Wyniki wyszukiwania - AGRO

1

Nitryfikacja w ukladach recyrkulacyjnych. Praktyczne uwagi o dojrzewaniu filtru biologicznie aktywnego

100%

Karpinski A., Szkudlarek M., Zakes Z.

Komunikaty Rybackie

|

1999

|

nr 3

11-14

2

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Przebieg procesu nitryfikacji w glebie w warunkach silnego zasolenia

100%

Przybulewska K., Blazejewska M.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2004

|

tom 501

369-374

W niniejszej pracy przedstawiono wyniki dotyczące zasolenia gleby na przebieg w nich procesu nitryfikacji. Zastosowano zasolenie gleby NaCl w następujących stężeniach: 10, 100 i 1000 mmol·kg⁻¹. Kontrolę stanowiła gleba bez dodatku soli. Oceniano przebieg procesu nitryfikacji poprzez oznaczenie zawartość N-NO₃. Wprowadzanie NaCl zmniejszało intensywność utleniania azotu przy jego ilości 10 mmol·kg⁻¹ gleby od kilkunastu procent do prawie całkowitego wstrzymania w glebie najbardziej zasolonej (1000 mmol·kg⁻¹ gleby) przy czym w piasku było nawet o 10% większe niż w glinie.

3

Wplyw zmiennych warunkow temperaturowych na proces nitryfikacji w glebie skazonej zwiazkami ropopochodnymi

88%

Nowak A., Przybulewska K., Szczykala K.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2003

|

tom 492

217-224

W niniejszej pracy określono wpływ związków ropopochodnych na proces nitryfikacji w glebie. Wpływ ropopochodnych substancji zależał od zastosowanego ksenobiotyka, jego stężenia i rodzaju gleby. Olej napędowy wprowadzony do gleby hamował proces nitryfikacji w większym stopniu niż benzyna bezołowiowa. Zmienne warunki temperaturowe istotnie wpływały na proces nitryfikacji, zwiększając jego intensywność nawet o 50%. Różnice w intensywności tego procesu zależne były od rodzaju gleby. Skażenie gleby tymi związkami w niewielkich ilościach stymulowało proces nitryfikacji, w miarę wzrostu dawek intensywność mikrobiologicznego utleniania azotu malała w porównaniu do stałych warunków.

4

Proces nitryfikacji w glebie zanieczyszczonej olejem opalowym

88%

Wyszkowska J., Kucharski J.

Roczniki Gleboznawcze

|

2004

|

tom 55

|

nr 2

517-525

5

Wplyw metali ciezkich [Cu,Cd,Pb,Hg] na wybrane elementy cyklu przemian azotowych

88%

Nowak A., Przybulewska K., Stopa K., Szczykala K.

Folia Universitatis Agriculturae Stetinensis. Agricultura

|

2001

|

tom 88

159-164

6

Przebieg procesu nitryfikacji w glebie zanieczyszczonej fluorenem

88%

Kucharski J., Wyszkowska J., Borowik A.

Roczniki Gleboznawcze

|

2008

|

tom 59

|

nr 2

147-153

7

Wpływ zmniejszenia intensywności nitryfikacji azotu w glebie na plonowanie i skład chemiczny kukurydzy

75%

Kucharski J.

Roczniki Gleboznawcze

|

1982

|

tom 33

|

nr 1-2

8

Wplyw kadmu na przebieg procesu nitryfikacji w glebie w zaleznosci od temperatury i pH

75%

Przybulewska K., Nowak A., Stopa K.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2003

|

tom 492

287-293

Wpływ kadmu na intensywność nitryfikacji zależy od rodzaju gleby, od jego stężenia i czasu działania. Wraz ze wzrostem stężenia metalu w glebie stwierdzono obniżanie tempa utleniania azotu. Hamujący wpływ wysokich dawek metalu zaznaczał się najwyraźniej w temperaturze 35°C. Intensywność utleniania azotu wzrastała wraz ze wzrostem pH z obojętnego do lekko alkalicznego. Najbardziej toksyczny wpływ kadmu stwierdzono w środowisku alkalicznym, w którym najwyższe jego dawki hamowały nitryfikację w 80%. Kwaśny odczyn silnie hamował utlenianie azotu niezależnie od wprowadzonej ilości Cd. Wydajność nitryfikacji była większa w glebie ciężkiej niż w glebie lekkiej, a różnica ta wynosiła od 20 do 30%. W glebie ciężkiej, dzięki jej właściwościom sorpcyjnym, toksyczny wpływ kadmu był mniej zauważalny niż w glebie lekkiej.

9

Wplyw pestycydow na przebieg procesu nitryfikacji w glebie inkubowanej w zmieniajacej sie temperaturze

75%

Przybulewska K., Nowak A.

Folia Universitatis Agriculturae Stetinensis. Agricultura

|

2004

|

tom 93

325-332

10

Ammonification, nitrification activity and soil respiration intensity as affected by long-term fertilization and soil type

75%

Mercik S., Korschens M., Bielawski W., Russel S., Rumpel J.

Annals of Warsaw Agricultural University. Agriculture

|

1995

|

nr 29

27-35

11

Usuwanie zwiazkow azotowych w warunkach stalego napowietrzania

75%

Bernat K., Wojnowska-Baryla I., Dobrzynska A.

Biotechnologia

|

2005

|

nr 1

194-206

12

Wplyw zasolenia gleby na liczebnosc bakterii bioracych udzial w przemianach azotu

75%

Przybulewska K., Blazejewska M.

Roczniki Gleboznawcze

|

2005

|

tom 56

|

nr 3-4

100-105

13

Możliwości intensyfikacji procesu denitryfikacji w reaktorze tlenowym oczyszczalni ścieków cukrowniczych

75%

Polec B., Baryga A., Szymanski T., Wolynska W., Kowalska M.

Postępy Nauki i Technologii Przemysłu Rolno-Spożywczego

|

2014

|

tom 69

|

nr 2-4

Celem pracy było opracowanie sposobu intensyfikacji procesu denitryfikacji w oczyszczalniach ścieków cukrowniczych, gwarantującego możliwość zrzucania na bieżąco oczyszczonych ścieków do wód powierzchniowych, zgodnie z wymaganiami prawnymi obowiązującymi w tym zakresie. Przeprowadzono 4 cykle badań technologicznych oczyszczania przefermentowanych ścieków cukrowniczych metodą osadu czynnego – jeden kontrolny cykl z zastosowaniem napowietrzania ciągłego i trzy cykle z napowietrzaniem przerywanym. Poszczególne cykle różniły się przedziałem czasu jednorazowego wyłączenia napowietrzania, jak również łączną przerwą w napowietrzaniu ścieków. Stwierdzono, że przerywane napowietrzanie w komorze nitryfikacji wpływa korzystnie na proces denitryfikacji i usuwanie azotu ze ścieków. Ustalono, że łączna przerwa w napowietrzaniu ścieków, wynosząca ok. 30% całego czasu retencji ścieków w komorze nitryfikacji, zapewnia odpowiedni poziom wszystkich form azotu w oczyszczonych ściekach, a jednocześnie nie powoduje obniżenia efektywności usuwania związków węgla (ChZT i BZT₅) i fosforu.

14

Wplyw symazyny na procesy biodegradacji zachodzace w biologicznej oczyszczalni sciekow

75%

Kwiatkowska H., Grabinska-Sota E., Kalka J.

Pestycydy

|

1997

|

nr 3-4

101-107

15

Oczyszczanie przefermentowanych sciekow cukrowniczych z wykorzystaniem metody tlenowych zloz biologicznych

75%

Mizerska D., Polec B.

Gazeta Cukrownicza

|

2001

|

tom 109

|

nr 11-12

206-210

16

Wpływ inhibitorów nitryfikacji na przemianę azotu w glebie i formy azotu w roślinie. Część III. Przydatność sulfatiazolu i chloramfenikolu jako inhibitorów nitryfikacji w glebie

63%

Boratynski K., Zietecka M.

Roczniki Gleboznawcze

|

1983

|

tom 34

|

nr 1-2

17

Nitryfikacja w glebie zanieczyszczonej miedzia

63%

Wyszkowska J., Kucharski J., Kucharski M.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2006

|

tom 515

439-445

W doświadczeniu laboratoryjnym badano przebieg procesu nitryfikacji w glebie zanieczyszczonej miedzią. Testowano następujące zmienne: 1) pH gleby: 7,0 i 6,0; 2) dawkę Cu w mg·kg⁻¹ gleby: 0, 300 i 600; 3) dawkę N w mg·kg⁻¹ gleby: 0 i 250; 4) czas inkubacji gleby w dniach: 0, 20, 40 i 60. W wyniku badań stwierdzono, że proces nitryfikacji był bardziej hamowany przez obniżone pH gleby niż zanieczyszczenie miedzią. Efektywność nitryfikacyjna w glebie o pH 6,0, niezanieczyszczonej miedzią, wynosiła 0,88% N·d⁻¹, a w glebie o pH 7,0 - 5,53% N·d⁻¹. Efektywność tego procesu w glebie o pH 6,0, zawierającej 600 mg Cu·kg⁻¹, wynosiła 0,36% N·d⁻¹, a w glebie o pH 7,0 - 5,36% N·d⁻¹.

18

Emisja podtlenku azotu z rolnictwa i jej skutki w środowisku

63%

Sapek A.

Zeszyty Edukacyjne. Rolnictwo Polskie i Ochrona Jakości Wody

|

2002

|

tom 08

19

Wpływ wysokich stężeń azotu na biologiczne oczyszczanie ścieków cukrowniczych

63%

Chuda A., Zieminski K.

Nauki Inżynierskie i Technologie

|

2018

|

nr 1(28)

Dokonano oceny możliwości usuwania wysokich stężeń azotu ze ścieków przemysłowych w reaktorach biologicznych. Oczyszczaniu poddawano poferment po procesie fermentacji beztlenowej wysłodków buraczanych zawierający wysokie stężenia azotu wraz ze ściekami cukrowniczymi. Do realizacji pracy zastosowano układ z wydzieloną komorą denitryfikacji o objętości 12,66 dm³ oraz komorą nitryfikacji o objętości 33,43 dm³. Wykazano, że mikroorganizmy osadu czynnego można zaadaptować do wysokich stężeń azotu ogólnego. Doprowadzanie do układu ładunku azotu ogólnego wynoszącego maksymalnie 5,57 g/d oraz ładunku ChZT 59,27 g/d nie powodowało inhibicji procesu. Stężenie azotu ogólnego w uzyskiwanych ściekach oczyszczonych nie przekraczało 25 mg/dm³, a ChZT – 110 mg O₂/dm³.

20

Stan gospodarki wodnej i srodowiska rolniczego dolin w swietle badan zlewni czastkowych objetych programem PHARE-P9312/06

63%

Okruszko H.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

1998

|

tom 459

71-101

Program PHARE miał za zadanie wykonanie pilotowego projektu gospodarki wodnej w celu ograniczenia zanieczyszczeń wód składnikami pochodzącymi z rolnictwa. Był realizowany w dwóch zlewniach pilotowych: na Kurpiach (rzeki Omulew, Rozoga, Szkwa) i na Nizinie Szczecińskiej (rzeka Płonia). Prezentowane w niniejszym opracowaniu badania dotyczyły rozpoznania gleb hydrogenicznych w tych zlewniach, ich stanu odwodnienia i przeobrażenia oraz wpływu tego stanu przez mineralizację masy organicznej na potencjalne przenikanie związków azotowych do wód gruntowych i powierzchniowych. Po określeniu rodzajów gleb hydrogenicznych zakwalifikowano je do prognostycznych kompleksów wilgotnościowo-glebowych umożliwiających parametryzację ich cech. Stan odwodnienia siedlisk rozpoznany metodą fitoindykacji został zwaloryzowany za pomocą wskaźnika uwilgotnienia, a wielkość mineralizacji związków azotowych określono laboratoryjnie metodą inkubacji. Mimo istotnego geograficznego zróżnicowania badanych zlewni, w obu występuje intensywne odwodnienie siedlisk hydrogenicznych, stymulujące mineralizację organicznej masy glebowej i związków azotowych. Konieczne jest - zarówno ze względu na produkcję na użytkach zielonych, jak i ograniczenie mineralizacji i nitryfikacji związków azotowych - zwiększenie uwilgotnienia siedlisk, uwzględniające ich rodzajowe zróżnicowania w zakresie właściwości retencyjno-podsiąkowych gleb, a zwłaszcza porowatości, warunkującej zawartość powietrza w glebie w danej wilgotności. Osiągnięcie założonego celu, to jest optymalizacji gospodarki wodnej, wymaga odpowiedniej adaptacji systemów melioracyjnych oraz wprowadzenia odpowiedniego modelu organizacji i funkcjonowania służby realizującej tę gospodarkę.

Ograniczanie wyników