Jony chromu (III), podobnie jak genisteina, mogą pełnić rolę modulującą proces proliferacji komórek. Celem przeprowadzonych badań było określenie zmian dynamiki podziałów komórkowych miocytów mysich linii C2C12 zależnych od stężeń chromu oraz genisteiny. Do badań zastosowano standardową pożywkę (DMEM) zawierającą 10% płodowej surowicy bydlęcej (FBS) poddanej uprzedniej adsorpcji związków hydrofobowych na kolumnie Lipidex-1000. Chrom dodawano do medium w postaci pikolinianu [C18H12N3O6Cr] lub octanu [(CH3C02)7Cr3(OH)2] w 5 różnych stężeniach (0.1 - 1000 µgCr3+/L). Genisteinę badano w stężeniach 1, 10 i 100 µM. Czynniki doświadczalne stosowano w okresie od 48 do 96 godz. hodowli, po czym próbki zbierano i liczono w komorze Burkera. W badaniu kontrolnym efektu oczyszczania FBS na lipideksie stwierdzono nieoczekiwany 50% wzrost liczebności komórek po usunięciu hydrofobowych związków, co wskazuje że ich obecność ma hamujący wpływ proliferacje. Wprowadzenie rosnących stężeń chromu do medium hodowlanego spowodowało proporcjonalny spadek podziałów komórek począwszy od 10 µgCr3+/L dla pikolinianu oraz od 100 µgCr3+/L dla octanu z maksymalnym efektem hamowania przy 100 µgCr3+/L (pikolinian; 80%) i 1000 µgCr3+/L (octan; 55%). Genisteina dodana do medium hodowlanego w stężeniu 1 i 10 µM powodowała tylko niewielkie zmniejszenie dynamiki podziałów (25%), natomiast stężenie 100 µM spowodowało całkowitą blokadę podziałów komórkowych (100%). Uzyskane wyniki wskazują na większą aktywność biologiczną chromu stosowanego w postaci pikolinianu aniżeli octanu. Podsumowując można stwierdzić, że obserwowane efekty działania wysokich i niskich stężeń obu badanych związków są zgodne z założeniem ich dwufazowego działania oraz, że stężenia jonów chromu do 1 µgCr3+/L oraz genisteiny do 10 µM można uznać za wartości graniczne.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.