Wyniki wyszukiwania - AGRO

1

Stan odżywienia dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek

100%

Jedrzejowski A., Panczyk-Tomaszewska M., Lech M., Rajkowski T., Majcher A., Lis D., Przedlacki J., Zurowska A., Dyras P., Rubik J., Szprynger K., Zwolinska D., Zachwieja J., Siten G., Stankiewicz R.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

1999

|

tom 26

|

nr 2

111-130

Niedożywienie białkowo-kaloryczne jest jedną z przyczyn niedoboru wzrostu dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek oraz przyczynia się do zwiększonej chorobowości i śmiertelności w tej grupie pacjentów. Celem pracy była ocena stanu odżywienia dzieci ze schyłkową niewydolnością nerek oraz ustalenie czynników wpływających na stan odżywienia w tej grupie pacjentów. Przebadano 44 dzieci (27 chłopców i 17 dziewcząt) w wieku 13,0 ± 3,3 lat, w tym 29 dializowanych otrzewnowo i 15 pozostających w programie przewlekłych hemodializ. Oceniono parametry stanu odżywienia (wskaźniki antropometryczne, wiek szkieletowy, skład ciała metodą densytometrii i parametry biochemiczne), skład diety oraz adekwatność dializoterapii. Wykazano, zwłaszcza u dzieci młodszych, upośledzony stopień rozwoju tkanki tłuszczowej. W grupie dziewcząt stwierdzono poprawę antropometrycznych i densytometrycznych wskaźników rozwoju tkanki tłuszczowej oraz zwiększenie stężenia białka i albumin w surowicy krwi wraz z wiekiem. Sposób i czas leczenia nerkozastępczego oraz płeć nie korelują za stanem odżywienia dzieci dializowanych. Niższe stężenia białka całkowitego w surowicy w grupie pacjentów dializowanych otrzewnowo w stosunku do leczonych hemodializami mogą wynikać z utraty białka przez otrzewną.

2

Menu jak zdrowie

100%

Kozlowska-Wojciechowska M.

Nowoczesne Rolnictwo. Nauka, Doradztwo, Praktyka

|

1996

|

tom 03

|

nr 03

48-49

3

Bezpieczeństwo żywnościowe krajów rozwijających się

100%

Gulbicka B.

Roczniki Nauk Rolniczych. Seria G: Ekonomika Rolnictwa

|

2009

|

tom 96

|

nr 4

4

Znaczenie żywności wzbogacanej i suplementów diety w zwalczaniu niedożywienia

86%

Stos K., Przygoda B., Jarosz M.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2012

|

tom 39

|

nr 4

Niedożywienie wynikające z niedoboru składników odżywczych może prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu. Niedobory składników występują u ludzi w różnych grupach wiekowych, w szczególności mogą dotyczyć osób starszych, dzieci, a także kobiet w ciąży. Produkty spożywcze z dodatkiem witamin i składników mineralnych oraz suplementy diety mogą stanowić jeden ze sposobów racjonalizacji żywienia, wykorzystywany do zapobiegania niedoborom witamin i składników mineralnych oraz zmniejszania ryzyka chorób powstających na tle wadliwego żywienia.

5

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Typologia krajów świata ze względu na sytuację żywnościową ludności

86%

Kolodziejczak M., Andrzejewska A.

Journal of Agribusiness and Rural Development

|

2016

|

nr 2[40]

Celem artykułu było wyodrębnienie spośród państw, w których występuje problem niedożywienia, grup zbliżonych ze względu na sytuację żywieniową ludności. Badanie przeprowadzono na podstawie danych Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). Analizie poddano 115 państw, w których według Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa występuje najwyższy poziom niedożywienia. Wykorzystana została metoda analizy porównawczej, a grupowanie państw według zmiennych determinujących sytuację żywnościową ludności zostało przeprowadzone metodą analizy skupień. Zakres czasowy badania obejmował lata 2012–2014. Podział poszczególnych krajów na grupy typologiczne pozwala na wskazanie najważniejszych czynników kształtujących sytuację żywnościową ludności. Są to zaszłości historyczne i akumulowane przez wiele lat bogactwo narodowe lub bieda, warunki przyrodnicze, uwarunkowania kulturowe i polityczne. Przykłady relatywnie bogatych krajów, w których występuje niedożywienie, wskazują również na duże znaczenie nierówności dochodowych.

6

Ocena zagrożenia niedożywieniem pacjentów w wieku podeszłym objętych podstawową opieką zdrowotną w kontekście ryzyka upadku

86%

Kaminska M. S., Brodowski J.

Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu

|

2013

|

tom 19(48)

|

nr 4

7

Kategoria minimum socjalnego a problem głodu i niedożywienia w Polsce

86%

Hofman K.

Wieś i Rolnictwo

|

1985

|

nr 4

8

Rola żywienia w prewencji autyzmu

86%

Jarosz M., Brajbisz M.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2015

|

tom 42

|

nr 2

Przez wiele lat autyzm (klasyfikowany do Zaburzeń ze Spektrum Autyzmu - ZSA) był stosunkowo rzadko diagnozowanym zaburzeniem. Jego częstość występowania do lat 80. oceniana była na 1/2000 dzieci, obecnie 1/88. W ostatnich dwóch dekadach nastąpiła poprawa w diagnostyce tych zaburzeń, co jednak w pełni nie tłumaczy obserwowanego wzrostu występowania ZSA. Pomimo wielu kontrowersji dotyczących epidemiologii jak i leczenia autyzmu, specjaliści wydają się być zgodni, iż w patogenezie ZSA istotne znacznie odgrywają czynniki środowiskowe. Wśród nich wymienia się: infekcje, skażenie środowiska, ale także czynniki prenatalne związane z nieprawidłowym odżywianiem. Należy podkreślić, że ZSA powodują nieodwracalne zmiany w mózgu, dlatego najważniejszą strategią zahamowania wzrostu ich występowania jest ograniczenie czynników środowiskowych wpływających na ich rozwój - mózg bowiem posiada ograniczone zdolności do regeneracji, a zmiany zachodzące w okresie rozwoju mózgu wydają się być nieodwracalne. Na rozwój autyzmu u dziecka może wpływać ponad 50 czynników prenatalnych. Celem pracy było omówienie czynników związanych z nieprawidłowym żywieniem. Niedożywienie, nadmierne lub zbyt małe spożycie witamin, składników mineralnych, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych czy występujące u matki zaburzenia metaboliczne (otyłość, cukrzyca) mogą prowadzić do trwałych zmian strukturałnych mózgu oraz zmian w aktywności kluczowych enzymów i szlaków metabolicznych, których konsekwencje mogą objawiać się wystąpieniem zaburzeń rozwojowych u dzieci, w tym ZSA.

9

Niedożywienie u chorych na nowotwory złośliwe

86%

Jarosz M., Sajor I.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2013

|

tom 40

|

nr 4

Niedożywienie jest jedną z przyczyn przedwczesnej śmiertelności pacjentów onkologicznych. Częstość występowania niedożywienia zależy od umiejscowienia guza, stopnia zaawansowania choroby i metod jej leczenia. Najczęściej dotyczy chorych z nowotworami przewodu pokarmowego. Pogorszenie stanu odżywienia pacjenta onkologicznego jest szczególnie groźne, ponieważ może być przyczyną zmniejszenia intensywności terapii przeciwnowotworowej a nawet jej przerwania. Z tego względu konieczne jest wczesne wykrywanie niedożywienia i zapobieganie jego rozwojowi. U każdego pacjenta z rozpoznanym rakiem należy regularnie oceniać stan odżywienia, prowadzić edukację żywieniową, a w razie konieczności odpowiednio wcześnie zastosować leczenie żywieniowe. Diagnozowanie niedożywienia w przypadku chorych na nowotwory powinno obejmować pomiary antropometryczne, badania biochemiczne i wywiad z pacjentem. Kompleksowe działanie zmierzające do przeciwdziałania niedożywieniu może wydłużyć czas przeżycia pacjentów chorych na nowotwory, poprawić jakość ich życia, a także zmniejszyć koszty leczenia.

10

Padaczka - skutek czy przyczyna złego stanu odżywienia organizmu. Przegląd piśmiennictwa

86%

Kulesza K., Witkowska A., Kochanowicz J.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2017

|

tom 44

|

nr 4

Padaczka jest jedną z najczęściej występujących chorób układu nerwowego. Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) obecnie choruje na nią około 50 min ludzi na całym świecie. Liczne badania sugerują związek pomiędzy złym stanem odżywienia organizmu a ryzykiem wystąpienia padaczki. Zależność taka jest obserwowana zwłaszcza w krajach rozwijających się, w których zarówno epilepsja, jak i niedożywienie stanowią poważny problem. Na nieprawidłowości w funkcjonowaniu centralnego układu nerwowego może mieć wpływ zarówno niedożywienie białkowo - energetyczne, jak i zaburzenia elektrolitowe, niedobory poszczególnych witamin oraz składników mineralnych. Z drugiej strony przewlekłe przyjmowanie leków przeciwdrgawkowych niesie ze sobą wiele konsekwencji i może mieć również wpływ na stan odżywienia. U części pacjentów wykazano nadmierną masę ciała, co często wiązane jest z rodzajem przyjmowanych leków, jednak przyczyną mogą być również nawyki żywieniowe oraz mała aktywność fizyczna osób chorych. Celem pracy było przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat padaczki i jej związku ze stanem odżywienia.

11

Swiadomosc mieszkancow Warszawy na temat problemu niedozywienia dzieci w Polsce

86%

Sinska B., Michota-Katulska E., Dobrowolska E.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2007

|

tom 34

|

nr 3-4

903-908

Głównym celem pracy była ocena świadomości mieszkańców Warszawy na temat niedożywienia dzieci w Polsce. Respondenci uznali, że problem niedożywienia dzieci dotyczy 30%. Za najbardziej dotknięte problemem niedożywienia uznali obszary wsi i małych miast i miasteczek, a za najbardziej dotknięte tym problemem województwa: podlaskie, warmińsko-mazurskie i podkarpackie. Ważnym wydaje się rozpowszechnianie akcji dotyczących dożywiania dzieci oraz nagłaśnianie problemu i skali zjawiska niedożywienia dzieci w Polsce.

12

Nawożenie buraka azotem. Ostrożne, koniecznie dostosowane do potrzeb

86%

Gorski D.

Poradnik Plantatora Buraka Cukrowego

|

2014

|

nr 2

13

Żywienia dojelitowe

86%

Pol K.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2013

|

tom 40

|

nr 1

Niedożywienie stanowi powszechny problem w warunkach szpitalnych, ponieważ dotyczy około 40% pacjentów hospitalizowanych, a u 70% z nich dodatkowo pogłębia się w trakcie hospitalizacji. Wykazano, że niedobory żywieniowe istotnie zwiększają ryzyko powikłań, powodują wyższą śmiertelność, wydłużenie hospitalizacji, wzrost kosztów leczenia. Metodą z wyboru leczenia żywieniowego pacjentów z funkcjonującym przewodem pokarmowym, którzy nie mogą być odżywiani doustnie, jest żywienie dojelitowe (ZD), polegające na podawaniu preparatów żywieniowych dystalnie od jamy ustnej. ŻD może korzystnie wpłynąć na przebieg nieswoistych zapaleń jelit i ostrego zapalenia trzustki. Planując ZD, należy określić zapotrzebowanie białkowo-kaloryczne pacjenta, ustalić rodzaj diety (polimeryczna, oligopeptydowa lub elementarna) i wybrać rodzaj dostępu żywieniowego: zgłębnik nosowo-żołądkowy, nosowo-jelitowy, przezskórną gastrostomię lub przezskórną jejunostomię. Powikłania ZD dzielimy na mechaniczne i metaboliczne. Realizując żywienie dojelitowe należy przestrzegać ściśle określonych procedur, aby unikać powikłań i odpowiednio wcześnie je wykrywać i korygować. Szczególną postać ZD stanowi odżywianie przez stomię odżywczą (przeważnie przezskórną endoskopową gastrostomię - PEG), które znajduje szerokie zastosowanie zwłaszcza u pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi i onkologicznymi.

14

Prewencja niedożywienia u chorych na nowotwory poprzez właściwe żywienie i aktywność fizyczną

86%

Jarosz M., Sajor I.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2013

|

tom 40

|

nr 4

Niedożywienie często występuje w przebiegu choroby nowotworowej i stanowi duże wyzwanie dla współczesnej medycyny. Ze względu na złożoną etiologię tego zaburzenia, poszukiwanie skutecznych metod zapobiegania mu przysparza wielu trudności. W rozwoju niedożywienia istotne znaczenie mają specyficzne zmiany metaboliczne, związane z obecnością guza i odpowiedzią układu odpornościowego. Stan odżywienia pacjentów onkologicznych pogarsza się często w trakcie hospitalizacji, w związku ze sposobem przygotowania do badań diagnostycznych i zabiegów chirurgicznych, skutkami ubocznymi terapii przeciwnowotworowej, brakiem dietetyków na oddziałach onkologicznych oraz późnym zastosowaniem żywienia dojelitowego i pozajelitowego u chorych wymagających takiej interwencji. Prawidłowo skomponowana dieta, dostosowana do zapotrzebowania osoby chorej oraz odpowiednio dobrany rodzaj i poziom aktywności fizycznej mogą zapobiegać niedożywieniu i kacheksji nowotworowej, zmniejszać ryzyko powikłań i śmiertelności okołooperacyjnej, korzystnie wpływać na wyniki terapii oraz wydłużać czas przeżycia i poprawiać jego jakość.

15

Niedozywienie a ryzyko rozwoju szpitalnego zapalenia pluc

86%

Jarosz M., Dzieniszewski J., Bochenek A., Nekanda-Trepka A., Orzeszko M.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2001

|

tom 28

|

nr 4

283-290

Celem pracy było zbadanie, czy niedożywienie jest czynnikiem ryzyka rozwoju szpitalnego zapalenia płuc (SzZP). Badania przeprowadzono w Klinice Chorób Metabolicznych i Gastroenterologii Szpitala Bródnowskiego. Wyodrębniono dwie grupy: grupa I kontrolna (losowo wybrany co 10 pacjent przyjmowany do Kliniki), do której zakwalifikowano 128 pacjentów (67 kobiet, 61 mężczyzn, średnia wieku 68 lat, rozpiętość 32-84 lata). Do grupy II zakwalifikowano 69 chorych, u których rozwinęło się SzZP (38 kobiet i 31 mężczyzn, średnia wieku 71 lat, rozpiętość 49-83 lata). Na podstawie badań antropometrycznych i biochemicznych stwierdzono cechy niedożywienia u 30 chorych (23,4%) z grupy kontrolnej oraz 49 chorych z grupy chorych ze SzZP (71%). Średni okres hospitalizacji chorych ze SzZP wyniósł 26 dni (rozpiętość 16-49 dni) i był dłuższy o 17,5 dnia niż u chorych z grupy kontrolnej (średnio 8,5 dnia, rozpiętość 3-22 dni). Zmarło 27 chorych (39,1%) ze SzZP i 4,7% chorych z grupy kontrolnej. Badania wykazały, że: niedożywienie jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju SzZP; SzZP zwiększa istotnie ryzyko zgonu i wydłuża znacznie (około 3-krotnie) okres hospitalizacji; odpowiednie leczenie żywieniowe u pacjentów z niedożywieniem powinno być wdrożone na początku hospitalizacji.

16

Niedobory pokarmowe u koni. Cz. I

86%

Mirowski A.

Magazyn Weterynaryjny

|

2016

|

tom 25

|

nr 02

17

Kliniczne i metaboliczne aspekty niedożywienia

72%

Kanikowska A., Grzymislawski M.

Dietetyka. Oficjalne Czasopismo Polskiego Towarzystwa Dietetyki

|

2008

|

tom 02

|

nr 3

Niedożywienie jest poważnym problemem medycznym, który prowadzi do zaburzeń procesów metabolicznych i rozwoju wielu powikłań chorobowych. Niedobór składników odżywczych powoduje zmiany metaboliczne mające na celu podtrzymanie funkcji życiowych kosztem wykorzystania własnych zasobów energetycznych. Początkowo wykorzystywany jest glikogén zgromadzony w wątrobie i mięśniach, następnie w przebiegu lipolizy dochodzi do uwolnienia glicerolu i kwasów tłuszczowych do krwioobiegu, które po przekształceniu w ketony stają się źródłem energii. Odpowiedni poziom glikemii jest utrzymywany dzięki glukoneogenezie. Znajomość przemian metabolicznych i objawów klinicznych niedożywienia pozwala na prawidłowe wdrożenie i monitorowanie terapii żywieniowej.

18

Metody oceny stanu odzywienia. Zapotrzebowania na skladniki odzywcze u chorych z otyloscia

72%

Szczygiel B., Boniecka I., Ukleja A.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2008

|

tom 35

|

nr 1

24-35

Leczenie żywieniowe chorych otyłych nie budzi większego zainteresowania lekarzy i żywieniowców, dla których głównym problemem są zagadnienia związane z poszukiwaniem najbardziej skutecznych metod leczenia otyłości. Tymczasem coraz więcej chorych otyłych wymaga leczenia szpitalnego zarówno z powodu chorób współistniejących, jak i innych chorób i urazów o ciężkim przebiegu, w leczeniu których podaż pożywienia zastępuje się płynoterapią. Choroby te są przyczyną zwiększonej zachorowalności i śmiertelności ludzi otyłych, u których, podobnie jak wśród ludzi o prawidłowej masie ciała, każda ostra choroba, duży uraz, operacja i/lub uogólnione zakażenie powodują szybki katabolizm białek mięśni i prowadzą do ostrego niedożywienia wymagającego intensywnego leczenia żywieniowego. Większość lekarzy nie zdaje sobie sprawy, że u chorych otyłych oczekiwanie z rozpoczęciem leczenia żywieniowego do czasu, aż chory zużyje nadmiar własnego tłuszczu jest postępowaniem bardzo nieodpowiedzialnym i zagrażającym życiu tych chorych. Istniejące kontrowersje dotyczące oceny stanu odżywienia i zapotrzebowania na składniki odżywcze chorych otyłych powinny być bodźcem do prowadzenia badań nad tym zagadnieniem, a nie do zaniechania jakichkolwiek działań w oparciu o mylną tezę, że chory otyły jest dobrze odżywiony i nie wymaga leczenia żywieniowego w żadnej sytuacji.

19

Metody oceny stanu odzywienia chorych w szpitalach

72%

Szczygiel B.

Prace Instytutu Żywności i Żywienia

|

2001

|

tom 100

324-339

20

Wpływ niedożywienia szczurzych matek na skłonność do hiperfagii u ich potomstwa

72%

Gawecki J., Tubacka M., Janczak A.

Prace i Materiały Zootechniczne

|

2008

|

tom 66

Ograniczanie wyników