Wycierka ziemniaczana oraz woda sokowa są produktami odpadowymi przemysłu skrobiowego, aktualnie zagospodarowywanymi głównie na cele paszowe. W odniesieniu do wycierki, dane literaturowe wskazują również na możliwość jej zastosowania do produkcji bioetanolu. Niestety część tego surowca nie nadaje się do przerobu tą metodą, ponieważ jest zbudowana z monomerów niepodatnych na fermentację etanolową. Dlatego też w niniejszej pracy podjęto próbę wykorzystania odpadów przemysłu ziemniaczanego, tj. wycierki ziemniaczanej oraz wody sokowej, jako podłoży do hodowli probiotycznych bakterii fermentacji mlekowej Lactobacillus plantarum KBiMŻ LAB15. Szczególny nacisk położono na możliwość zagospodarowania nieprzydatnych do wytwarzania bioetanolu produktów hydrolizy wycierki, tj. frakcji ciekłej powstałej w wyniku działania pektynaz na wycierkę oraz frakcji stałej powstałej po działaniu kompleksem enzymów (pektynaz, amylaz i celulaz). Stwierdzono, że zarówno świeża wycierka ziemniaczana, jak i produkty jej hydrolizy mogą być komponentami podłoży do hodowli probiotycznych bakterii L. plantarum. Szczególnie efektywnie badane mikroorganizmy rosły w wycierce wzbogacanej sokiem z ziemniaka lub jego hydrolizatem. Maksymalna liczebność ich komórek w podłożach na bazie tych składników była porównywalna do uzyskiwanej w podłożu MRS rekomendowanym do hodowli bakterii mlekowych. Ustalono jednocześnie, że frakcja ciekła powstała w wyniku hydrolizy wycierki pektynazą gwarantowała lepszy wzrost L. plantarum niż świeża wycierka. Mimo wysokiej efektywności wzrostu aktywność metaboliczna L. plantarum w podłożach zawierających wycierkę ziemniaczaną oraz produkty jej przetwarzania była znacznie niższa niż w podłożu MRS.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.