Niejednorodność powierzchni dotyczy nie tylko gleby jako całości, ale również poszczególnych składników fazy stałej gleby. Niejednorodność energetyczna wyrażana poprzez funkcję rozkładu centrów adsorpcyjnych lub średnią energię adsorpcji, jak również i niejednorodność geometryczna wyrażana wielkością powierzchniowego bądź objętościowego wymiaru fraktalnego, ma istotny wpływ nie tylko na przebieg szeregu procesów zachodzących w glebie, lecz może też być jedną z właściwości charakteryzujących materiał glebowy. W pracy dokonano krótkiego przeglądu publikacji z ostatnich lat, dotyczących wyznaczania niejednorodności geometrycznej i energetycznej materiału glebowego. Teoretyczne metody opisu niejednorodności powierzchni materiału glebowego są ostatnio coraz częściej stosowane do opisu zmian gleby pod wpływem zabiegów uprawowych, procesów degradacji, zmian ilościowych materii organicznej, odczynu i składników mineralnych, wyjaśnienia mechanizmu adsorpcji jonów i gazów, struktury i degradacji gleby oraz retencji wody. Analizę fraktalną stosowano nic tylko do charakteryzowania geometrii materiałów, ale także do opisu zmienności przestrzennej niektórych właściwości gleby.
Muskowit o dobrze zdefiniowanej strukturze krystalicznej poddano reakcji z kwasem solnym i zasadą sodową o różnych stężeniach. W wyniku reakcji, sieć krystaliczna minerału nie ulegała destrukcji (brak zmian w widmach rentgenowskich), natomiast wyraźnym zmianom ulegały właściwości powierzchni minerału. Zmiany powierzchniowe były inne w warunkach zakwaszania i w warunkach alkalizacji. Słowa kluczowe; adsorpcja, energia adsorpcji, mikroporowatość, muskowit, niejednorodność, stała dysocjacji, wymiar fraktalny jego powierzchni. W obu środowiskach następuje roztwarzanie zanieczyszczeń o charakterze amorficznym. W środowisku kwaśnym - głównie tlenków glinu i żelaza, natomiast w zasadowym - tlenków glinu oraz krzemu.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.