Celem pracy była ocena wpływu ekstensywnego utrzymania i żywienia na cechy fizykochemiczne mięśni piersiowych i udowych indyczek rzeźnych. Doświadczeniem objęto 200 indyczek dwóch typów mieszańców: BUT 9 i BIG 6. Do 6. tygodnia życia indyczki utrzymywano razem w warunkach chowu intensywnego, następnie ptaki każdego typu podzielono losowo na grupy: kontrolną (K) i ekstensywną (E). Ptaki z grup E przeniesiono na fermę wyposażoną w budynki otwarte z możliwością korzystania z trawiastego wybiegu. Wszystkie indyczki do 6. tygodnia odchowu otrzymywały mieszanki pełnoporcjowe dostosowane składem do ich wieku. Indyczki z grupy E od 7. tygodnia życia oprócz mieszanek otrzymywały dziennie 0,1 kg/szt. zielonki z pokrzyw, koniczyny i lucerny, a od 13. tyg. dodatkowo po 0,1 kg/szt. ziemniaków parowanych. Odchów ptaków trwał 16 tygodni. W trakcie uboju pobierano próby mięśni piersiowych i udowych. Ocena jakości mięsa obejmowała pomiar pH po 6 i 24 godzinach, pomiar przewodności elektrycznej mięsa po 24 i 48 godzinach od uboju, określenie zdolności utrzymywania wody własnej, wielkości wycieku naturalnego oraz termicznego. Oznaczono również parametry barwy (L*, a*, b*) i kruchość mięsa. Statystycznie istotną interakcję systemu utrzymania oraz typu użytkowego indyczek potwierdzono dla jasności mięśni piersiowych, a także dla pH po 6 godzinach od uboju, parametrów barwnych L* i b* oraz wycieku termicznego w mięśniu udowym. Na większość cech fizykochemicznych miał wpływ system utrzymania i żywienia indyczek. Mięso ptaków z chowu ekstensywnego odznaczało się nieco wyższym pH, mniejszą wodochłonnością i większym wyciekiem termicznym. Było także istotnie ciemniejsze i mniej kruche w stosunku do mięsa ptaków utrzymywanych intensywnie. Nie odnotowano wystąpienia wad mięsa, stwierdzono natomiast znaczną zmienność osobniczą badanych cech jakości mięsa.