Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mycorrhizal inoculum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
In this study, the effect of arbuscular mycorrhizal fungus − AMF Rhizophagus intraradices inoculum (prior or with transplanting) to different pepper type (Capsicum annuum L.) cv. Arlequin F1 (long fruits) and Raiko F1 (bell pepper), on plant growth and physiological parameters in response to elevated soil P concentrations from organic greenhouse production with enhanced soil salinity, was investigated. To explain the physiological growth of mycorrhizal inoculated (M) and non-mycorrhizal inoculated (NM) plants, the parameters of fungal root length colonization, shoot concentration of P an N during growth, plant height, width of stem, yield, number of fruit per plant and also the quality parameters of fruits such as soluble solid content (SSC), fruit color, mineral profile, total soluble phenolics (TSP) and antioxidant activity (FRAP), were determined. This study showed that application of AMF in cv. Raiko cultivated in high P saline soil generally enhanced growth, fruit yield and number of fruits per plant when inoculated at planting time in the greenhouse. AM inoculated plants, regardless of the time of application in cv. Arlequin grown under the same conditions, did not have any significant differences in comparison with NM plants. Arbuscular mycorrhizal inoculation has great potential in enhancing the pepper growth and yield even in high soil P, however, because of the complexity and interaction of involved genotypes of pepper and AMF, the method and time of inoculation, the system of pepper production and environmental conditions, as well as assays have to be performed to verify positive effects.
In an experiment conducted in 2012-2013, tomatoes were grown in coco coir inoculated with mycorrhizal fungi, in a heated plastic tunnel in the garden of the Research and Experimental Station of the University of Warmia and Mazury in Olsztyn. The experimental materials comprised seedlings of three tomato cultivars, ‘Torero F1’, ‘Growdena F1’ and ‘Listell F1’, supplied by a horticultural farm. The second experimental factor was inoculation of the plant growth medium with endomycorrhizal fungi from the genus Glomus. The aim of this study was to determine the chlorophyll content of leaves of three tomato cultivars grown in coco coir inoculated with mycorrhizal fungi. Each treatment consisted of seven coco coir mats (100 x 20 x 7.5 cm) with four tomato plants grown in each mat, pruned to produce 23 clusters. The experiment was carried out in triplicate. Seedlings, planted in rockwool cubes, were initially placed next to the openings made in the coir mats. Immediately before planting, each seedling was supplied with 10 ml of a standard working solution containing mycorrhizal fungi. The mycorrhizal inoculum was applied directly to the coco coir. Mycorrhizal fungi were not used in the control treatment. The results showed that, in most treatments, SPAD readings recorded in the fall were lower than in the summer, and the noted values were similar to those determined at the beginning of the growing season. The mycorrhizal inoculum improved the nutritional status of tomato plants determined based on the leaf greenness index. The mycorrhizal inoculum increased the yields of all analysed tomato cultivars.
The external appearance and quality of table potatoes are determined, among other factors, by the health status of the plants during the growing season. Chemical control methods are often combined with biocontrol agents to effectively fight potato pathogens. Potatoes of the very early cultivar Rosara were grown in experimental plots. The plots were located in Tomaszkowo (NE Poland, 2007–2009). The experiment involved the following treatments: 1) biological control − mycorrhizal Glomus spp. inoculum was applied to the roots, − tubers were dressed and plants were sprayed with Polyversum three times during the growing season, 2) chemical control – at two-week intervals, plants were sprayed with the following fungicides: Infinito 687.5 SC and Tanos 50 WG, Valbon 72 WG and Tanos 50 WG. In the control treatment, potato plants were not protected against pathogens. During the growing season, the severity of late blight and early blight was evaluated on a nine-point scale. The composition of fungal communities colonising potato stems was analysed. The fungistatic properties of the fungicides used in the field experiment were evaluated in an in vitro test. The symptoms of infections caused by Phytophthora infestans and Alternaria spp. were significantly reduced in the treatment which used the integrated chemical and biological control. The least diverse fungal community was isolated from fungicide-treated plants. In the in vitro test, fungicides at all analysed concentrations inhibited the linear mycelial growth of selected pathogens.
W pracy oceniano zdolność adaptacyjną roślin żurawiny wielkoowocowej do różnych podłoży, w warunkach zróżnicowanego nawożenia i inokulacji szczepionką mikoryzową. Doświadczenie prowadzono w szklarni w 2008 roku. Podczas sadzenia połowę roślin zainokulowano szczepionką typu erikoidalnego (ERIVAC MIX 4). Doświadczenie zaplanowano w układzie zależnym: 2 podbloki dotyczące mikoryzacji, 3 sposoby nawożenia (bez nawożenia, nawóz wolno działający stosowany wiosną, nawóz płynny stosowany dziesięciokrotnie w sezonie) i 5 rodzajów podłoży (gleba mineralna oraz gleba mineralna z dodatkiem torfu lub węgla brunatnego, lub kory sosnowej, lub kompostu). Rośliny podlewano wodą o pH 3,5-4,0. Oceniano wzrost wegetatywny roślin, pH i EC (przewodność elektrolityczna) w podłożu i w przesączach, zawartość składników mineralnych w roztworze glebowym, fluorescencję chlorofilu, stopień odżywienia roślin azotem. Stwierdzono, że najsilniej na badane cechy wpłynęła zastosowana materia organiczna, natomiast mikoryzacja i nawożenie w mniejszym stopniu. Istotnie negatywnie na wzrost wegetatywny, transport elektronów w komórkach (ETR), pH i EC przesączy wpłynęło zastosowanie kompostu, a istotnie pozytywnie - zastosowanie torfu. Wartości indeksu SPAD były wyższe w podłożach z kompostem, węglem brunatnym i torfem oraz istotnie niższe - z korą zmieloną. Zastosowanie erikoidalnej szczepionki mikoryzowej zwiększyło istotnie liczbę przyrostów wegetatywnych i zmniejszyło: liczbę krótkopędów oraz transport elektronów (ETR), natomiast nie wpłynęło na pozostałe badane cechy. Zróżnicowane nawożenie wpłynęło istotnie na wzrost wegetatywny roślin, stężenie jonów w przesączach, fluorescencję chlorofilu. Nawóz wolno działający na ogół zwiększał stężenie jonów w przesączach, ETR oraz EC w przesączach i podłożach.
Celem badań, prowadzonych w latach 2004-2008 w Dąbrowicach (Centralna Polska), było określenie wpływu kilku zabiegów na wzrost, plonowanie i wybrane wskaźniki jakości owoców żurawiny odmiany Pilgrim. Rośliny posadzono w dwóch podłożach (gleba mineralna i gleba mineralna wzbogacona torfem). Zastosowano szczepionkę mikoryzową (ERM) przed sadzeniem roślin oraz dwa poziomy nawożenia azotowego (20 i 40 kg N∙ha-1∙rok-1). W kombinacji kontrolnej nie stosowano nawożenia azotem (0). Plantację nawadniano zakwaszoną wodą (H2SO4, pH 4,0-4,5). Stwierdzono, że w pierwszych latach dodatek torfu do gleby stymulował wzrost wegetatywny żurawiny u roślin niemikoryzowanych. W piątym roku badań (2008) wzrost wegetatywny był stymulowany przez wysokie dawki azotu. Dodatek torfu i nawożenie azotem zwiększały powierzchnię liści. Najwyższa dawka azotu zmniejszyła liczbę krótkopędów w latach 2006 i 2007; natomiast w 2008 roku - zwiększyła. W pierwszych latach owocowania nie stwierdzono istotnego wpływu nawożenia i inokulacji grzybami mikoryzowymi na wysokość plonu, chociaż stosowanie wysokich dawek azotu (N40) obniżało plon. Jednakże, w trzecim roku owocowania najwyższy plon uzyskano po stosowaniu azotu w wysokiej dawce (N40). Przeciętna masa jagód różniła się w poszczególnych latach, a stosowane zabiegi nie wpływały jednoznacznie na tę cechę. Podobnie, w przypadku innych wyróżników jakości owoców, wpływ zabiegów był niejednoznaczny. Stosowane zabiegi nie wpływały istotnie na zawartość składników mineralnych w tkankach roślin.
Badano skuteczność działania nawozu organicznego Eko-Kompost oraz szczepionki mikoryzowej Endomix zastosowanych do zakładania i regeneracji trawników miejskich. W czasie przygotowywania gleby pod trawnik zastosowano nawóz Eko-Kompost w dawce 10 dm3∙m-2, szczepionkę mikoryzową Endomix oraz nawóz mineralny Agrecol do zakładania i regeneracji trawników w dawce 80 g∙m-2. Nawóz organiczny i mineralny stosowano również pogłównie na tym trawniku w dawkach odpowiednio 2 dm3∙m-2 i 30 g∙m-2. Wykonano także regenerację trawnika miejskiego, gdzie po jego oczyszczeniu i wertykulacji równomiernie rozprowadzono Eko-Kompost w dawce 2 dm3∙m-2, szczepionkę mikoryzową Endomix oraz nawóz mineralny Florowit do trawników w dawce 30 g∙m-2. Wykonywano również nawożenie pogłówne tymi nawozami stosując takie same dawki. Szczepionka mikoryzowa stosowana w czasie przygotowywania gleby pod nowo zakładany trawnik wpłynęła korzystnie na wysokość murawy, ocenę bonitacyjną i stopień wybarwienia. Efekty mikoryzacji były bardziej widoczne gdy zastosowano do nawożenia nawóz organiczny Eko-Kompost. Obserwowano również lepszą jakość murawy trawników mikoryzowanych, niezależnie od stosowanego nawożenia. Zastosowana szczepionka mikoryzowa na trawniku regenerowanym nie miała istotnego wpływu na jakość trawnika. Obserwowano jedynie pozytywny wpływ nawożenia pogłównego na wysokość murawy, ocenę bonitacyjną i stopień wybarwienia, niezależnie od stosowanego nawozu. Nawóz organiczny Eko-Kompost wpłynął także korzystnie na efekt mikoryzacji.
Badano wpływ dwóch szczepionek endomikoryzowych (Endomix i Endorize-mix) oraz Eko-kompostu (0; 10 i 20% v/v) na wzrost krzewów pięciornika krzewiastego Potentilla fruticosa ‘Gold Drop’ uprawianych w pojemnikach oraz nawożonych nawozem mineralnym Osmocote Standard 5-6M (w dwóch dawkach: 1,5 oraz 3 g∙dm-3. Badania przeprowadzono w latach 2007-2008. W każdym sezonie wegetacyjnym oceniano wysokość roślin, masę wytworzonych pędów, liczbę kwiatów, stopień zasiedlenia systemu korzeniowego przez grzyby endomikoryzowe. Przeprowadzone badania wykazały, że krzewy pięciornika krzewiastego ‘Gold Dropʼ uprawiane w podłożu z dodatkiem Eko-kompostu oraz szczepionek mikoryzowych szybciej uzyskują rozmiary handlowe, są wyższe, mają większą masę pędów oraz wcześniej zakwitają. Najwyższy stopień zasiedlenia systemu korzeniowego przez grzyby endomikoryzowe obserwowano w drugim roku uprawy.
Badano wpływ pięciu szczepionek mikoryzowych na wzrost i zdrowotność różaneczników i wrzosów, rosnących w podłożach zakażonych Phytophthora cinnamomi. Badania wykazały zróżnicowany wzrost i zdrowotność różaneczników i wrzosów w zależności od rodzaju szczepionki. Dwie spośród pięciu szczepionek korzystnie oddziaływały na wzrost i zdrowotność badanych roślin w podłożu zakażonym P. cinnamomi. Wybrane szczepionki, po opracowaniu technologii ich wytwarzania i warunków stosowania, mogą być wykorzystane jako środek wspomagający wzrost i zdrowotność różaneczników i wrzosów.
Oceniano wpływ 4 szczepionek endomikoryzowych zawierających grzyby Gigaspora rosea, Glomus intraradices, Glomus mosseae i Glomus spp. oraz preparatu Rhizopon AA zawierającego auksynę IBA w stężeniu 0 lub 0,5% na ukorzenianie i jakość sadzonek oraz dalszy wzrost roślin Ilex x meserveae ‘Blue Boy’ w pojemnikach. Szczepionki dodawano do podłoża, w którym ukorzeniano sadzonki. Rośliny kontrolne nie były mikoryzowane. Sadzonki ukorzeniano w szklarni w podłożu torfowym, w następnym roku przesadzono je do pojemników i uprawiano na otwartej przestrzeni. Niezależnie od zastosowanego preparatu Rhizopon AA, najwięcej sadzonek ukorzeniło się w substracie torfowym zawierającym grzyb Gigaspora rosea. Dodatek grzybów endomikoryzowych do podłoża nie wpłynął istotnie na wielkość systemu korzeniowego sadzonek, natomiast istotnie modyfikował wzrost i pokrój uzyskanych roślin w ich dalszej uprawie w pojemnikach. Niezależnie od rodzaju szczepionki endomikoryzowej, krzewy miały jednakową liczbę pędów, ale ich sumaryczna długość była 2-3-krotnie większa niż u roślin kontrolnych, niemikoryzowanych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.