Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  nawozy niekonwencjonalne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zasadniczym celem badań było określenie zmian ilościowych i jakościowych zachodzących w materii organicznej, wprowadzonej do gleby z Rekulterem - nawozem organiczno-mineralnym, produkowanym na bazie węgla brunatnego. W badaniach związków próchnicznych stosowano metodę Duchaufoura i Jacquin. Uzyskane wyniki badań laboratoryjnych wskazują na wyraźny wzrost zawartości węgla organicznego w glebach, w wyniku zastosowania Rekultera, przy czym odnosi się to głównie do frakcji lekkiej niezwiązanej z mineralną częścią gleby. W wyniku zastosowania Rekultera nastąpił również wyraźny wzrost zawartości kwasów próchnicznych i humin, a wśród wydzielonych kwasów próchnicznych szczególnie duży wzrost zawartości kwasów huminowych.
W doświadczeniach polowych przeprowadzonych na glebie płowej i brunatnej badano wpływ nawożenia preparatem otrzymanym z węgla brunatnego na właściwości substancji humusowych. Badano skład frakcyjny materii organicznej i skład pierwiastkowy kwasów huminowych. W wyseparowanych kwasach huminowych oznaczono właściwości spektrometryczne (UV-VIS, IR) oraz parametry termicznego rozkładu w derywatografie. Stwierdzono, że nawożenie gleb węglem brunatnym zwiększa ich właściwości sorpcyjne oraz zawartość węgla organicznego. W składzie frakcyjnym dominują frakcje kwasów huminowych oraz humin. Kwasy huminowe gleb nawożonych węglem brunatnym charakteryzują się wysokimi wartościami absorbancji, wyższymi niż gleb nienawożonych, oraz niższą masą cząsteczkową niż kwasy huminowe gleb płowej i brunatnej. Kwasy huminowe gleb nawożonych węglem brunatnym, w porównaniu z kwasami huminowymi gleb nienawożonych, charakteryzują się większą aromatycznością, większą zawartością grup karboksylowych i hydroksylowych, są bardziej odporne na rozkład termiczny.
Przedstawione wyniki badań uzyskano w latach 1995-1996 w doświadczeniach polowych. W badaniach porównywano działanie nawozów organiczno-mineralnych z nawozami mineralnymi na plon bulw ziemniaka oraz wybrane właściwości chemiczne i fizykochemiczne gleby. Badano również wpływ następczy nawożenia na plon jęczmienia jarego. Uzyskane wyniki wskazują, że nawozy organiczno-mineralne i mineralne spowodowały wzrost plonu bulw ziemniaka o 13,0-30,5%, natomiast węgiel brunatny nieznacznie go obniżył (o 4,0%). Wykorzystanie azotu, fosforu i potasu w ciągu dwóch lat było większe z nawozów mineralnych niż organiczno-mineralnych. Stosowanie nawozów organiczno-mineralnych i węgla brunatnego spowodowało znaczący wzrost próchnicy w glebie. Nie miało natomiast większego wpływu na zmianę właściwości fizykochemiczne gleby, jedynie nieznacznie obniżyło kwasowość hydrolityczną.
Odpady torfu wysokiego (pył i rozkrusz) wymieszane z nawozami mineralnymi (N, P, K, Mg i z wapnem jako środkiem neutralizującym), zgranulowane i wysuszone stają się cennym środkiem nawozowym o przedłużonym wpływie na glebę i roślinę. W przeprowadzonych badaniach porównano wpływ mieszanki torfowo-nawozowej w stanie sypkim i po zgranulowaniu na wzrost kilku gatunków doniczkowych roślin ozdobnych. Obserwacje, pomiary i dokumentację badań wykonano po 5 miesiącach uprawy. Uzyskane rezultaty wskazują, że torf granulowany z nawozami mineralnymi stanowi cenne źródło wolno działających składników pokarmowych, może być zalecany do mieszania z tradycyjną mieszanką ziemi. Stosowanie granulatu czyni zbędnym nawożenie pogłówne roślin.
W statycznym doświadczeniu polowym, przeprowadzonym na glebie płowej, określono wpływ nawozu organiczno-mineralnego otrzymanego z węgla brunatnego - Rekultera - na właściwości powietrzno-wodne gleby. Z przeprowadzonych badań wynika, że nawóz ten spowodował korzystne zmiany właściwości powietrzno-wodnych gleby, już po zastosowaniu pojedynczej dawki (66,5 t/ha). Dawka podwójna (133,0 t/ha) Rekultera nie wpływa na dalszą poprawę badanych właściwości gleby płowej. Analiza zmian właściwości powietrzno-wodnych gleby płowej pod wpływem zastosowania niekonwencjonalnego nawozu organiczno-mineralnego wskazuje, że istnieje możliwość wykorzystania tego nawozu do regulowania stosunków powietrzno-wodnych gleby płowej.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Transformacja odpadow organicznych w komposty

75%
Potencjalnym źródłem poprawy bilansu nawozów organicznych mogą być odpowiedniej jakości odpady organiczne, zwane również niekonwencjonalnymi substancjami nawozowymi. Wykorzystanie tych substancji do nawożenia i agromelioracji gleb, a także wytwarzania o odpowiednim składzie podłoży ogrodniczych, oprócz kwestii podstawowej, tj. poprawy właściwości środowiska glebowego, optymalizuje obieg składników mineralnych i substancji organicznej w przyrodzie oraz rozwiązuje wiele problemów związanych z utylizacją odpadów. Taki sposób postępowania nakłada jednak surowe wymogi jakościowe, gwarantujące bezpieczeństwo dla środowiska, co wynika z różnic w składzie chemicznym i mikrobiologicznym organicznych substancji odpadowych. Zmusza to do ich odpowiedniego przygotowania, m. in. poprzez kompostowanie. Stąd celem badań była analiza wpływu kompostowania na zmiany właściwości substancji niekonwencjonalnych. Badania te wykazały, że sposób kompostowania (tradycyjne oraz z udziałem dżdżownicy kalifornijskiej) materiałów organicznych wywarł wyraźny wpływ na właściwości uzyskanych kompostów. Najbardziej korzystny wpływ na zmiany jakości substancji organicznej oraz składu chemicznego w badanych materiałach stwierdzono przy kompostowaniu ich przy udziale dżdżownicy kalifornijskiej. Uzyskane wyniki wskazują również, że przy przestrzeganiu parametrów jakościowych (chemicznych i sanitarnych) oraz zasad dawkowania, uzyskane komposty mogą być przydatne do zagospodarowania przyrodniczego.
W pracy omówiono wpływ nawozu organiczno-mineralnego otrzymanego z węgla brunatnego na właściwości fizykochemiczne gleby. Przeprowadzone badania wskazują, że istotnym źródłem wzbogacającym glebę w substancję organiczną i składniki pokarmowe może być niekonwencjonalny nawóz organiczno-mineralny wytworzony z węgla brunatnego. Nawóz ten wprowadzony do gleby płowej spowodował znaczny wzrost ogólnej zawartości węgla organicznego, poprawę odczynu, pojemności sorpcyjnej, spadek kwasowości czynnej i potencjalnej oraz wzrost stopnia wysycenia zasadami kompleksu sorpcyjnego badanej gleby. Uzyskane wyniki badań wskazują na możliwość poprawy właściwości gleby płowej poprzez agromeliorację za pomocą nawozu organiczno- mineralnego, Rekultera, wytworzonego z węgla brunatnego.
W doświadczeniu mikropoletkowym badano skuteczność różnych zabiegów rekultywacyjnych (wapnowanie, nawożenie preparatem z węgla brunatnego „Rekulter", osadem ściekowym) w detoksykacji chemicznego skażenia gleby piaskowej siarką i metalami ciężkimi. Szkodliwość dla roślin nadmiaru Cd, Pb, Zn, Cu i Ni w warunkach zasiarczenia gleby polegała na obniżeniu ich plonowania, akumulacji pierwiastków śladowych w biomasie oraz w skrajnych przypadkach na wyginięcie roślin wskutek fitotoksycznego oddziaływania niektórych metali. Wyniki przeprowadzonych badań wykazały, że w likwidacji negatywnych skutków zasiarczenia i zanieczyszczenia gleby metalami ciężkimi najkorzystniej działał „Rekulter".
W doświadczeniu jednorocznym wazonowym badano wpływ węgli brunatnych, osadów pościekowych oraz ich mieszanin i obornika na plonowanie życicy wielokwiatowej Kroto oraz zawartość i pobieranie makroelementów w II roku po ich zastosowaniu. Węgiel brunatny, osady i obornik stosowano w dawce 600 g/wazon, a mieszaniny w ilości 300g+300 g/wazon wypełniony glebą lekką (8 kg). Stosowane osady oraz mieszaniny osadów z węglami brunatnymi istotnie zwiększały plon suchej masy rośliny testowej. Zawartość azotu ogółem (29,5 mg/kg) i fosforu (5,7 mg/kg), natomiast potasu, wapnia i sodu kształtowała się na średnim poziomie. Spośród makroelementów roślina testowa najwięcej pobrała w g/wazon azotu (0,671), potasu (0,337), wapnia (0,231), sodu (0,227) i fosforu (0.133).
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące wpływu drobno zmielonego węgla brunatnego na poprawę właściwości fizykochemicznych gleby płowej właściwej o zróżnicowanym odczynie. Ocenę tego wpływu przeprowadzono w doświadczeniach wazonowych na dwóch glebach kwaśnej i obojętnej. Gleby te charakteryzowały się podwyższoną zawartością metali ciężkich (około 250 mg/kg Zn, 80 mg/kg Pb i 1 mg/kg Cd). Były to gleby słabopróchniczne (ok. 0,8% C-org.) o składzie mechanicznym piasku gliniastego mocnego należąca do klasy bonitacyjnej IVa, kompleksu przydatności rolniczej - żytniego bardzo dobrego. Do gleb wprowadzono węgiel brunatny w dawkach 0, 80, 160, 320 g/wazon. W wazonach uprawiano w 1995 roku kukurydzę i rzepak zebrane na zielonkę, a w 1996 łubin żółty zebrany w fazie pełnej dojrzałości. Węgiel brunatny zastosowany do gleby kwaśnej i wapnowanej poprawia właściwości fizykochemiczne tych gleb, obniżając odczyn gleby wapnowanej a zwiększając pH gleby kwaśnej oraz zwiększając pojemność kompleksu sorpcyjnego. Efekt tej poprawy wzrasta w kolejnych latach. Otrzymano wyższy przyrost plonu łubinu uprawianego w drugim roku po zastosowaniu węgla niż przyrost plonu kukurydzy i rzepaku uprawianych bezpośrednio po dodaniu tego substratu. Stosowanie węgla brunatnego na gleby zanieczyszczone metalami ciężkimi ogranicza pobieranie tych metali przez rośliny a szczególnie cynku i kadmu. To ograniczenie pobierania metali ciężkich jest większe na glebie kwaśnej niż na obojętnej.
Badano zmiany zawartości suchej masy, azotu i węgla w czasie inkubacji (2 i 4 miesiące) mieszanin węgli brunatnych z Konina i z Sieniawy i osadów ściekowych z oczyszczalni w Siedlcach, Łukowie i Zakładów Mięsnych Drosed. Poszczególne komponenty mieszano w stosunku 1:5, 1:2, 1:1. Uzyskane wyniki wskazują na możliwość wykorzystania mieszaniny węgli brunatnych i osadów pościekowych w nawożeniu roślin uprawnych (średni skład uzyskanych mieszanin wynosił: sucha masa 51,1%, węgiel organiczny 36,7% i azot ogółem 1,64% w suchej masie). Czas inkubacji nie odegrał znaczącej roli w efekcie końcowym, ponieważ stosunek C:N utrzymał się na jednakowym poziomie (27,5:1).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.