Artykuł przedstawia krajobraz obszarów wiejskich jako istotny element produktu turystycznego polskiej wsi. Jakość krajobrazu coraz częściej interpretowana jest, co potwierdzają badania naukowe, jako podstawowy czynnik decydujący o wyborze konkretnego miejsca wypoczynku. Turyści przebywający na obszarach wiejskich poszukują dziś przede wszystkim: pięknych widoków, ciekawej przyrody, ciszy i spokoju, oryginalnych krajobrazów rolniczych, atrakcyjnego dziedzictwa kulturowego. Nie można jednoznacznie stwierdzić czy turystyka jest zagrożeniem czy szansą dla krajobrazu polskiej wsi, gdyż to w dużej mierze zależy od stanowiska podmiotów organizujących zagospodarowanie turystyczne oraz form realizowanego wypoczynku.
Parki narodowe sprawują wiele funkcji społecznie użytecznych, ale tworzone są przede wszystkim dla zachowania bioróżnorodności i walorów krajobrazu. Przyjęło się uważać, że niosą za sobą niedogodność dla miejscowych społeczności przez ograniczenie działalności gospodarczej w niektórych sektorach i branżach, co oznacza utratę potencjalnych dochodów. Od wielu lat „Krajowe strategie ochrony i zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej" zakładają powołanie nowych parków narodowych i powiększanie istniejących. Nadal jednak - także w wyniku obowiązującego prawodawstwa - te założenia w zasadzie nie są realizowane