Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 32

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  osoby niewidome
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Sygnały myśliwskie są odwieczną tradycją i czynnikiem kulturotwórczym. Często to właśnie sygnały skupiają leśników, myśliwych i uczniów szkół leśnych na wielu spotkaniach. Są dla nich hobby, wewnętrzną potrzebą i zadaniem jakie stawia otoczenie. Towarzyszą naszym przygodom łowieckim, od wieków grane na polowaniach, a obecnie nawet na międzynarodowych spotkaniach leśnych czy biologicznych. Symbol rogu myśliwskiego spotkamy niemal w każdej broszurze i książce łowieckiej. Niemało jest emblematów, proporczyków i zdjęć z tym znakiem. Wszystkie wyżej wymienione fakty świadczą o tym, że sygnały myśliwskie są dziś powszechnie stosowane. Muzyka i ściśle z nią związana pieśń myśliwska powinna szczególnie dzisiaj być wizytówką łowiectwa w coraz szerszych kręgach społeczeństwa, któremu myśliwy kojarzy się wyłącznie z zabijaniem zwierząt. Niech bogata i różnorodna sygnalistyka z całym jej kunsztem pozwoli na przełamanie wielu nieprawdziwych stereotypów i większą popularyzację myślistwa. Róg myśliwski nie musi rozbrzmiewać wyłącznie na polowaniach. Jest doskonałym instrumentem, który można wykorzystać podczas zajęć edukacyjnych niekoniecznie w lesie. Ma on swoje zastosowanie w każdej grupie wiekowej, od najmłodszych, którzy naśladują wygrywane na rogu zwierzęta, po najstarszych, którzy wsłuchując się w sygnały potrafią opowiedzieć historię danego zwierzęcia oraz z fascynacją słuchają o zachowaniu się tych zwierząt w naturalnym środowisku, jak również o tradycjach myśliwskich. Ten niepozorny blaszany instrument jest również doskonałym „narzędziem edukacyjnym” podczas spotkań z niewidomymi.
Celem badań było poznanie podejmowania uczestnictwa w aktywności fizycznej przez niewi-domych i słabowidzących oraz wpływu aktywności fizycznej osób z niepełnosprawnością narządu wzroku na jakość ich życia. Badaniu podlegały takie elementy, jak: czas, częstotliwość, rodzaj, forma i miejsce podejmowanej aktywności fizycznej. Badania prowadzone były na terenie Szczecina wśród osób z dysfunkcją wzroku, zrzeszonych w Zachodniopomorskim Okręgu Polskiego Związku Niewidomych – objęto nimi 81 osób (41 – dzieci i młodzież, 40 – osoby dorosłe). Każdy z uczestników dobrowolnie wyraził zgodę na uczestniczenie w badaniu. Metodą badań był sondaż diagnostyczny z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza ankietowego. Z przeprowadzonych badań wynika, że pomimo trudności i barier, które dotykają osoby z dys-funkcją wzroku, podejmują one uczestnictwo w różnych formach aktywności fizycznej, a najczę-ściej wybierają spacery, jazdę rowerem i pływanie. Uzyskane wyniki dowodzą, że jest to możliwe pod warunkiem zaangażowania odpowiednio przygotowanych instruktorów i trenerów sportowych oraz dostosowania sprzętu, klubów fitness, siłowni itp. do potrzeb osób z tym rodzajem niepełno-sprawności.
W celu określenia stopnia dostępności oferty wypoczynkowej parków narodowych dla osób z dysfunkcją wzroku przeprowadzono badanie z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza oceny. Ocenie poddano proces dostosowywania parku do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz stopień dostosowania obiektu dla osób z uszkodzonym narządem wzroku. Badania prowadzono w 2009 r., kwestionariusze wysłano do 23 parków narodowych, zwrot uzyskano z 14 obiektów. Wyniki badań wskazują, iż prace modernizacyjne z uwzględnieniem potrzeb niepełnosprawnych przeprowadzono w trzynastu obiektach, największe ograniczenie do dalszych działań stanowią bariery finansowe, najczęściej zaś parki dostosowuje się do wymagań osób niepełnosprawnych ruchowo. Obecnie bezpieczny i komfortowy wypoczynek osób z dysfunkcją wzroku na terenie parków nie jest możliwy, największe przeszkody stanowią: niedostosowanie parkingów i środków transportu, brak wyróżniania elementów z tła, a także ograniczony przekaz informacyjny.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.