W czasie inwentaryzacji przyrodniczo-leśnej z terenu Polski wykazano 1597 stanowisk czerwończyka nieparka oraz 111 stanowisk czerwończyka fioletka. Struktura siedlisk, po analizie zebranych materiałów, wskazuje na większe uzależnienie czerwończyka fioletka od wilgotności, w porównaniu z L. dispar, i na mniejsze ich zróżnicowanie. W pracy przedstawiono propozycje postępowania ochronnego mającego na celu zachowanie refugiów obu gatunków czerwończyków na gruntach leśnych. Zaprezentowano zasady postępowania na terenach rozwoju motyla, podając konkretne zestawy czynności i działań na rzecz ich ochrony. Podano terminy użycia insektycydów oraz określono strefy ochronne dla refugiów czerwończyków dostosowane do biologii gatunków w momencie potrzeby użycia insektycydów.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.