Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  odplywy drenarskie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy analizowano zmiany zasobów wody retencjonowanej w śródpolnych oczkach wodnych położonych na Pojezierzu Gnieźnieńskim. W okresie od roku 1980 do 2003 stany wody w oczkach wykazywały znaczną zmienność, zarówno w okresie roku, jak i w cyklu wieloletnim. W zależności od przebiegu warunków meteorologicznych oczka wodne okresowo wysychały w latach o niskich opadach, a w latach o wysokich opadach ponownie napełniały się wodą. Stany wody w oczkach wodnych reagują z różną intensywnością na przebieg warunków meteorologicznych, co należy wziąć pod uwagę przy analizie możliwości wykorzystania oczek dla zwiększenia zasobów małej retencji. Analizowane napełnienia oczek wskazują, że w oczkach można retencjonować w okresach wiosennych znaczne ilości wody. Równocześnie w okresach roztopów i okresach o bardzo wysokich opadach konieczne może być odprowadzenie nadmiaru wody poza zlewnię oczka.
Badania przeprowadzone na obiekcie doświadczalnym w Sudetach wykazały wpływ odcieków drenarskich na stężenia azotu ogólnego i azotanowego w wodzie rowu melioracyjnego poniżej obiektu w porównaniu z przekrojem powyżej obiektu. Wody odprowadzane systemem drenarskim nie spowodowały zanieczyszczenia wód odbiornika fosforem, a ze względu na niskie stężenie w nich potasu, stężenie tego składnika w przekroju poniżej obiektu było niższe od uzyskanych dla wód dopływających do obiektu. Średnie stężenia azotu azotanowego i fosforu (zarówno sezonowe, jak i roczne) w obu przekrojach odpowiadają wartościom określonym dla III klasy czystości wód powierzchniowych, natomiast w przypadku potasu uzyskano wartości odpowiadające I klasie.
19
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wartosc uzytkowa wod na zmeliorowanych pastwiskach

51%
Polska jest krajem mało zasobnym w wodę, a jej dostępność jest często ograniczona ze względu na złą jakość. Ważne jest więc racjonalne gospodarowanie zasobami wody już na poziomie zlewni elementarnych. Retencjonowanie części odpływu wody w okresach jej nadmiaru sprzyja kontroli obiegu wody w zlewni. Brak retencji w zlewni powoduje szybkie pozbywanie się wody, stanowiącej ogromne wartości gospodarcze. Badania przeprowadzono na obiekcie drenarskim użytkowanym jako pastwiska, na którym istniejące oczka wodne pogłębiono i zasilono wodami z odpływów drenarskich. Wykonano także trzy studnie wodopojowe. W pracy rozważano możliwość wykorzystania wód powierzchniowych i podziemnych do pojenia bydła. Ze wzglądu na znaczne ich zanieczyszczenie żelazem ogólnym i amoniakiem nie spełniają one wymagań wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i pojenia zwierząt. Występującą w śródpolnych zbiornikach wodę zaliczono do III klasy jakości w okresie wypasu bydła i średnio w ciągu roku.
Średnie wskaźniki odpływu wody z drenów odwadniających czarne ziemie pyrzyckie, uprawiane tradycyjnie (orka do głębokości 0,3 m) i zasilane wyłącznie wodą opadową były niewielkie, bo przy standardowej rozstawie drenów kształtowały się w granicach 6,5-6,9 mm·rok-1, co stanowiło 1,3-1,4% opadu. Wykonanie orki głębokiej na 0,5 m zwiększyło odpływy o 48% (z 6,5 do 9,6 mm·rok-1), a spulchnianie na 0,7 m zmniejszyło o 11% do 5,8 mm·rok-1. Średnie roczne ładunki N-NO3 odprowadzane z wodą drenarską wynosiły 0,53 kg·ha-1 w przypadku orki tradycyjnej, a wzrosły do 0,85 kg·ha-1 po zastosowaniu orki głębokiej i spadły na 0,35 kg·ha-1 po spulchnieniu na 0,7 m. Ładunki odprowadzanego fosforu (P-PO4) na kolejnych wariantach, to 0,004, 0,012 i 0,003 kg·ha-1. Gdy nie stosowano zabiegów agromelioracyjnych, odpływy po zwiększeniu rozstawy drenów o 50% zmniejszyły się o 38%, a po zwiększeniu o 100% obniżyły się o 43%. Ładunki N-NO3 odprowadzane z wodami drenarskimi wynosiły 1,46 kg·ha-1 przy rozstawie standardowej, 0,75 kg·ha-1 przy powiększonej o 50% i 0,57 kg·ha-1 przy większej o 100%, a P-PO4 wynosiły kolejno 0,006, 0,001 i 0,001 kg·ha-1. Ładunki azotu wynoszone z wodami drenarskimi z czarnych ziem pyrzyckich (gleby gliniaste) stanowiły 0,09-5,4% zastosowanego nawożenia mineralnego azotem, a stężenie związków nawozowych w wodach drenarskich nie było związane z poziomem nawożenia. Na obszarze mad cedyńskich zasilanych z opadów atmosferycznych i dodatkowo wodami dopływającymi gruntem z obszarów sąsiednich odpływy wody i ładunków zanieczyszczeń drenami były wielokrotnie wyższe niż na czarnych ziemiach pyrzyckich zasilanymi tylko wodami opadowymi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.