Autorzy podejmują próbę zastosowania modelu przepływów międzygałęziowych Leontiefa do wykazania i określania ryzyka niezadziałania, powiązanych z sobą, elementów infrastruktury technicznej danego obszaru, bez wskazywania na jego rodzaj (miejski, wiejski). Określają za Leontiefem pojęcie niezdatności. Po krótkim, lecz wystarczającym opisie samej metody i zdefiniowaniu alternatyw systemu, rozwiązują dwa przykłady liczbowe, podając niezbędny aparat matematyczny, który może być stosowany w praktyce.
Dokonano oceny możliwości rozwoju rolnictwa przy wykorzystaniu modelu przepływów międzygałęziowych. Zasadniczym przesłaniem bilansów przepływów międzygałęziowych jest ukazanie wzajemnych zależności w gospodarce, które decydują o jej rozwoju jako całości, jak i jej części (np. rolnictwa). Stwierdzono, że ocena rolnictwa z perspektywy przepływów międzygałęziowych umożliwia w szczególności poszerzenie perspektywy badawczej na zagadnienia dotyczące pozycji rolnictwa w gospodarce, jego efektywności makroekonomicznej, procesów rozwojowych, zakresu zależności międzygałęziowych. Ponadto dostrzeżono, że model przepływów międzygałęziowych wykazuje także znaczne walory w zakresie zrozumienia funkcjonowania mechanizmów rynkowego i budżetowego, schematu okrężnego strumieni dochodów i wydatków w gospodarce, kształtowania się podstawowych parametrów makroekonomicznych, czy determinant procesów rozwojowych.