Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  nutritive component
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Field experiment was carried out on the Didactic and Experimental Farm in Swadzim (52°26’ N; 16°45’ E) near Poznań, in the years 2004-2007. The three-factorial experiment was established in “split-plot” design with 4 replications. The reaction of two maize hybrid types on the application of 6 nitrogen doses and magnesium fertilization was studied. The influence of the studied factors on the content of chloroplast pigments in maize leaf blades in the phase of ear blooming (BBCH 67) was estimated. A greater content of chlorophyll a and a + b expressed in SPAD units was found in maize leaf blades of the stay-green type, as compared with leaf blades of the conventional Anjou 258 hybrid. Concentration of chlorophyll a and a + b was increasing in a linear way in the nitrogen range from 0 to 120 kg N·ha⁻¹, while the amount of chlorophyll expressed in SPAD units ranged from 0 to 150 kg N·ha⁻¹. The stay-green type hybrid showed to be better nourished with nitrogen, on the basis of chlorophyll content in maize leaf blades, in the phase of ear blooming (BBCH 67), in comparison with the conventional hybrid and, at the same time, a lower nitrogen fertilization was needed. A simultaneous fertilization with magnesium increased the content of chloroplast pigments, in comparison with the application of nitrogen only. With the increase in the assimilation area of a single maize plant and of a maize stand (LAI indicator), the chlorophyll concentration in leaf blades was decreasing in a linear way.
W pracy przedstawiono charakterystykę wybranych właściwości fizycznych ziarna owsa poddanego zróżnicowanej obróbce hydrotermicznej (woda, 2-procentowy roztwór NaCl lub 2-procentowy roztwór żelatyny; temperatura: 60, 70, 80 lub 100°C; czas: 30, 60, 90 lub 120 min). Zbadano zdolność absorpcji wody i wytrzymałość ziarna na naprężenia mechaniczne. Obróbka hydrotermiczna ziarna owsa powoduje zmiany właściwości fizykochemicznych zależnie od jej parametrów (rodzaj roztworu, czas trwania, temperatura obróbki). Stwierdzono, że wszystkie czynniki modyfikują wytrzymałość mechaniczną ziarna. Wykazano dodatnie korelacje temperatury obróbki i uwodnienia (0,70) oraz czasu trwania obróbki hydrotermicznej (0,34) uwodnienia ziarna. Ujemne współczynniki korelacji cechowały zależność siły deformacji i temperatury (-0,42), czasu trwania obróbki (-0,37) oraz uwodnienia ziarna (-0,65). Przeprowadzono estymację nieliniową zależności siły deformacji od uwodnienia oraz analizę regresji uwzględniającą parametry obróbki hydrotermicznej otrzymując wysokie współczynniki determinacji (maks. 0,9).
W żywieniu owiec zastosowano formę chronioną białka łatwo hydrolizującego (rdzeń kazeinowy osłonięty natłuszczoną etylocelulozą) oraz węglowodany o ograniczonej podatności na fermentację w przed żołądkach (ziarno kukurydzy). Jeden z zestawów eksperymentalnych zawierał również dodatek siarczanu sodu. Analiza chemiczna treści żwacza i dwunastnicy tryczków z przetoką umożliwiła ustalenie kierunku oraz zakresu metabolizmu składników pokarmowych dawek. W drugiej fazie badań dokonano oceny wykorzystania energii oraz białka zmodyfikowanej diety przez obserwacje wzrostu i produkcyjności wełnistej młodych ma­ciorek merynosa polskiego. Ustalono, że zastosowanie osłony dla części białka dawki wpłynęło na ogra­niczenie jego strat, o czym świadczy obniżenie koncentracji amoniaku w płynnej treści żwacza oraz wzrost ilości azotu ogólnego i nieamonowego w dwunastnicy. Udział siarczanu sodu przyczynił się do zwolnienia tempa fermentacji i pogłębienia jej propionowego charakteru, w stosunku do zaobserwowanego w dietach z kukurydzą. Zastąpienie 1/3 białka ogólnego dawki formą chronioną w 40% przed degradacją mikrobiologiczną, a części węglowodanów łatwo fermentujących - ziarnem kukurydzy, przy równoczesnym zastosowaniu siarczanu sodu w żywieniu maciorek rosnących (VI-XI miesiąca życia) spowodowało: 10-procentowy wzrost wydajności wełny czystej, przy mniejszym jednostkowym zużyciu energii netto (o 9,l%, białka ogólnego (o 8,5%) i suchej masy (о 11,3%) 22,7% efektywniejsze wykorzystanie energii metabolicznej na tworzenie wełny niż u owiec żywionych tradycyjnie. Stwierdzono też, że przy podobnym zużyciu energii (netto i metabolicznej), białka ogólnego i suchej masy na jednostką przyrostu masy ciała, znacznie lepsze było fizjologiczne wykorzystanie energii metabolicznej w grupie doświadczalnej niż kontrolnej (współczynnik produkcyjny wyższy o 8,5%).
Z punktu widzenia wykorzystania runi trawiastej w żywieniu zwierząt niezwykle ważna jest jakość paszy. Zależy ona od zawartości w niej podstawowych składników odżywczych. Zawartość ta modyfikowana jest przez wiele czynników, jednym z nich jest wilgotność gleby. Uważa się, że uwilgotnienie gleby wpływa istotnie na dostępność i możliwość pobierania składników mineralnych przez rośliny, a co za tym idzie na smakowitość, strawność i przyswajalność przez zwierzęta pozyskiwanej paszy. Celem badań była ocena wpływu zróżnicowanego poziomu wody gruntowej na zawartość podstawowych składników pokarmowych w runi trawiastej. Badania przeprowadzono w warunkach polowych w Stacji Dydaktyczno-Badawczej w Sosnowicy. Badaniami objęto trzy gatunki traw: P. pratensis, Ph. pratense i L. perenne wysiane w siewie czystym i w mieszance z P. pratensis w warunkach 50 cm, 90 cm i zmiennego poziomu wody gruntowej na glebie torfowo-murszowej. Badane gatunki traw reagowały zróżnicowaniem koncentracji składników mineralnych w biomasie w zależności od poziomu wody gruntowej. Wysoki poziom wody gruntowej u większości gatunków ograniczał zawartość w nich azotu. Z kolei niski jej poziom w największym stopniu decydował o ograniczeniu zawartości fosforu. Zmienne warunki wodne nie sprzyjały natomiast gromadzeniu w roślinach potasu i wapnia.
Przeprowadzone badania dotyczyły możliwości zastąpienia w dawkach pokarmowych tuczników koncentratu Prowit rozdrobnionymi nasionami bobiku nie kiszonego lub zakiszonego łącznie z CCM. W żywieniu grupy kontrolnej stosowano kiszonkę z CCM - 2.6 kg i koncentrat Prowit 0.85 kg. Zwierzęta grupy II otrzymywały 2.2 kg kiszonki z CCM, 0.45 kg koncentratu Prowit i 0.75 kg rozdrobnionych nasion bobiku. W grupie III zastosowano 2.9 kg kiszonki sporządzonej z CCM z 25-procentowym dodatkiem nasion bobiku oraz 0.45 kg Prowitu. W paszach oznaczono zawartość podstawowych składników pokarmowych i aminokwasów, a kiszonki oceniono organoleptycznie i chemicznie. Określono strawność składników pokarmowych i bilans azotu u tuczników o masie ciała ok. 70 kg. Kiszonki były bardzo dobrej jakości. W zakiszonych nasionach bobiku stwierdzono obniżenie aktywności inhibitorów trypsyny. Wartość biologiczna białka kiszonki z udziałem bobiku była wyższa aniżeli kiszonki sporządzonej wyłącznie z CCM. Zastosowanie w dawkach pokarmowych tuczników bobiku nie kiszonego lub zakiszonego z CCM nie obniżyło strawności białka ogólnego i związków bezazotowych wyciągowych, spowodowało natomiast pogorszenie strawności tłuszczu i włókna surowego. Zastosowanie bobiku zakiszonego z CCM w dawce III spowodowało obniżenie retencji azotu o ok. 3 g/dobę.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.