Jednym ze skutków ubocznych działalności gospodarczej człowieka jest zmiana rzeźby terenu. Zmiana ta jest wywoływana między innymi eksploatacją kopalin, składowaniem odpadów przemysłowych i budownictwem ziemnym. Działalności takiej towarzyszy zniszczenie pokrywy glebowo-roślinnej, a w konsekwencji erozja. W celu zabezpieczania skarp przed erozją stosuje się metodę humusowania i obsiewania skarp najczęściej trawą. Zabieg humusowania jest mało skuteczny na bardzo stromych skarpach. Celem przedstawionych badań było opracowanie mieszanki korowo-cementowo-piaskowej, z której możliwe jest wykonanie gazonowej obudowy biologiczno-technicznej skarp. Założono, że gazony o obrysie sześciokąta foremnego z wydrążeniem wypełnionym humusem i obsiane roślinnością trawiastą przydatne będą do umacniania skarp o dużych nachyleniach (składowisk odpadów przemysłowych, nasypów i wykopów ziemnych, wydm itp.). Ułożone „w kratę” elementy umożliwiają wypełnienie wolnych powierzchni humusem i obsiew bez groźby jego wymycia. Obudowa gazonowa wstępnie zapewnia stabilność stoku aż do momentu rozwoju roślinności, która przejmuje rolę umacniającą. Założono, że roślinność ukorzeniająca się w gruncie gazonu, będzie jednocześnie przerastać jego ściany, a szczególnie jego dno zawierające granulat nawozowy. W efekcie nastąpi proces wrastania korzeni w skarpę i powolny rozpad elementów korowo-cementowo-piaskowych. W pracy przedstawiono wybrane cechy fizyczne i mechaniczne zagęszczonego statycznie kompozytu korowo-cementowo-piaskowego, a w szczególności badania wytrzymałości na ściskanie, nasiąkliwości, mrozoodporności oraz wstępne wyniki badań terenowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.