyskanie sukcesu przestrzennego i społecznego. W procesie rewitalizacji, przy podejmowaniu decyzji powinno stosować się metody partycypacji interaktywnej umożliwiającej kształtowanie pól wyboru, kryteriów oceny, udział w ocenie i wyborze a nie jedynie akceptację lub nie zaproponowanych „odgórnie” rozwiązań. Należy przy tym pamiętać, że ugoda społeczna nie może zastąpić obiektywnych wskaźników jakości, ujętych w odpowiednich przepisach technicznych, normach czy też aktach prawnych. Odstępstwo może zakończyć się z jednej strony realnym zagrożeniem dla zdrowia lub życia osób korzystających z wybranych elementów przestrzeni, z drugiej – poniesieniem odpowiedzialności zawodowej, cywilnoprawnej lub karnej przez decydenta i/lub projektanta.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.