Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  mother chrysanthemum
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The present research investigated the number of chromosomes in the cells of apical meristems of roots for three original Dendranthema grandiflora Tzvelev cultivars and the derivative cultivars obtained due to radiomutation. It was shown that only in one mutation cultivar, ‘Bronze Wonder’, the number of chromosomes differed from that of the original cultivar, ‘Lilac Wonder’.
The applicability of 30 cultivars of Dendranthema grandiflora Tzvelev to shape the habit typical for the Sombrero group was investigated. Controlled plant cultivation was carried out in spring and in summer. A plant habit similar to the Sombrero type was obtained in the following cultivars: ‘Eleonora Lilac’, ‘Kodiak’, ‘Kodiak Yellow’, ‘Miral’, ‘Mirage’ and in ‘Spider Yellow’.
Chryzantemy trzech odmian rozmnażano in vitro metodą jednowęzłowych fragmentów pędu z eksplantatów izolowanych z trzech różnych stref pędu wyjściowego: dystalnej, centralnej i proksymalnej. Otrzymane pędy ukorzeniano in vitro, aklimatyzowano do warunków in vivo, a następnie uprawiano w szklarni jako rośliny mateczne, pobierając sadzonki przez 12 tygodni i określając ich wydajność. Po części doświadczenia in vitro mikrosadzonki mierzono. Najkrótsze były mikrosadzonki uzyskane z pąków ze strefy dystalnej. Spośród badanych odmian rośliny ‘Lady Amber’ były krótsze niż ‘Lady Bronze’ i Lady Orange’. Pozycja topofizyczna eksplantatu jednowęzłowego in vitro nie wpływała na wydajność roślin matecznych in vivo. Największą produktywnością charakteryzowały się mateczniki ‘Lady Bronze’ a najmniejszą ‘Lady Amber’.
The susceptibility of 29 cultivars of chrysanthemum, representing various types of growth, to crown gall was studied. Two isolates of Agrobacterium tumefaciens: chrysanthemum and apple were used for testing plants. The inoculation was made to the stem base of rooted cuttings and places of pinching off. The first method gave larger galls on most tested plants and only three cultivars were resistant to inoculation with both A. tumefaciens isolates. Weak symptoms were obtained after cutting of stem tips, thus plants of 9 and 5 cultivars (in subsequent tests) showed no symptoms. Only three chrysanthemum cultivars were resistant to crown gall in all tests: Epidote Jaune, Epidote Orange and Epidote Rouge, all belonging to potted chrysanthemum. Plants of Maracas cultivar were resistant when bacteria were applied to the wound of stem tips. In all tests, the apple isolate was weak pathogenic, thus no gall were observed on many cultivars.
Chrysanthemum is one of the most important ornamental plants growing under covers in Poland but it is often infected by soil fungi. Investigations were carried out in 1999-2001 (summer and autumn) in 9 horticultural farms in Sandomierz district. Plants with symptoms of stem and root rot, leaves yellows and wilt were noticed on the investigated plantations. The results of mycological analysis showed that chrysanthemum plants were colonized by Fusarium spp., Cylindrocarpon spp., Rhizoctonia spp., Sclerotinia spp. and Alternaria spp. Among isolated fungi Fusarium oxysporum, Fusarium avenaceum and Sclerotinia sclerotiorum were predominating pathogenic species. Cv. Snowdon was colonized by pathogens most frequently, while the population of pathogenic fungi from cv. Royalys was the lowest.
The aim of this study was to evaluate the influence of sucrose concentration in the preculture medium, as well as the duration of osmotic dehydration on the efficiency of chrysanthemum ‘Richmond’, ‘Lady Orange’ and ‘Lady Salmon’ cryopreservation by encapsulation-dehydration technique. For all cultivars tested, the best regrowth of cryopreserved shot tips was recorded with 0.25 M sucrose concentration and 10 µM ABA during a two-week preculture, followed by a 4- or 7-day osmotic dehydration. The survival rate ranged from 56.8–58.0% (the Lady group) to 63.6% (‘Richmond’). However, the ability to grow was smaller and reached 18.2–50.7%. It was found that higher sucrose concentration during the preculture slowed the growth of chrysanthemum shoot tips and led to an increased formation of multiple shoots (by activating axillary buds) or deformed adventitious shoots (incapable of further growth). The frequency of tissue hyperhydricity also increased, while the rhizogenesis efficiency decreased when higher sucrose concentration in the preculture medium was applied. The influence of osmotic dehydration duration on the explants morphogenetic response was cultivar-dependent.
Do badań wybrano dwie kaskadowe odmiany chryzantemy wielkokwiatowej [Chrysanthemum × grandiflorum (Ramat.) Kitam.] - ‘Dali’ oraz ‘Rubens’. Uprawę realizowano w dwóch etapach - od 10 marca do 13 czerwca w szklarni ogrzewanej i od 14 czerwca do 18 sierpnia poza szklarnią w ogrodzie. W I etapie rośliny uprawiano w warunkach 16-godzinnego dnia oraz trzykrotnie traktowano kwasem giberelinowym (GA₃) w stężeniu 450 mg‧dm⁻³ - zachowując tygodniowe odstępu czasu. Od 21 czerwca do 1 sierpnia zastosowano krótki - 10-godzinny dzień. Uprawa sterowana, prowadzona poza szklarnią, pozwoliła na uzyskanie kwitnących roślin już w drugiej dekadzie sierpnia. Istotny wpływ GA₃ na długość pędów kwitnących roślin zaobserwowano tylko u odmiany ‘Dali’, chociaż w pierwszym etapie uprawy w szklarni obie odmiany reagowały na GA₃ wyraźnym wydłużeniem pędów. Odmiana ‘Dali’, traktowana GA₃ wytworzyła także więcej kwiatostanów, ale ostateczna szerokość roślin została ograniczona. Tworzenie przez rośliny pędów bocznych, po uszczknięciu wierzchołka wzrostu oraz wielkość kwiatostanów nie zależało od użycia GA₃.
W latach 2005-2006 w Katedrze Roślin Ozdobnych przeprowadzono doświadczenie, którego celem było określenie wpływu kompostów na bazie osadów ściekowych i wycierki ziemniaczanej oraz trocin lub słomy na zawartość makroelementów w liściach chryzantemy wielkokwiatowej odmiany Padre Yellow. Podłoża do uprawy chryzantemy sporządzono z czterech rodzajów kompostów: kompost I - komunalny osad ściekowy 70%, słoma żytnia 30%; kompost II - komunalny osad ściekowy 70%, trociny z drzew iglastych 30%; kompost III - komunalny osad ściekowy 35%, wycierka ziemniaczana 35%, słoma żytnia 30%; kompost IV - komunalny osad ściekowy 35%, wycierka ziemniaczana 35%, trociny z drzew iglastych 30%. Z powyższych kompostów sporządzono 12 mieszanek podłożowych, w których procentowy udział kompostu do torfu wynosił: 25, 50 i 75%. Najwięcej makroelementów (N, P, Ca, Mg i S) zawierały liście roślin uprawianych w podłożach z kompostem I i II, a najmniej z kompostem IV. Komposty na bazie osadów ściekowych są bogatym źródłem makroskładników, jednak uprawiając chryzantemę w podłożach z udziałem tych kompostów powinno się stosować dodatkowe nawożenie pogłówne. Uzyskane rezultaty badań wskazują na niedobory azotu, potasu, wapnia i magnezu w liściach chryzantemy uprawianej w 12 badanych obiektach doświadczalnych. Jedynie zawartość fosforu mieściła się w wartościach optymalnych, a nawet je przewyższała.
Stwierdzono zależność między warunkami świetlnymi a jakością pędów przybyszowych in vitro u chryzantem odmiany ‘Lady Amber’, ‘Lady Bronze’ oraz ‘Lady Salmon’. Rośliny zregenerowane w świetle dziennym, białym oraz niebieskim były najdłuższe i charakteryzowały się najwyższą świeżą masą pędów oraz liści. Pędy zregenerowane w świetle zielonym miały niższe wartości świeżej masy pędów oraz liści, a także były krótsze. Barwa światła nie wpływała na liczbę liści na pędzie.
Rośliny mateczne złocienia ogrodowego odmiany „Horim Golden" uprawiano przy trzech poziomach azotu. Dawka na wazon o pojemności 3 I - wynosiła: 100, 500,1000 mg N. Ponadto rośliny rosły przy świetle jarzeniowym o intensywności 5000 lx lub 10000 lx. Uzyskane w tych warunkach sadzonki ukorzeniono w wodzie przy świetle jarzeniowym o intensywności 5000 lx. Wpływ azotu na produkcyjność roślin matecznych zależał od zastosowanego światła. Wyższe dawki azotu wpływały korzystnie na liczbę uzyskanych sadzonek, a także na wzrost i ilość wytworzonych przez nie korzeni tylko przy stosowaniu dla roślin matecznych światła o wyższej intensywności. Światło o różnej intensywności stosowane w uprawie matecznika złocieni wywierało znacznie większy wpływ na dynamikę ukorzeniania się sadzonek, niż stosowane żywienia azotowe. Światło o wyższej intensywności, niezależnie od zastosowanej dawki azotu, wpływało również na zwiększenie masy i liczby korzeni wytworzonych na sadzonkach. Stwierdzono ponadto wyraźną współzależność pomiędzy zawartością cukrów w sadzonkach a dynamiką ukorzeniania oraz liczbą i masą wytworzonych korzeni, Proces formowania korzeni odbywał się później i w wolniejszym tempie w sadzonkach, w których stwierdzono wyższy poziom cukrów, jednak liczba i masa korzeni wytworzonych przez te sadzonki była wyraźnie większa. W sadzonkach charakteryzujących się niskim stosunkiem węglowodanów do azotu ogólnego stwierdzono zmniejszenie liczby i masy korzeni.
Chryzantema wielkokwiatowa (Chrysanthemum x grandiflorum /RAMAT./KITAM.) jest jednym z najważniejszych gatunków wśród roślin ozdobnych w produkcji ogrodniczej na świecie. Obecnie coraz częściej sadzonki chryzantemy produkowane są in vitro w laboratoriach z użyciem technologii kultur tkankowych. Metodą mikrorozmnażania, która umożliwia osiągnięcie najwyższej wydajności, jest somatyczna embriogeneza. Badaniom poddano mikrosadzonki chryzantemy wielkokwiatowej odmiany ‘Richmond’ uzyskane z zarodków somatycznych zregenerowanych na siedmiu rodzajach zmodyfikowanej pożywki MS, zawierających stałą zawartość auksyny 2,4-D (4 mg∙dm-3) oraz różną zawartość cytokinin, BAP lub KIN (1; 2; 5 mg∙dm-3). Kontrolę stanowiły rośliny rosnące na pożywce bez regulatorów wzrostu uzyskane z merystemów. Ploidalność roślin określono za pomocą cytometrii przepływowej. Celem badań była ocena stabilności roślin pod względem fenotypowym, biochemicznym oraz genetycznym. Stwierdzono, że stężenie regulatorów wzrostu w poszczególnych pożywkach w warunkach in vitro nie miało wpływu na barwę kwiatostanów odmiany ‘Richmond’ in vivo, jednak wpłynęło na zawartość antocyjanów w kwiatach języczkowatych, która była wyższa u roślin uzyskanych z zarodków somatycznych w stosunku do roślin kontrolnych otrzymanych z merystemów. Analiza cytometryczna zawartości jądrowego DNA potwierdziła stabilność genetyczną mikrosadzonek; wszystkie one wykazywały tę samą ploidalność co materiał wyjściowy. Potwierdziło to przydatność somatycznej embriogenezy w hodowli nowych odmian oraz do produkcji mikrosadzonek chryzantemy.
Badano regenerację pędów przybyszowych in vitro u chryzantem odmian ‘Lady Amber’, ‘Lady Bronze’ oraz ‘Lady Salmon’ w warunkach światła dziennego, białego, niebieskiego, zielonego, żółtego i czerwonego, używając lamp fluorescencyjnych Philips TLD/36 W. Natężenie napromienienia kwantowego ustalono dla wszystkich barw na poziomie 22 µmol‧m⁻²‧s⁻¹. Stwierdzono wpływ barwy światła na udział eksplantatów podejmujących regenerację oraz na liczbę wytworzonych pędów przybyszowych. Największą efektywność przybyszowej organogenezy obserwowano w świetle dziennym, białym i niebieskim, udział eksplantatów regenerujących w tych warunkach wynosił około 40%, średnio na jednym eksplantacie tworzył się jeden pęd. Światło żółte i czerwone hamowało tworzenie pędów przybyszowych. Stwierdzono duże międzyodmianowe różnice w zdolności do tworzenia pędów przybyszowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.