Wyniki wyszukiwania

1

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Interpolacja przestrzenna koryta rzeki na potrzeby modelowania - porównanie metod

100%

Bogusz A., Orczykowski T., Zdralewicz M.

Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

|

2012

|

nr 3/III

Jednym z istotnych problemów modelowania hydraulicznego jest właściwe odwzorowanie geometrii koryta i doliny cieku. W przypadku modeli dwuwymiarowych, głównym źródłem informacji przestrzennych są dane pozyskane metodą skaningu laserowego (ALS). Pomimo swojej generalnie dużej dokładności w dolinie, nie odwzorowują one jednak koryta rzeki, co wynika z procesu pozyskiwania materiału, podczas którego użyta wiązka laserowa nie jest w stanie spenetrować głębi wody i zostaje odbita od lustra, bądź zaabsorbowana przez wodę. Konieczne jest więc uzupełnianie batymetrii koryta właściwego na podstawie danych ze standardowych pomiarów geodezyjnych, z wykorzystaniem metod interpolacyjnych w celu uzyskania ciągłości przestrzennej. W przypadku modeli jednowymiarowych czy quasi -dwuwymiarowych pomiary geodezyjne są głównym źródłem danych geometrycznych, jednak ze względu na pracochłonność oraz duże koszty, przekroje poprzeczne wykonywane są najczęściej w zbyt dużych odległościach od siebie. Prowadzi to do pojawiania się niestabilności w modelach, a w przypadku rzek meandrujących, dochodzi do dublowania bądź pomijania części natężenia przepływu podczas symulacji. W celu stworzenia poprawnego modelu zachodzi więc konieczność zagęszczania przekrojów pomierzonych w terenie. Podobnie jak w przypadku modelowania dwuwymiarowego, część dolinową pozyskać można z danych lidarowych, jednak uzupełnienie geometrii koryta właściwego opiera się na metodach interpolacyjnych. Celem prezentowanej pracy jest przedstawienie możliwości uzupełniania informacji o przekrojach korytowych na przykładzie dwóch metod: z poziomu systemu modelowania MIKE 11 oraz narzędzia własnego, wykorzystującego aplikację ArcGIS, jak również wskazanie wad i zalet każdej z nich.

2

Prognozowanie zmian korytotwórczych w uregulowanym korycie rzeki Czarny Dunajec z wykorzystaniem modelu jednowymiarowego

100%

Plesinski K., Radecki-Pawlik A., Michalik P.

Przegląd Naukowy. Inżynieria i Kształtowanie Środowiska

|

2017

|

tom 26

|

nr 3[77]

Prognozowanie zmian korytotwórczych w uregulowanym korycie rzeki Czarny Dunajec z wykorzystaniem modelu jednowymiarowego. W pracy przedstawiono prognozę zmian korytotwórczych w korycie rzeki uregulowanej za pomocą bystrza o zwiększonej szorstkości. Obszar badań znajdował się na rzece Czarny Dunajec i obejmował swoim zasięgiem 100-metrowy odcinek koryta powyżej bystrza o zwiększonej szorstkości i 65 m poniżej. Na podstawie pomiarów terenowych, modelowania numerycznego oraz z użyciem wykresu Hjulströma określono miejsca, w których występuje erozja koryta, transport lub sedymentacja rumowiska. Modelowanie numeryczne przeprowadzono dla przepływu przepływu wezbraniowego Qwez = 16,9 m³·sˉ¹, zaobserwowanego w rzece 5 sierpnia 2013 roku, oraz dla przepływów prawdopodobnych: Q50% = 59 m³·sˉ¹, Q25% = 99 m³·sˉ¹, Q10% = 165 m³·sˉ¹ i Q1% = 321 m³·sˉ¹. Podjęto także próbę wyznaczenia dla badanego odcinka rzeki wartości przepływu korytotwórczego.

3

Kalibracja i weryfikacja modelu obliczeniowego rzeki Wisłok z wykorzystaniem transformacji fali wezbraniowej

80%

Ksiazek L., Walega A., Bartnik W., Krzanowski S.

Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

|

2010

|

nr 08/1

W pracy przedstawiono wyniki kalibracji i weryfikacji jednowymiarowego modelu numerycznego rzeki Wisłok na odcinku od zbiornika Besko po ujście do Sanu. Do oceny jakości modelu wykorzystano współczynnik korelacji, specjalny współczynnik korelacji, całkowity błąd kwadratowy oraz błędy odtworzenia stanu kulminacji, przepływu kulminacyjnego, przesunięcia kulminacji i objętości fali wezbraniowej. Obserwacje stanów wody na rzece Wisłok prowadzone są na 5 wodowskazach. Kolejnych 5 znajduje się na dopływach do tej rzeki. Proces weryfikacji i kalibracji przeprowadzony na falach z 1987 i 1998 pozwolił na stwierdzenie o poprawności modelu hydraulicznego na odcinku od wodowskazu Besko do wodowskazu Rzeszów. Na odcinku pomiędzy wodowskazami Rzeszów i Tryńcza objętości fal nie bilansują się, co wymusza w modelu hydrologicznym przyjęcie ujemnych wartości dopływu bocznego. Objętość przepływu fali powodziowej z 1987 w węźle trzech wodowskazów w układzie Wisłok – San wskazuje na bilansowanie się z fali na wodowskazie Tryńcza. Wykonane symulacje transformacji fali powodziowej na całym odcinku Wisłoka dla różnych scenariuszy obliczeniowych z wykorzystaniem oprogramowania hydroinformatycznego – model 1D MIKE 11 pokazują, że pominięcie w modelu hydrologicznym wpływu wodowskazu Rzeszów na transformację fali powodziowej pozwala uzyskać falę najbardziej zbliżoną do fali historycznej w przekroju wodowskazowym Tryńcza na rzece Wisłok.

4

Zastosowanie modeli jednowymiarowych (HEC-RAS, MIKE 11) do wyznaczania stref zagrożenia powodziowego na rzece Lubczy w zlewni Wisłoka

80%

Ksiazek L., Wyrebek M., Strutynski M., Struzynski A., Florek J., Bartnik W.

Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

|

2010

|

nr 08/1

Do obliczenia układu zwierciadła wody dla przepływów prawdopodobnych w przypadku wyznaczenia stref zagrożenia powodziowego stosuje się modele jednowymiarowe, np. HEC-RAS, MIKE 11. Programy hydroinformatyczne HECRAS i MIKE 11 służą do modelowania przepływu wody w korycie i dolinie rzecznej wraz z obiektami inżynierskimi o złożonych konstrukcjach (mosty, przepusty, jazy i inne). Etapami powstawania modelu są: schematyzacja sieci rzecznej, pomiary geodezyjne, obejmujące koryto rzeczne i budowle inżynierskie, identyfikacja współczynników szorstkości, obliczenia hydrologiczne przepływów w wybranych przekrojach modelowanego cieku, stanowiące warunki brzegowe, obliczenia numeryczne wraz z kalibracją i weryfikacją modelu oraz wizualizacja wyników obliczeń. W artykule przedstawiono wyniki modelowania odcinka rzeki Lubcza w zlewni Wisłoka o długości ok. 8,7 km (zlewnia niekontrolowana), na którym zlokalizowanych jest 17 mostów oraz 12 stopni i progów wodnych. Podstawą analiz i porównania uzyskanych wyników modelowania są rzędne zwierciadła wody dla przepływów o określonym prawdopodobieństwie przewyższenia oraz utworzony na ich podstawie Numeryczny Model Powierzchni Wody (NMPW). Strefy zagrożenia powodziowego powstają z przecięcia numerycznego modelu terenu (NMT) i NMPW. Znajomość układu zwierciadła wody umożliwia określenie stref zagrożenia powodziowego.

5

Odwzorowanie Doliny Koninsko-Pyzderskiej w jednowymiarowym modelu przeplywu nieustalonego

80%

Laks I.

Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Melioracje i Inżynieria Środowiska

|

2005

|

tom 26

241-248

Ograniczanie wyników

3 Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich

1 Przegląd Naukowy. Inżynieria i Kształtowanie Środowiska

1 Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu. Melioracje i Inżynieria Środowiska

2 Bartnik W.

2 Ksiazek L.

1 Bogusz A.

1 Florek J.

1 Krzanowski S.

1 Laks I.

1 Michalik P.

1 Orczykowski T.

1 Plesinski K.

1 Radecki-Pawlik A.

1 Strutynski M.

1 Struzynski A.

1 Walega A.

1 Wyrebek M.

1 Zdralewicz M.

1 2017

1 2012

2 2010

1 2005

Interpolacja przestrzenna koryta rzeki na potrzeby modelowania - porównanie metod

Prognozowanie zmian korytotwórczych w uregulowanym korycie rzeki Czarny Dunajec z wykorzystaniem modelu jednowymiarowego

Kalibracja i weryfikacja modelu obliczeniowego rzeki Wisłok z wykorzystaniem transformacji fali wezbraniowej

Zastosowanie modeli jednowymiarowych (HEC-RAS, MIKE 11) do wyznaczania stref zagrożenia powodziowego na rzece Lubczy w zlewni Wisłoka

Odwzorowanie Doliny Koninsko-Pyzderskiej w jednowymiarowym modelu przeplywu nieustalonego